Στο Περί Μπάζων Και Λοιπών Απορριμμάτων, ο Θεσσαλονικιός τραγουδοποιός Δημήτρης Ζερβουδάκης, από τη θέση του παραγωγού αυτή τη φορά, μας γνωρίζει και μας προτείνει κάποιους πρωτοεμφανιζόμενους – ως επί το πλείστον – στη δισκογραφία δημιουργούς από τη Λάρισα. Οι (πατέρας και γιος) Θωμάς και Ευρυπίδης Μπέκος συνυπογράφουν τις μουσικές του άλμπουμ, ενώ οι στίχοι ανήκουν στον Κώστα Ντόλκο, τον Λάμπρο Καραγεώργου και τον Θωμά Μπέκο. Την ενορχήστρωση επωμίζεται εξολοκλήρου ο 17χρόνος Ευρυπίδης Μπέκος. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς από τα πρώτα κιόλας ακούσματα ότι πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά, καμωμένη από ιδιαίτερα ταλαντούχους ανθρώπους. Χωρίς υπερβολές και χωρίς να απομακρύνεται μουσικά απ’ ό,τι συνηθίζουμε να λέμε «έντεχνο» τραγούδι, το Περί Μπάζων Και Λοιπών Απορριμμάτων διακρίνεται στο σύνολό του για τον ενθουσιασμό, τον χαρακτήρα και κυρίως την υψηλή αισθητική του. Τραγούδια όπως το “Εν Τέλει Τι Είναι Ανθρώπινο…” – που ανοίγει το άλμπουμ με τη φωνή του Ζερβουδάκη και μουσικά παραπέμπει σε ηπειρώτικο όπου προς το τέλος του εισβάλλουν ηλεκτρικές κιθάρες – και το “SOS Διαπασών” προδίδουν μια θαυμαστή αρτιότητα σε όλους τους τομείς, χωρίς ωστόσο να χάνουν κάτι απ’ την αμεσότητα και τον δυναμισμό τους. Σημαντικό ρόλο σ’ αυτό παίζουν και οι εξαίρετοι στίχοι, που γοητεύουν με την απλότητά τους και τη θεματική πρωτοτυπία αλλά και σαφήνεια. Ιδιαίτερα ο, φιλόλογος στο επάγγελμα, Κώστα Ντόλκος ο οποίος υπογράφει και τα περισσότερα τραγούδια, εντυπωσιάζει με την όμορφη και ιδιαίτερη γραφή του. Ερμηνευτικά τα δώδεκα τραγούδια έχουν μοιραστεί σε αρκετές ανδρικές και γυναικείες φωνές. Ο Ζερβουδάκης λέει τρία κομμάτια, ο Παντελής Θεοχαρίδης άλλα δύο, ενώ ως βοήθεια εξ…Αθηνών καταφτάνουν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου με “Το Παράπονο Του Ιούδα” και ο Γιάννης Ζουγανέλης με το σκωπτικό “Τότε Κι Εγώ”. Στις γυναικείες φωνές (όλες πολύ καλές) συναντάμε την Έλσα Μουρατίδου με το μελωδικότατο “Al-Tair”, που θα λέγαμε ότι κατά κάποιον τρόπο λειτουργεί και ως μια αναφορά στη μυθολογία του Θανάση Παπακωνσταντίνου, τη Μαρία Φωτίου μ’ ένα “Στοιχειωμένο Λεωφορείο”, την Ελισάβετ Καρατζώλη στο “Άσε Το Τραγούδι” και την Ελένη Φωτιάδου με το προαναφερθέν “SOS Διαπασών” και τις “Νεράιδες”. Συμμετέχει επίσης και το φωνητικό σύνολο του Σύγχρονου Ωδείου Λάρισας. Η πολύ καλή έκδοση, τέλος, συνοδεύεται κι από τα όμορφα σχέδια του Χρήστου Παπανικολάου. Αυτό που μένει πάντως σα συμπέρασμα είναι πως σε μια εποχή όπου το δισκογραφικό τοπίο είναι κάτι παραπάνω από θολό, κυκλοφορίες σαν το Περί Μπάζων Και Λοιπών Απορριμμάτων προσδίδουν στην έννοια της δισκογραφία και νόημα μα και λόγο ύπαρξης.
