Κατάλληλο για άτομα κάτω των 11 ετών!
Δεν ήταν ποτέ γνωστοί για τον hardcore ήχο τους. Δεν τους λατρέψαμε για την καινοτομία στη σύνθεση. Εθιστήκαμε σε αυτούς εξαιτίας της γλυκιάς μελαγχολίας και της άρρωστης χροιάς της φωνής της Gyða, καθώς και της απίστευτης χημείας με τη σύνθεση του Örvar και του Gunnar. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο ανατριχιαστικό από το σκοτάδι που κρύβεται καρτερικά κάτω από τις πιο αθώες συγχορδίες και ξάφνου το νιώθεις να πάλλεται κάτω από το δέρμα σου.
To Go Go Smear The Poison Ivy έχει τον φθαρμένο handmade ήχο των προκατόχων του, αλλά αυτή τη φορά μπορείς άνετα να προτείνεις το δίσκο στη μικρή σου αδελφή χρησιμοποιώντας τον χαρακτηρισμό «χαριτωμένος». Και μιλάμε για ηλικία κάτω των 11, μια που σήμερα ακόμα και τα παιδιά δεν μασάνε και βαράνε οκτάωρα beat-em-up στο playstation. Άρπες αναπνέουν, τρομπέτες νιαουρίζουν και πιανιστικές νότες ακροπατάνε σε έναν δίσκο που δεν ανταποκρίνεται ούτε στο παρελθόν των Múm ούτε στο βιογραφικό των τωρινών μελών της μπάντας.
Η καλύτερη στιγμή του δίσκου, το “Guilty Rocks” λειτουργεί ως υπενθύμιση του τι μπορούν να κάνουν οι μάγοι από την Ισλανδία. Απλώς επειδή είδαν λίγο ήλιο παραπάνω (όπως αποκαλύπτουν στην αντίστοιχη συνέντευξη), γίνανε φωτεινοί σαν δροσοσταλίδες. Από στοιχειωμένη ambience την είδανε πεφωτισμένη electronica.
Go back to Island, βρε!
