Coolness και μελαγχολία: οι δύο πρώτες λέξεις που μας έρχονται στο μυαλό στο άκουσμα του 1/2 των Everything But The Girl, Tracey Thorn. Στα (φαινομενικά) ψυχρά house beats συνήθως προσφέρει την ζεστασιά και στα downtempo κομμάτια το εξωτικό συμπλήρωμα, μα το απόσταγμα αυτής της φωνής είναι η μελαγχολία και για όσους την ταυτίζουν με μερικές από τις πιο ξεχωριστές τους στα 90s... η νοσταλγία.
Το "Out Of The Woods" είναι για τους τελευταίους. Έχει κυτταρικά στοιχεία της dance-pop των τελών των 80s και των αρχών των 90s που ίσως πλέον μοιάζουν παρωχημένα: σα να βλέπουμε τον Pettibone να κάνει remix στην Paula Abdul, τους New Order να επιχειρούν άλλο ένα remix για τα clubs, τη νεϋορκέζικη σκηνή να οδηγεί παγκοσμίως τον ήχο των clubs, το funky house να μοιάζει the next big thing.
Βεβαίως, αυτό το νοσταλγικό απάνθισμα, μαζί με καμαρωτές δρασκελιές σε πιο downtempo στιγμές, αλά Everything But The Girl, δεν απευθύνεται σε νέα ακροατήρια. Στο στιγμιαίο συναίσθημά μας χτυπάει και το οδηγεί με μαεστρία έχοντας πρώτα το στυλ και δεύτερον τη χαρισματική φωνή αυτή με το βελούδινο άγγιγμα. Χωρίς ηχητικές ευρεσιτεχνίες, χωρίς εντυπωσιασμούς, χωρίς καν μεγάλα κομμάτια...
