Μπορεί το κείμενο που ακολουθεί να δείχνει κάπως εκπρόθεσμο, αφού η κυκλοφορία του τελευταίου δίσκου της Ελεωνόρας Ζουγανέλη έγινε τον Απρίλιο, τοποθετείται όμως λίγο πριν το άνοιγμα της χειμερινής σαιζόν, κατά την οποία –και εκτός απροόπτου– η Μετακόμιση θα λάβει ξανά σάρκα και οστά, δίνοντας στους απανταχού φίλους της τραγουδίστριας τη δυνατότητα να την απολαύσουν εκ νέου από κοντά.
Προερχόμενη από εκτενή (και πετυχημένη) καλοκαιρινή περιοδεία, στην οποία είχε την ευκαιρία να επικοινωνήσει το καινούριο της δισκογράφημα σε πολλές γωνιές της ημεδαπής, η Ζουγανέλη φαίνεται ανανεωμένη και γεμάτη αυτοπεποίθηση, ανοίγοντας όλο και περισσότερο τους ερμηνευτικούς της ορίζοντες και δοκιμάζοντας μια μεγάλη ποικιλία από ηχητικά «πανωφόρια». Αυτή ωστόσο η ηχητική στροφή κρύβει και αρκετά ψήγματα κομφορμισμού, που μετριάζουν τον αντίκτυπο του Μετακόμιση Τώρα.
Έχοντας ωριμάσει πλέον ως κυκλοφορία, το άλμπουμ μεταφράζεται τελικά σε δισκογραφική απαρχή αυτής της μετατόπισης ενδιαφέροντος από τις μέχρι τώρα ποπ/ροκ φόρμες προς έναν πιο «εγχώριο» ήχο, με έντονη γεύση από το έντεχνο, το παραδοσιακό, ακόμα και το λαϊκό ρεπερτόριο. Η ανοικτά υπαινισσόμενη ψυχολογική φυγή την οποία πραγματεύεται ο τίτλος Μετακόμιση Τώρα έφερε έτσι μαζί και μια μετατόπιση βάρους: η Ζουγανέλη «πακετάρει» 14 καινούρια τραγούδια και (δείχνει να) πηγαίνει παρακάτω...
Όπου παρακάτω ένα στιλιστικό ποτ-πουρί λεπτεπίλεπτων και εύθραυστων συνθέσεων, με την υπογραφή πλήθους συνήθων «υπόπτων» της ελληνικής δισκογραφίας –όπως το δίδυμο Θέμη Καραμουρατίδη & Γεράσιμου Ευαγγελάτου από Νατάσα Μποφίλιου πλευρά– και με μια σαφώς πιο συγκρατημένη και εγκρατή ερμηνευτική προσέγγιση εκ μέρους της τραγουδίστριας, με καταπραϋντικό αντίκτυπο για τον ακροατή. Δυστυχώς όμως, το καταπραϋντικό αποδεικνύεται συχνά και ανιαρό: της ταιριάζουν βλέπετε τα «γκάζια» της Ελεωνόρας Ζουγανέλη, αλλά εδώ λάμπουν δια της απουσίας τους.
Έτσι, τα αποτελέσματα διαφέρουν αισθητά από τραγούδι σε τραγούδι. Αν το “Βαλς Για Ένα Φιλί” των Sunny Μπαλτζή/Γιάννη Ζουγανέλη απορρέει μια σκοτεινή νουάρ ατμόσφαιρα που κεντρίζει το ενδιαφέρον, το ομώνυμο του δίσκου κομμάτι ισορροπεί μεταξύ του ψευδο-αισιόδοξου μικροαστικού (α)διεξόδου των στίχων και μιας γλυκανάλατης πιανιστικής μελωδίας. Αυτή η έκδηλη υφολογική ανισορροπία διέπει το σύνολο του άλμπουμ και αφαιρεί αρκετούς πόντους από την αρτιότητά του ως ολοκληρωμένης μουσικής πρότασης.
Μια πετυχημένη μετακόμιση απαιτεί υπομονή, προγραμματισμό και οργάνωση. Τέτοια στοιχεία είναι ευδιάκριτα κι εδώ, αντί όμως να προσφέρουν το κατάλληλο έδαφος στον πιο ροκ δυναμισμό και αυθορμητισμό που διακρίνει την Ελεωνόρα Ζουγανέλη, αναπτύσσονται αποσπασματικά, στρέφοντάς την –αναίτια– προς τον ευρύτερο «έντεχνο» χώρο. Και πάλι, βέβαια, ορισμένες στιγμές κρατούν το συνολικό πρόσημο θετικό, όπως λ.χ. ο νησιώτικος μπάλλος-έκπληξη "Η Επιμονή Σου" ή τα “Όμηρος” και “Είναι Η Αγάπη” (από το soundtrack της σειράς Το Νησί). Για να δούμε, θα είναι μόνιμη τελικά αυτή η αλλαγή πλεύσης της δημοφιλούς τραγουδίστριας;
{youtube}C57fldS5ogM{/youtube}
