Ο Σωτήρης Τράγκας και η Πόπη Νταλαχάνη σχημάτισαν τους Dilemma το 2002. Πρόκειται για ένα ελληνικό γκρουπ επηρεασμένο τόσο από τη jazz, όσο και από τη new wave μουσική. Ένα εξ’ ακοής αλλόκοτο πάντρεμα δύο ειδών με ελάχιστα μεταξύ τους κοινά, το οποίο όμως γίνεται πιο σαφές μετά την πρώτη ακρόαση – και τελικά παύει να δείχνει αλλόκοτο, καθώς τα όρια των ειδών μέσα στις συνθέσεις γίνονται ολοένα και πιο δυσδιάκριτα, διανθιζόμενα παράλληλα από πινελιές διαφόρων επιμέρους στοιχείων. Το Pendulum είναι το ντεμπούτο άλμπουμ των Dilemma. Υποτονικά και μελωδικά τα περισσότερα κομμάτια, υποτονικό και το «προφίλ» του συγκροτήματος, από την εικόνα που σχηματίζει κανείς όταν πάρει στα χέρια του τον εν λόγω δίσκο. Το εναρκτήριο “Come To Me” αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα του ήχου τους. Σχεδόν σε όλα τα κομμάτια συμμετέχουν πολλά όργανα – όπως ακορντεόν, φυσαρμόνικα, πιάνο, φλάουτο – ενώ οι κιθάρες, το μπάσο και το σαξόφωνο κατέχουν κυρίαρχη θέση. Οι στίχοι, άλλοτε στα Αγγλικά και άλλοτε στα Ελληνικά, μιλούν για την αποξένωση στις πόλεις, τον έρωτα και την απώλεια, τις πνευματικές αναζητήσεις, το μεταφυσικό, τη βία, τα όνειρα. Η «ροκ», μπάσα φωνή του Σωτήρη και η – πότε αιθέρια και πότε αθώα – φωνή της Πόπης εναλλάσσονται, δίνοντας μια μορφή διαλόγου στη ροή των τραγουδιών. Το “Someday” είναι ιδανικό για καλοκαιρινά βράδια, με το μπάσο να ξεσηκώνει, ενώ το ομώνυμο “Pendulum” είναι ορχηστρικό, με το σαξόφωνο σε πρωταγωνιστικό ρόλο, και οι “Aτομικές Αποδράσεις” φλερτάρουν τον rock ήχο. Από την άλλη, η απλότητα του “Είμαι Εδώ” δείχνει πως δεν είναι και απαραίτητα τα πολλά όργανα για να αποτυπωθεί αυτό που θέλει να εκφράσει το σχήμα, γι’ αυτό και πιστεύω πως το στυλ της συγκεκριμένης μπαλάντας είναι τελικά το πιο ταιριαστό για τους Dilemma. Άλλη μία συγκινητική μπαλάντα κλείνει τον δίσκο, το “Μακριά Σου”, στο οποίο επιτρέψτε μου να πω πως η κιθάρα νεοφολκίζει πολύ (και επομένως το κομμάτι κατατάσσεται αυτόματα στα προσωπικά αγαπημένα!). Γενικότερα, το Pendulum θα μπορούσε να προκαλέσει το ενδιαφέρον ατόμων με πολύ διαφορετικά γούστα, από όσους ακούνε Nick Cave και Tuxedomoon μέχρι αυτούς που τους αρέσει το ελληνικό ροκ και φυσικά η τζαζ. Συνολικά, γίνεται εμφανής ο πειραματισμός των Dilemma με διάφορες μορφές σύνθεσης, ώσπου να καταλήξουν στο τελικό τους στυλ – και μέχρι στιγμής βρίσκονται σε καλό δρόμο. Δυστυχώς, βέβαια, ο ήχος είναι ακόμα αρκετά πρώιμος και θέλει δουλειά, αλλά το βασικό είναι ότι υπάρχει καλό υλικό και ότι το ξεκίνημα έχει γίνει. Ήδη το Pendulum έχει την ικανότητα να αγγίζει ευαίσθητες χορδές και να προκαλεί μια ιδιαίτερα νοσταλγική διάθεση.
