Μετά τα albums των Menomena και Aqueduct, η Barsuk Records έβγαλε το καλοκαίρι και τη νέα δουλειά του John Vanderslice: εννιά όμορφα, μελαγχολικά τραγούδια, εννιά μικρούς λόγους για να αποκτήσει μια άνευρη μέρα την τονωτική της δόση έμπνευσης και στιγμιαίας μαγείας.
Folk μπαλάντες με pop στοιχεία κάνει ο Vanderslice, δημιουργημένες στη βάση λιτών, αλλά όχι βαρετών και τετριμμένων, μελωδιών, οι οποίες συνθέτουν ένα γλυκόπικρο αποτέλεσμα, αβάσταχτα όμορφο. Σαν τη μοναξιά, έννοια η οποία επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά μέσα στο album, ως λέξη-κλειδί και συνδετικός κρίκος όλων των κομματιών («I’ve never been lonelier» δηλώνει ο Vanderslice στους στίχους του “Numbered Lithograph”).
Το Emerald City δεν είναι ένα album που φιλοδοξεί να αλλάξει τον κόσμο ή τον ρου της μουσικής. Είναι ένα μουσικό κουτί που θα σε συνοδεύσει σε ένα μοναχικό περίπατο περισυλλογής, θα σου δώσει να καταλάβεις κάτι από την αστική σου ματαιοδοξία, θα σου αφήσει τον χώρο να χαρείς την απλότητα μέσα από την ομορφιά των μελωδιών του, ενώ, ακούγοντας τα “Time To Go”, “Central Booking” ή το “Parade”, θα σε πιάσει και μια νοσταλγία-φυγή. Ο Vanderslice διαλαλεί τη μοναξιά όχι με έναν απελπισμένο τρόπο, αλλά με μια γλυκιά παραίτηση, με μια ανάγκη για επαναπροσδιορισμό του άπιαστου και του αδιόρατου. Καθώς και με μια μικρή θλίψη, που ποτέ δεν σε σκοτώνει, αλλά σε αφήνει πάντα μ’αυτή την αίσθηση του ανικανοποίητου.
