Είναι αδύνατο να παραγνωρίσεις το προφανές. Οι Daylight Misery έφτιαξαν το Depressive Icons με μπόλικη αγάπη για τη μουσική που υπηρετούν και με πολλά ακόμη όνειρα για το μέλλον. Αυτή η αντιμετώπιση –ανεξαρτήτως του αποτελέσματος– αξίζει τουλάχιστον τη συμπάθεια όλων. Έστω κι αν ο στόχος δεν έχει επιτευχθεί πλήρως. Ας τα πάρουμε ένα-ένα, όμως. Είναι αρχικά εντυπωσιακές οι συμμετοχές γνωστών και καταξιωμένων ανθρώπων στο είδος. Ο Travis Smith έχει επιμεληθεί το εξώφυλλο. Ο Γιώργος Μπόκος, ο οποίος θητεύει κατά καιρούς στην αφρόκρεμα των ελληνικών metal συγκροτημάτων, έχει αναλάβει την παραγωγή, ενώ ο Ευθύμης Καραδήμας των Nightfall προσφέρει τα φωνητικά του στο πρώτο τραγούδι του δίσκου. Ο Seraph των Dark Fortress παίζει όλα τα drums και ο Jakob Batten –των σημαντικότατων thrashers Illdisposed– συνεισφέρει ένα κιθαριστικό σόλο. Δυστυχώς όμως, όπως συμβαίνει συχνά σε αυτές τις περιπτώσεις, το ένδυμα δεν μπορεί να κρύψει το περιεχόμενο. Εξηγούμαι αμέσως. Από τη μια η παραγωγή μοιάζει στο σύνολό της διεκπεραιωτική. Είναι απόλυτα αντιληπτό ότι τα τεχνικά, υλικά και οικονομικά μέσα στην Ελλάδα είναι ενίοτε απαγορευτικά για τις νέες μπάντες, αλλά εδώ δεν διαφαίνεται ούτε η παραμικρή έγνοια για κάτι το διαφορετικό. Δεν υπάρχει καν η προσπάθεια για να αναδειχθούν κάποια στοιχεία κορύφωσης και πάθους. Όλα ακολουθούν μια ευθεία γραμμή, κάνοντας όλο το Depressive Icons να περνά χωρίς να αφήνει τίποτα. Από την άλλη πλευρά μου είναι τρομερά δύσκολο να αντιληφθώ πώς γίνεται μια μπάντα να νοείται ως πλήρης δίχως μόνιμο drummer. Ο Seraph ηχογράφησε τα πάντα στην Γερμανία με την απόσταση να κάνει την ερμηνεία άνευρη. Γιατί δεν χρειάζεται να είσαι μόνο καλός τεχνίτης σε ένα μουσικό όργανο. Απαιτείται και η καθαρτήρια αλληλεπίδραση με τους γύρω σου, ώστε να αποτυπωθεί αυτό στον ήχο. Κατά τα λοιπά όλα τα riffs είναι κομμένα και ραμμένα πάνω σε ό,τι έχει ειπωθεί στη σκοτεινά ατμοσφαιρική πλευρά του metal. Πιθανόν, υπό καλύτερες συνθήκες, να υπήρχε η δυνατότητα για να αναδειχθεί το απαιτούμενο βάθος. Αλλά η στουντιακή επεξεργασία του υλικού καταβαραθρώνει μέχρι και το συμπαθητικό guest σόλο του Batten στο “Miserabilia”. Οι Daylight Misery έχουν πάντως στο ενεργητικό τους μια πρωτιά σε ψηφοφορία του Terrorizer για μπάντες χωρίς συμβόλαιο. Ευελπιστώ λοιπόν ότι στο μέλλον θα τύχουν καλύτερων συνθηκών για τη δημιουργία ενός νέου δίσκου. Και γι’ αυτό δεν απαιτείται μόνο τύχη, αλλά και σκληρή δουλειά.
