Το ντεμπούτο EP των Gallops είναι μια ήδη ώριμη δουλειά. Τα τελευταία τρία χρόνια οι Ουαλοί δεν μπήκαν απλώς σφήνα στη σύγχρονη indie ψηφιακή συνεκδοχή της ψυχεδέλειας, αλλά έφτιαξαν πολύ μεθοδικά την αντήχησή τους σε αυτό τον χώρο. Στα πέντε τραγούδια του EP βρίσκουμε κατασταλαγμένη την ενεργητικότητα με την οποία συστήθηκαν στο βρετανικό έδαφος μέσα από κανάλια τύπου BBC Radio 1. Οι Mark Huckridge, Paul Maurice, Dave Morait και Brad Whyte φτιάχνουν ένα συνεκτικό σύνολο, το οποίο διατηρεί μια λεπτή εκλεκτική γραμμή ανάμεσα στη φυσική απόδοση μιας μπάντας και στα MIDI ηλεκτρονικά επίπεδα.
0100011101001111. Με την δυαδική απόδοση της λέξης «go» ξεκινάνε οι Gallops, φέρνοντας μια ψηφιακή διάλυση στη θολούρα ενός πηγμένου από πληροφοριακό θόρυβο κεφαλιού. Κι αφού φροντίζουν να καθαρίσουν το τοπίο, σκάνε έπειτα την παιχνιδιάρικη εισαγωγή του “Oh The Manatee”. Χρειάζονται δε περίπου δυο λεπτά για να στρώσουν τη μεσαία ογδόη μέσα στο κιθαριστικό βάρος και να φανεί η δυνατότητα να σταθεί αυτόνομα –και όχι μόνο συνοδευτικά– η electronica τους. Οι ίδιοι έχουν περιγράψει τον ήχο τους με τη φράση «σαν οι Black Sabbath να δέχονταν σεξουαλική παρενόχληση από το Pacman και τα βιομηχανικά post-rock ηχοτοπία του Steve Reich». Κάπως έτσι, το “Sonderhof” ξεκινάει με ένα προσεκτικά αισθαντικό μοτίβο για να μετατοπιστεί σιγά-σιγά σε καλειδοσκοπικά χορευτικά βήματα. Χρειάστηκαν και εδώ περίπου δύο λεπτά. Το “Defbox” πάλι δανείζεται στα συνεχή του rock πατήματα κάτι από electroclash, σπάζοντας ανοίγματα στον σταθερό ρυθμό του. Για το τέλος οι Gallops κράτησαν το πιο γνωστό τους κομμάτι: το “Miami Spider” είναι το καλύτερο παράδειγμα για το πώς στέκεται το κάθε μέλος της μπάντας και του πώς τυλίγουν το αποτέλεσμα του ήχου τους.
Με την ίδια ευκολία που θα έδιναν ψυχή σε ένα πάρτυ, τα κομμάτια του ντεμπούτο EP των Gallops μπορούν να σταθούν και για αρκετές ακροάσεις. Το ουαλικό αυτό παράδειγμα φαίνεται ότι μπορεί να σχηματίσει έναν πιο προσωπικό ήχο. Και δεν είναι εύκολο. Είναι σαν το design του εξωφύλλου τους: μια προσπάθεια για μερικά πιο σταθερά σχήματα μέσα από ένα θολωμένο κεφάλι.
