Ένα γράμμα στον πατέρα μου …18 επιστολές εκφρασμένες μέσα απο το στίχο, τη μελωδία και μια φωνή, 18 επιστολές φόρος τιμής στον λόγο ύπαρξης. 18 επιστολές γεμάτες απο αγάπη και ίσως ανείπωτα λόγια προς εκείνη την αγκαλιά που άλλοτε υπήρξε πλήρης κι άλλοτε μια κρυφή επιθυμία. 18 επιστολές στον πατέρα που έφυγε, στο πατέρα που πίστεψε, στον πατέρα που πολέμησε, στον πατέρα που αγάπησε, στον πατέρα που έζησε, στον πατέρα που χάθηκε, στον πατέρα που πάντα ο καθένας τον κρατά μέσα του με τον δικό του τρόπο. Το "Ένα γράμμα στον πατέρα" πέρα απο τη συναισθηματική του αξία, φέρει και άλλη μια. Αυτή της άρτιας ολοκληρωμένης δουλειάς. Φέρνει μέσα της καλλιτέχνες νέους (όλοι τους αποτελούν μικρές εκπλήξεις και ελπίδες) και παλιούς, τους αφήνει να δημιουργήσουν ελεύθερα, τον καθένα με το δικό του τρόπο και σαν αποτέλεσμα έχει μια συλλογή καλής ελληνικής μουσικής, χωρίς να τυποποιείται και να γίνεται άλλη μια ακόμα συλλογή (αρπαχτής). Παρουσιάζει αρκετούς νέους καλλιτέχνες και τους παραδίδει επιτυχώς στα χέρια των πιο έμπειρων που η χημεία τους καταφέρνει να γεννήσει κομμάτια πραγματικά κομψοτεχνήματα. 1. Τα φοβισμένα αγόρια - Πάνος Κατσιμίχας (Πάνου Κατσιμίχα)Ένα κομμάτι που σίγουρα θυμίζει τις εποχές των ζεστών ποτών. Μια φυσαρμόνικα χαράζει την πορεία της πάνω στην κιθαριστική μπαλλάντα με την γλυκειά φωνή του Πάνου Κατσιμίχα να τραγουδά για τα φοβισμένα αγόρια. "...Συγκινούμαι όταν την 28η Οκτωβρίου βγαίνει σοβαρός και αμίλητος και κρεμάει τη σημαία στο μπαλκόνι. Τον βλέπω και σχεδόν δακρύζω. Τη σημαία στο μπαλκόνι; Μέσα στην ξεφτίλα που ζούμε γενικότερα, αυτός ακόμα κρεμάει τη σημαία στο μπαλκόνι; "Εντάξει πατέρα η σημαία;" του είχα πεί κάποτε. "Εγώ γι αυτήν πολέμησα" μου απάντησε. Τί να του πείς; Ψέματα δεν έλεγε πάντως." Π.Κ 2. Φεγγάρι μου φεγγόφωτο - Μάριος Φραγκούλης (Μάριου Φραγκούλη)Απο ένα ελαφρύ χασάπικο μετατρέπεται σε ένα ελληνικό φόλκ ρεφραίν δίνοντας την δική του υπόσχεση στον πατέρα του. Ο Μάριος Φραγκούλης δημιουργεί τη δική του επιστολή, χαρίζοντας σε μας ένα καταπληκτικό κομμάτι με τη δική του υπογραφή και στον στίχο και στην μουσική. Ειλικρινά οτι πιο ωραίο έχω ακούσει απο τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη που μοιάζει να έχει πετύχει την χρυσή τομή της φωνητικής του ικανότητας αλλά και της πιο καθημερινής ελληνικής μουσικής που φαίνεται πως αναζητά στο ρεπερτόριο του. "...Ότι πολυτιμότερο σε ένα τραγούδι! Αυτός ήταν ο πατέρας μου. Καληνύχτα πατέρα..." Μ.Φ.3. Αη Γιώργης - Μαριώ (Λουδοβίκου των Ανωγείων - Φίλιππου Γράψα)Με ένα πιάνο να διηγείται πλαί στην φωνή της Μαριώς τα όσα θα θελαν να πούνε και οι 3 καλλιτέχνες για και προς τους πατεράδες τους. Μια παραδοσιακή μπαλλάντα, κατά κάποιο τρόπο, ένα είδος που δεν έχουμε ακούσει ποτέ τη Μαριώ να τραγουδά. Μια σχεδόν πνευματική διήγηση με τη γλυκειά μελαγχολική συνοδεία ενός πιάνου. "Ο πατέρας μου πολέμησε στο Αλβανικό μέτωπο, όπου και 'κέρδισε' δύο σοβαρά τραύματα στο στήθος και το πόδι. ...Γι αυτό το λόγο το τραγούδι που ερμηνεύω στο άλμπουμ μου θυμίζει τον πατέρα μου" Μ."Τώρα είσαι αλλού. Εγώ εδώ, στις βροχερές του απολογισμού ημέρες μετράω αυτά που ήσουν και εύκολα βγάζω τα κέρδη μου: τόσα μερόνυχτα δίπλα σου στον άγιο της ζωής σου περίπατο..." Φ.Γ 4. Πήρα για να δώ τι κάνεις - Χάρης Ντάτσης (Αντώνη Βαρδή - Ίωνα Σταμπούλη) Μια νέα φωνή (πολύ καλή παρουσία), ανήσυχοι στίχοι και το αγαπημένο ύφος του Βαρδή δημιουργούν μια πανέμορφη μπαλλάντα που το μόνο που ζητά απο έναν πατέρα είναι να μην το προδώσει. "Αυτό που θυμάμαι πιο έντονα από τον πατέρα μου είναι το πόσο πολύ μου έλλειπε..." Α.Β"Σ'ευχαριστώ για το όμορφο δώρο σου. Θα σε δω σίγουρα...Μου λείπεις..." Χ.Ντ."Στον Μάνο, το μικρό και τον Μεγάλο. Είναι αφιερωμένο σα μικρό μυστικό, τη ζωή μέχρι εδώ τους χρωστάω δίχως άλλο αλλά και το μέλλον μου δικό τους και αυτό" Ι.Στ. 5. Αντώνης (ορχηστρικό) - Σταμάτης ΚραουνάκηςΈνα συγκινητικό ορχηστρικό κομμάτι, ανάλαφρο και μελαγχολικό, με την πρωταγωνιστική παρουσία του πιάνου, που μέσα στην απαλή του μελωδία, φορτίζεται, μιλάει δυνατά, μιλάει τρυφερά, μιλάει αυστηρά, μιλάει με λίγη απογοήτευση, μιλάει με πάθος. Κάθε στροφή του, μια πρόταση του γράμματος. Το γράμμα μιας ζωής, τα συναισθήματα, οι εικόνες, οι αναμνήσεις, γραμμένο σε μια παρτιτούρα. "Τον μπαμπά μου τον λέγανε Αντώνη. Είχε πολύ καλή καρδιά, τραγούδαγε συνέχεια και έκανε πλάκες...Ακόμα όταν το θυμάμαι ξεχνώ τη λύπη" Σ.Κ6. Επί του τάφου του πατρός μου - Νίκος Ξυδάκης (Νίκου Ξυδάκη - Γεώργιου Βιζυηνού)Λίγη τζάζ, λίγο σαξόφωνο, μελωδία του πιάνου και της φωνής του Ξυδάκη και τα λόγια του Γεώργιου Βιζυηνού βρίσκουν κοινό τόπο να εκφράσουν μια εικόνα που μέσα απο τα μάτια του συνθέτη φαντάζει με ένα Έλληνα μετανάστη να το τραγουδάει μόνος κι έρημος στους δρόμους της Νέας Υόρκης με σπαρακτική νοσταλγία και το μόνο φως του, η φωνή ενος σαξοφώνου.. 7. Αρκεί να είσαι εδώ - Κώστας Παρίσης (Κώστα Παρίση)Η κιθάρα του Παρίση και το γλυκό ηχόχρωμα της φωνής του, αύτο που μας έχει χαρίσει με τις προσωπικές του δημιουργίες τον τελευταίο καιρό, συνθέτουν μια ζωντανή μπαλλάντα, νανούρισμα ίσως απο τον γιο στον πατέρα, ίσως και το αντίθετο. "Πατέρας, αυτοσχέδιος μηχανισμός αμφιβόλου προέλευσης. Εγώ, εσύ, έντρομοι μπροστά στις ευθύνες μας" Κ.Π 8. Γράμμα στον πατέρα μου (ενθύμιο) - Τάσος Αποστόλου (θοδωρή Οικονόμου - Παρασκευά Καρασούλου)Μια φυσαρμόνικα και ένα πιάνο παίζουν ανήσυχα και θλιμμένα τη μελωδία και μαζί με τη φωνή (που ερμηνεύει ανήσυχα) εκφράζουν τα ανεκλήρωτα ηθελημένα. "Για το σφύριγμά σου, για τις Κυριακές γεμάτες μουσική, για τις αγωνίες, για το χαμόγελό σου, για την στήριξή σου, για την υπομονή σου, για όσα πήρα απο σένα, για όσα δεν πήρα, και το δέχτηκες, για το οτι είσαι ακόμα εδώ δίπλα μας." Θ.Ο"... 'Όταν μεγαλώσω θα έχω και εγώ μεγάλη σκιά, όπως εσύ'...Κι όμως είμαι σίγουρος πως η σκιά μας είναι εκεί, αφού απο τότε έως και σήμερα φρουρεί τη ζωή και τα όνειρά μου." Π.Κ"Και υπάρχουν άνθρωποι που σε κατέχουν, σε συνοδεύουν, είναι μέρος του σώματος τις σκέψης, της φαντασίας σου. Που, είτε το θέλεις είτε όχι, αποτελούν δια βίου στοιχείο του μίγματος που είσαι Αναπόσπαστο Φυσικό λιμάνι της ύπαρξής σου" Τ.Α 9. Ο πατέρας - Παντελής Θαλασσινός (Παντελή Θαλασσινού - Ηλία Κατσούλη) Η εικόνα του πατέρα που κοιτάς απο μακρία με θαυμασμό και καημό συνάμα, με ήχο παραδοσιακό, με μελωδία βαριά και διακριτική αφήνει τη φωνή να ζωγραφίσει τούτη την εικόνα, τη νοσταλγική. "Ίσως η πιο αληθινή στιγμή των ζωντανών μου εμφανίσεων, είναι τα τρία λεπτά που το μυαλό μου είναι εκεί, σε εκείνον. Θυμάμαι κάθε φορά και άλλα πράγματα. Είναι το μόνο τραγούδι που ό,τι και αν γίνει δίπλα μου δεν θα καταλάβω τίποτα. Τίποτα." Π.Θ"Δεν ξέρω αν το άκουσες ποτέ και πουθενά, εκεί στα μαγαζάκια του ουρανού που λέει και ο ποιητής, το τραγούδι που σου έγραψα. Το μελοποίησε ο Παντελής. Και το είπε υπέροχα. Με μια κιθάρα και μιαν ανάσα, την ανάσα σου." Η.Κ 10. Σαν τα κέφια του Αποστόλη - Γιάννης Παναγιωτόπουλος (Κώστα Καλδάρα - Μιχάλη Μπουρμπούλη)Ένα ζειμπέκικο, φόρος τιμής στον πατέρα Κώστα Καλδάρα κατά κύριο λόγο (άλλωστε δε θα μπορούσε να τανε αλλιώτικος ο ρυθμός για κείνον), βαρύ, καθάριο και με μια φωνή αυθεντικά λαική, όπως πραγματικά θα άρμοζε σε ένα τέτοιο κομμάτι. "Πατέρας είναι αντίθεση. Είναι η αντοχή και η αδυναμία, η επανάσταση και η γαλήνη. Είναι η γραμμή του ορίζοντα, που όσο ξεμακραίνεις τόσο πιο κοντά βρίσκεσαι. Γι αυτό και 'γω του γράφω ένα γράμμα, που όσο μεγαλώνει και πληθαίνουν οι σελίδες του, τόσο πιο κοντά στην επικεφαλίδα είναι το μολύβι μου... 'Αγαπημένε μου Αποστόλη'..." Κ.Κ"'Μια εικόνα χίλιες λέξεις'. Πατέρα σου εύχομαι να'σαι καλοτάξιδος και να σαλπάρεις πάντα με καράβια Αγάπης, Ειρήνης και Ευτυχίας. Αισθάνομαι απεριόριστα συναισθήματα για σένα! Πάντα αγαπημένοι...Ο γιος σου, Γιάννης" Γ.Π11. Κυπαρισσάκι μου (ορχηστρικό) - Ευανθία ΡεμπούτσικαΓλυκιά και τρυφερή μελωδία μέσα απο τις συνθέσεις του πιάνου της Ευανθίας Ρεμπούτσικα. Ένα ανάλαφρο αισθαντικό κομμάτι που πλυμμηρίζει απο αγάπη και μια γλυκειά θύμησα. "Εκεί ψηλά που είσαι, είπα να σου στείλω μια ευχή μέσα απο αυτό το ψηλό κυπαρισσάκι" Ε.Ρ 12. Πρωινό σε ξένη πόλη - Σαβίνα Γιαννάτου (Σαβίνας Γιαννάτου - Σοφίας Γιαννάτου)Αυτό το κομμάτι έχει μια ιδιαιτερότητα. Ένα γράμμα κοινό απο 2 αδελφές. Η Σαβίνα δημιουργούσε τη σύνθεση στο ένα δωμάτιο προς τον πατέρα, και η Σοφία ακούγοντας την έγραφε το δικό της γράμμα προς τον εκείνον, δίχως όμως να γνωρίζουν πως και η δύο απευθήνονταν στον ίδιο αποστολέα. Το κατάλαβαν μόλις η μία έτρεξε να δείξει στην άλλη τη δημιουργία της. Μουσική και στίχοι που πλησιάζουν πολύ σε εκείνη την ονειρεμένη εποχή συνεργασίας της Γιαννάτου με την Πλάτωνος. Ονειρικό και ανήσυχο... 13. Γι αυτό το σκουπιδάκι - Λουδοβίκος των ανωγείων (Λουδοβίκου των Ανωγείων)Ο τροβαδούρος των Ανωγείων σκαρώνει μια μελωδία τρυφερή υπό την συνοδεία της λύρας του που μαρτυρά ένα μικρό ψέμα, ένα σκουπιδάκι που μπήκε στο μάτι. "Η μητέρα μου ήταν στο μήνα της, όταν ξαφνικά εκεί που καθόμαστε γύρω απο το τραπέζι τη βρήκαν οι πόνοι της γέννας. Ο πατέρας μου την κοίταξε φοβισμένα και τα μάτια του βούρκωσαν. Εγώ ήμουν 10 χρονών τότε. "Γιατί κλαίς;" τον ρώτησα. "Ένα σκουπιδάκι μπήκε στο μάτι μου" είπε φεύγοντας για την Κυρα-Κατερίνη, τη μαμή. Το απόγευμα η μητέρα μου γέννησε τη Μαίρη, το πέμπτο αδερφάκι μας..." Λ.Α 14. Καινουργια ζωή - Γιώργος Βάκαλος (Λέων Ραπίτη - Μίμη Τραϊφόρου, Διασκευή: Παύλου Βάκαλου)Μια πειραματική εκδοχή του κλασσικού αυτού κομματιού. "Καινούργια τώρα ζωή, ας ξαναρχίσουμε οι δυό μας" ακούγεται η φωνή του άρρωστου μπαμπά ύστερα απο παράκληση του μικρού αδελφού Παρασκευά, ενώ ο Παύλος πειραματίζεται με τους ηλεκτρονικούς του ήχους πάνω σε αυτό. Το αποτέλεσμα πολύ ιδιαίτερο (επιτυχημένο) , πειραγμένο, μα διατηρόντας όλο εκείνο το συναίσθημα."Εγώ...ο μπαμπάς μου...τον αγαπώ" Π.Β 15. Τα φώτα της πόλης - Τάσος Μισυρλής (Δήμητρας Τρυπάνη)Μια εκλεπτυσμένη ελαφρώς κλασσική σύνθεση, ένα απόσπασμα κονσέρτου εγχόρδων και πιάνου ξετυλίγεται σχεδόν σαν αεράκι, που σφυρίζει με τη φωνή του Τάσου Μισυρλή μιαν ευχή. "...Τρυπάνης, Νικόλαος Ιάκωβος (γεν.1927). Κορυφαίος πατέρας του β' μισού του 20ου και των αρχών του 21ου αιώνα, απο τους πιο σημαντικούς αντιπροσώπους του ρεύματος της 'δια βίου οικογενειακής στοργής και προστασίας'..." Δ.Τ 16. Ποιός μπορεί να το βρεί, τι είναι - Γιώργος Αλουπογιάννης (Γιώργου Αλουπογιάννη)Ένα βαλσάκι με ροκ καταβολές που σε στριφογυρνά αέρινα και παρομειώσεις διάφορες στην αναζήτηση του παρελθόντος του πατέρα. "Δεν είναι θέμα σοφίας, απλά εκείνος είναι ο πατέρας κι εγώ ο γιος. Το μόνο πράγμα που με πικραίνει είναι οτι εκείνος ξέρει πολύ καλά όλο μου το παρελθόν, ενώ για μένα το δικό του παρελθόν είναι μόνο βουβές ασπρόμαυρες φωτογραφίες και αφηγήσεις. Τόσο μυστήρια και τόσο απλά. Ίσως γι αυτό πάντα να προσπαθούσα να τον περιγράψω με εικόνες, μυρωδιές, χρώματα, έννοιες, για προσδιορίσω το πως ακριβώς είναι! .." Γ.Α 17. Είμαστε Θείες (Μιχάλη Σιγανίδη)Το συγκεκριμένο κομμάτι πρόκειται για ένα κολάζ με 8 αγγελίες απο εφημερίδες και ήχους απο ένα γάμο. Η πρώτη του εκδοχή περιέχεται στο δίσκο "Μικρές Αγγελίες" (Λύρα, 1999). Συμμετέχουν οι φωνές των: Φούλη Μπουντουρόγλου, Λίλιας Λύτρα, Γιάννη Μουρτζόπουλου, Γιάννη Μουγκού, Τάσου Ναούμ, Τίμου Τσουκαλά, Καίτης Σιγανίδου και Αχιλλέα Σιγανίδη. Χρησιμοποιούνται samples απο: Den andere hauch - Μιχάλη Λαπιδάκη, Get Whitey - Frank Zappa, Ο χρόνος παραμορφώθηκε - Μίκη Θεοδωράκη, Blackhole - Beck, καθώς και διάφορες καθημερινές φωνές του δρόμου και όχι μόνο. Μάλλον τα σχόλια και οι περιγραφές εδώ περιττεύουν. 18. Τα γράμματα του τέλους (ορχηστρικό) - Μιχάλη ΣιγανίδηΟργανικό το κομμάτι, μικρό πειραματικό πανηγύρι, με κιθάριστικές εκφράσεις, παλαμάκια και sample απο το Δάσος ΚεντρικήςΑφρικής - Luis Sarno, γίνεται το υστερόγραφο τούτης της επιστολής. "Καθώς ο πατέρας μου σηκώνεται για να αγορεύσει στην υπόθεση με τους εκατονδεκαοχτώ κατηγορούμενους ζωοκλέφτες απο όλη την Ελλάδα, παθαίνει λουμπάγκο και η δίκη διακόπτεται. Τον υποβαστάζουν ως τα μετόπισθεν, τον τρίβουν. Τραγουδά - καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής του - δυό τούρκικα τραγούδια και πέρνει μεταθέσεις. Αυτά τα θέματα είναι αφιερωμένα στη σουρεαλιστική ορθοδοξία και στον Λαυρέντη Διανέλο." Μ.ΣΣε μια τέτοια συλλογή ο βαθμός δεν νομίζω πως θα είχε λόγο ύπαρξης. Δεν είναι μονάχα το θέμα που παρουσιάζει, είναι που πως με την ίδια αγάπη που ο κάθε καλλιτέχνης συμπεριφέρθηκε στο θέμα και στο κομμάτι του, με αυτήν την ίδια αγάπη και οι συντελεστές αυτής της συλλογής τη δημιούργησαν. Για όσους ακόμα πιστεύουν στην καλή ελληνική μουσική η συλλογή αυτή κρίνεται απαραίτητη, κατά την ταπεινή μου άποψη. Καλά ταξίδια μπαμπά, θα σε βρω στη φεύγα μας....
