Απομακρυνθείτε από τα παράσιτα και ακούστε...
Η πρώτη φορά που ο Darrell Fitton μου συστήθηκε ήταν ως Jello, ένα φθινωπορινό απόγευμα στην Cafeina. Οι ψηφιακές του μελωδίες είχαν αρχίσει να περιστρέφονται γύρω από τους θαμώνες του μικρού μπαρ και να εξαπλώνονται προς όλες τις γωνίες, διαρκώς ελισσόμενες. Ένας λευκός αστραφτερός μουσικός μίτος που καθώς σε τύλιγε έβαζες το χέρι σου στη φωτιά ότι επηρέασε ακόμη και την Bjork στα πρώτα ηλεκτρικά της βήματα.
Δέκα περίπου χρόνια μετά το εμβληματικό Soup, o Fitton φοράει το Bola πέπλο του και μας δίνει το Kroungrine, ένα δίσκο που αγγίζει πολλές ευαίσθητες χορδές. Νωχελικές νότες που θυμίζουν τις πρώτες ambient κυκλοφορίες της Warp, η μελαγχολία αλλά και η συναισθηματική ανάταση που συνδύαζαν κάποτε οι Plaid και ένα παλλόμενο ηχητικό σύμπαν που παραπέμπει στους χαοτικούς λαβύρινθους του Aphex Twin.
Ξαναερωτεύεσαι το έργο ενός καλλιτέχνη λες και είναι η πρώτη φορά.
