Το Hungry Saw του 2008, αυτή η υπέροχη επιστροφή των Tindersticks έστω και με τη μισή σύνθεση, δημιούργησε αυτονόητα πολλές προσδοκίες για τη συνέχεια. Έτσι το Falling Down A Mountain έχει να παίξει τον άχαρο ρόλο της θριαμβευτικής επιβεβαίωσης των Άγγλων θιασωτών της μελαγχολίας ή της απογοητευτικής καταβαράθρωσής τους. Και όσο κι αν μοιάζει δύσκολο να ισχύσει το δεύτερο σκέλος, το νέο άλμπουμ κλίνει ωστόσο προς αυτή την πλευρά: πρόκειται για έναν αφόρητα μέτριο δίσκο.
Είναι μέτριος, πρώτα-πρώτα, λόγω του γλυκερού χαρακτήρα του και της νέας στροφής του group προς τις soul επιρροές. Αυτή η στροφή δεν είναι ασφαλώς αρνητική από μόνη της – άλλωστε το Simple Pleasure του 1999, που κατά τ’ άλλα λοιδορήθηκε, στάθηκε μια γνήσια απόπειρα διαφορετικής έκφρασης. Τώρα όμως τα τραγούδια προκύπτουν τρομερά μέτρια και κανένα τους δεν φτάνει το παρελθόν των Tindersticks – έστω και των πιο αδύναμων στιγμών του. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων είναι γλυκερά και μελωμένα, λες και η δημιουργία τους δεν προέκυψε από κάποια συναισθηματική διαπάλη, αλλά από διαλογή μεταξύ των κομματιών τρίτης κατηγορίας της μπάντας. Στίχοι δίχως έμπνευση και παιχνίδια, απλούστατες ενορχηστρώσεις, έγχορδα τα οποία ελάχιστα σκάνε μύτη και η φωνή του Stuart Staples να κινείται σε υψηλότερες κλίμακες, εγκαταλείποντας τις χαμηλοβλεπούσες, άκρως συναισθηματικές και μεθυσμένες ερμηνείες.
Με λίγα λόγια, το Falling Down A Mountain γίνεται για τους Tindersticks μια βουτιά από την αξιοπρέπεια του προκατόχου του στην απογοήτευση. Δεν υπάρχει ούτε ένα κομμάτι να πιαστείς. Στο εισαγωγικό και ελαφρώς αυτοσχεδιαστικό ομώνυμο τραγούδι λείπει φανερά ο Dickon Hinchliffe και οι εναπομείναντες προσπαθούν να οδηγήσουν ένα μπαταρισμένο πλοίο σε άγνωστη κατεύθυνση, χωρίς να γνωρίζουν ούτε να κωπηλατούν. Ακόμα και το “Peanuts”, το ντουέτο του Staples με τη χαρακτηριστικά όμορφη φωνή της Mary Margaret O’ Hara, είναι άνευρο με στίχους ανυπόφορα αφελείς – αφού πραγματεύεται τον έρωτα ανάμεσα σε δυο πιτσουνάκια, μιλώντας για τα...φιστίκια που αρέσουν στο ένα μισό. Πραγματική απογοήτευση...
Οι Tindersticks δεν εξευτελίζονται μόνο και μόνο χάρη στις τελευταίες δύο συνθέσεις, το “Factory Girls” και το ορχηστικό “Piano Music”, τα μόνα εδώ τα οποία διαθέτουν μελωδικό βάρος και βάθος. Και πάλι όμως δεν αρκούν ώστε να βελτιώσουν καθοριστικά την απόδοση των Βρετανών. Εκεί λοιπόν που οι Tindersticks είχαν με το Hungry Saw τη μπάλα στο γήπεδο και αφού έκαναν κάποιες αλλαγές τακτικής – εντάσσοντας στο σχήμα τον David Kitt, που άνοιγε τις συναυλίες τους, και τον Earl Harvin στα drums – κατάφεραν με το Falling Down A Mountain να πετάξουν με ένα θριαμβευτικό βολέ τη μπάλα στην εξέδρα...
