Περίμενα αυτό το αλμπουμ, έχοντας την ελπίδα να είναι μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς, με βάση την συνεχόμενα ανοδική τους πορεία σε όλα τα επίπεδα. Οι Hail Spirit Noir, έχοντας εξελίξει τον ήχο τους, κατάφεραν πριν τέσσερα χρόνια με την μίξη black metal και post punk, να δημιουργήσουν έναν δίσκο (Mayhem in Blue) που αποτελούσε μια από τις πιο ανανεωτικές δημιουργίες του metal χώρου στην προηγούμενη δεκαετία. Λογικό και επόμενο να αναμένουμε ένα ακόμη ρίσκο που θα πήγαινε το γκρουπ σε δυσθεώρητα ύψη σε σχέση με την υπόλοιπη σκηνή. Και εν μέρει, με το Eden in Reverse το επιτυγχάνει, διατηρώντας το γκρουπ στην πλευρά εκείνων των σχημάτων που προτιμά να αλλάζει, να δοκιμάζει, να εξερευνά τον ήχο του.
Οι Θεσσαλονικείς αυτή την φορά προσθέτουν στο στυλ τους, τον γερμανικό kraut ήχο των 70’s, κάνοντας εκτεταμένη χρήση synths και δημιουργούν ηχητικά μια σύγχρονη noir ατμόσφαιρα που στηρίζεται όλο και λιγότερο στην rock προσέγγιση. Η συνειδητή επιλογή της απογύμνωσης των συνθέσεων από την black metal δυναμική (με ελάχιστες εξαιρέσεις που διαρκούν λίγο), έχοντας σε πρώτο πλάνο την έμφαση στην λεπτομερειακή απόδοση της «νέας αισθητικής» ίσως να στοιχίζει στους HSN, την μίνιμουμ σύνδεση με το παρελθόν τους. Είναι ένα start over λοιπόν, το Eden in Reverse; Σίγουρα ναι και χωρίς άνω τελείες. Το γκρουπ ξανασυστήνεται σε αυτούς που το γνωρίζουν ως μια extreme metal μπάντα με progressive στοιχεία, ως ένα progressive metal σχήμα. Τελεία.
Οι τρεις πρώτες συνθέσεις ("Darwinian Beasts", "Incense Swirls" και "Alien Lip Reading") οριοθετούν την κεντρική ιδέα του μουσικού και στιχουργικού “concept”, με τα άψυχα, σχεδόν «ρομποτικά», μπάσα φωνητικά και τα synths να κερδίζουν τις εντυπώσεις. Αν και σε αρκετά σημεία περιμέναμε την έκρηξη που δεν ήρθε ποτέ, ευτυχώς στο "Crossroads" (με διαφορά η καλύτερη σύνθεση του άλμπουμ) οι HSN επιτυγχάνουν την τέλεια ισορροπία σε αυτό που ήθελαν να σχηματίσουν. Διότι καλές και άγιες οι mid-tempo, post-oriented, psych-fuzz ατμόσφαιρες πέριξ του πυρήνα των τραγουδιών, αλλά αν το βασικό riff, η βασική φωνητική μελωδία, το crescendo πριν την λήξη της αλληλουχίας των πειραματισμών, δεν χτυπάνε κατευθείαν στο κέντρο του εγκεφάλου που ελέγχει την έκκριση σεροτονίνης, ο ακροατής λίγο βαριέται. Και δυστυχώς, αυτό συμβαίνει στο "Automata 1980", στην πιο μεγάλη σε διάρκεια σύνθεση του άλμπουμ, που παρά την τρίπλεπτη εκκίνηση με τα synths που χτίζουν μαζί τα drums μια βόμβα υδρογόνου (μέσω μια εφιαλτικής μελωδίας που πηγαινοέρχεται), μπαίνουν τα φωνητικά του Cons Marg και την αφοπλίζουν. Μια mini post-rock έκρηξη προς το τέλος, δεν μας αποζημίωσε και τελικά υποβίβασε σημαντικά το τελικό αποτέλεσμα.
Παρά τις επιμέρους αστοχίες, οι HSN είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο της ελληνικής μουσικής πραγματικότητας. Και μπορεί να μην κατάφεραν με το Eden in Reverse να αλλάξουν τον κόσμο, όμως έχουν την φιλοδοξία να μην «παίξουν απλά την μουσικούλα τους» και αυτό το σέβομαι και το εκτιμώ και το εξαίρω, γιατί σπανίζει σαν κοσμοθεωρία πλέον στην ελληνική σκηνή. Με το ίδιο attitude και με ανοικτούς ορίζοντες, θα το πετύχουν.
