Στον Σείριο υπάρχουνε γραπτά, χρωμάτινα, με μωβ αστερόσκονη που αυγατίζει την ελπίδα και εξοστρακίζει τη ματαιότητα. Και σαν άνεμος αυτογνωσίας αναμετρώνται στο Ο.Κ. Corral με ήχους από την παμπ της μνήμης. Ήχους ωστόσο που αντιστέκονται σαν άγριο σύννεφο στην επιθυμητή σκιαγράφηση του θηλυκού πορτραίτου της σύζευξης. Και τι καταφέρνουν οι άτιμοι… Να τη μπολιάσουν τελικά με την αμυδρή υποψία πως πρόκειται για αλλοπρόσαλλη συνύπαρξη… Τα παραπάνω περιγραφικά και ολίγον συμπερασματικά (κατά πως φαίνεται, αδυνατώ να ακολουθήσω την ορθή δομή γραφής) άπτονται της πρόσφατης δημιουργίας του, δοκιμασμένου πλέον δισκογραφικά, καβαλιώτικου συγκροτήματος των Μωβάστρο, στο δεύτερο Pub Corral μέρος. Ανασκαλεύοντας στην ιντερνετολάνδη και μετά από συγκυριακή, μικρή αλλά επαρκή facebook-ική επικοινωνία με τον μπασίστα Κώστα Ζαροδήμο (ο οποίος συμμετέχει στα τωρινά δρώμενα ως session) απαντήθηκε και η απορία μου περί της κυκλοφορίας του άλμπουμ σε δυο δόσεις –με χρονική απόσταση διετίας και κάτι. Οι λόγοι; Προβλέψιμης πρακτικής φύσεως, και όχι καλλιτεχνικοί. Ο μουσικώς και στιχουργικώς υπεύθυνος Σείριος Σαββαΐδης και ο έτερος, κύριος ηλεκτροδόμος, Στράτος Πατλαμάζογλου, μας προτείνουν εδώ την ξεκάθαρη βούλησή τους για σκοτεινότροπους στροβιλισμούς με ισχυρότατο σκληροπυρηνικό περίβλημα. Και για του λόγου το υποκειμενικά (sic) αληθές, ξεκινώντας την ακρόαση μάς υποδέχεται, ημιπαραπλανητικά θαρρείς, το “Θηλυκό Πορτραίτο”, με Tubeway Army ατμόσφαιρα μετρονομικής ακρίβειας. Τη σκυτάλη παίρνει ηγεμονικώς το “Pub Corral”, όπου η αδιάντροπα επιτηδευμένη ερμηνεία του Σείριου εναρμονίζεται με ένα γνώριμο, καταιγιστικό, ηχητικό υπόβαθρο. Η “Ελπίδα Και Ματαιότητα (Aλλοπρόσαλλη Συνύπαρξη)” δεν μπορεί παρά να αυτοπροσδιοριστεί ως μια υπαρξιακής διαλεκτικής AdrianBorland-ική γκραβούρα, ενώ το “Άγριο Σύννεφο” έρχεται αβίαστα σινθικυματικό, με αισθητική πρώιμων Illusion Fades. Κι όσο η “Αυτογνωσία” αγωνιά λεκτικά για μια κάθαρση που δεν φαίνεται, προκύπτει η “Μνήμη”, μια ρυθμική ποπ ιστορία υπόκωφης διηγηματικής. Ως επιδόρπιο ενός χορταστικού συμποσίου, μας επιφυλάσσεται το “Σαν Άνεμος”, από την πρώτη κυκλοφορία των Μωβάστρο Ανακυκλοθυμία (2006), σε νέα απόδοση, ένα εξαίρετο urbanstrial (είμαι ο ανάδοχος άραγε;) πειραγμένο αλάβαστρο. Φτάνοντας στη συμπερασματική σούμα, τεκμηριωμένα πια, η παμπ των αστεριών, αναμένοντας τη χρήσιμη ανακαίνιση στον ηχητικό της εξοπλισμό και στην εκφραστική της –και όχι στη φωνητική της– δεινότητα, η οποία θα την εκτινάξει με στατιστική ακρίβεια σε πολυ-υποσχόμενο μελλοντικό στέκι, κερδίζει πολλούς νέους θαμώνες με λόγο και αιτία. Υ.Γ.: Για την απρόσκοπτη είσοδο στην παμπ, μια κράτηση στο
