Τα εννέα τραγούδια αυτή της μεταθανάτιας συλλογής του Jason Molina ηχούν σαν στοιχειωμένα από το φάντασμα του αμερικανού τραγουδοποιού. Είναι λες και γράφτηκαν από τον κάτω κόσμο και με κάποιον, δαιμονικό τρόπο βρήκαν τον δρόμο τους προς τα πάνω. Ο πόνος και η θλίψη διαποτίζουν καθένα από τα 25 λεπτά του δίσκου, ο οποίος ηχογραφήθηκε το 2008, λίγο πριν δηλαδή ο Jason Molina παραδοθεί πλήρως στο πρόβλημα αλκοολισμού που αντιμετώπιζε εδώ και πολλά χρόνια και τελικά πήρε και τη ζωή του. Είναι, ωστόσο, δύσκολο να πει κανείς αν το Eight Gates ακούγεται ανολοκλήρωτο ως προϊόν συνειδητής, καλλιτεχνικής απόφασης ή αν απλά η πρόχειρη φύση των τραγουδιών είναι αποτέλεσμα μιας δουλειάς που έμεινε στη μέση, λόγω των δαιμόνων που κυνηγούσαν τον μουσικό. Σε κάθε περίπτωση, οι συνθέσεις είναι ατροφικές, μυρίζουν θάνατο και η ομορφιά τους κρύβεται κυρίως ανάμεσα σε αυτές τις ρωγμές σιωπής τόσο ανάμεσα τους όσο και μέσα στη ροή τους, σημεία όπου και ανθεί μία υπόνοια ελπίδας. Το “Shadow Answers The Wall” ακούγεται σαν το πιο ολοκληρωμένο στιγμιότυπο, καθώς είναι το μόνο που ξεφεύγει από το τρίπτυχο κιθάρα, τσέλο, φωνή που χαρακτηρίζει την υπόλοιπη δουλειά -και είναι θαυμάσιο. Τελικά, μένει μία εντύπωση μετέωρη, κάπου ανάμεσα σε μία συλλογή χαμένων, ανολοκληρωτων τραγουδιών και στην απέλπιδα προσπάθεια για την βεβιασμένη κυκλοφορία ενός μουσικού που έχει σημαντικό κοινό. Δεν έχει σημασία ποια ήταν η πρόθεση, καθώς το συνθετικό άγγιγμα του Jason Molina έχει κάτι το μαγικό και το λυτρωτικό. Και εδώ βρίσκεται παντού, ακόμη και αν ο ίδιος δεν βρίσκεται μαζί μας.
Άκου κι αυτό: Smog - The Doctor Came At Dawn (1996), Bonnie Prince Billy - I See A Darkness (1998), Sun Kil Moon - Benji (2014)
