Actress ονομάζεται το μουσικό όχημα του Darren Jordan Cunningham, για τους οικείους από τα παλιά DAZ. O τίτλος του 5ου του άλμπουμ προέρχεται από τον αναγραμματισμό του προσωνυμίου του και προφέρεται (όχι τυχαία) «azid». Στην υποκουλτούρα των ναρκωτικών, «acid» ονομάζεται το LSD και το πόνημα του Βρετανού μουσικού έρχεται να δημιουργήσει αντιδράσεις ανάλογες με εκείνες του ψυχοδηλωτικού παρασκευάσματος, σε όποιον-α έρθει σε επαφή με αυτό. Περνώντας από διάφορα στάδια και μετουσιώσεις, καταφέρνει στο ταξίδι του να συμπεριλάβει πληθώρα ρυθμών και συναισθημάτων, χρωματισμών και ταχυτήτων, φτιάχνοντας εκείνο το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορέσει να εξερευνήσει διάφορα περιβάλλοντα και καταστάσεις.
Στο πρώτο μισό (και λίγο παραπάνω) του άλμπουμ, όντας υφολογικά κοντά σε παρελθοντικές κυκλοφορίες, ο Actress δημιουργεί ένα σύνολο κομματιών με club αναφορές, τα οποία άλλοτε μέσω της σκοτεινής γραφής (που τον χαρακτηρίζει) και άλλοτε όχι, γίνονται ικανά να σταθούν και να χρωματίσουν αμέτρητες ώρες στα dancefloors. Η acid techno του "Untitled 7", η καλπάζουσα τεκνομπότα του "Fantasynth" (η οποία γλυκαίνει από το synth sample), το χαρακτηριστικά χορευτικό "XX2RME", η acid house με το εντελώς New Order ριφάκι στο "Runner", αλλά και ο αφροφουτουρισμός του "CYN", είναι όλα δείγματα που στοχεύουν στην εκτόνωση και στην ενεργητικότητα, δοσμένα βέβαια μέσα από το αναγνωρίσιμο πρίσμα εγκεφαλικότητας, εσωστρέφειας και επαναληπτικότητας του καλλιτέχνη. To δε "Blue Window", θα μπορούσε να είναι και outtake του πρώτου Selected Ambient Works (βλ. Aphex Twin).
Στο υπόλοιπο (σχεδόν) μισό του AZD, οι τόνοι πέφτουν αισθητά και κατακόρυφα, τόσο σε επίπεδο φωτισμού, όσο και ταχύτητας. Η μινιμαλιστική ambient του "Failing Rizlas" και η σύζευξη κλασικών αναφορών με glitch στο "Faure In Chrome", φέρνουν τον ακροατή κοντά στα εσώτερα· τα δικά του, αλλά και του Actress. Το ίδιο συμβαίνει και στο μετα-βιομηχανικό, σχεδόν μετα-αποκαλυπτικό "Dancing In The Smoke", όπου κυριαρχεί ένα αγχωτικό και ζοφερό περιβάλλον. Το "There’s An Angel In The Shower", πάλι, θα μπορούσε να είναι το πιο ιδιότροπο ετεροθαλές αδελφάκι του Immunity (του Jon Hopkins) και αποτελεί μία από τις στιγμές του άλμπουμ που ξεχωρίζουν.
Στο τέλος, θέλοντας μάλλον να κλείσει αρμονικά το τριπάρισμα στο οποίο επέβαλε τους ακροατές του, ο Cunningham κράτησε ένα φωτεινό track με τον εύγλωττο τίτλο "VISA" (…), που μέσα στην επιμελώς ξεχαρβαλωμένη ανάπτυξή του καταφέρνει (στα 4.30 λεπτά που διαρκεί) να σε πάει εντελώς αλλού, λειτουργώντας, εκ των πραγμάτων, για άλλους ξενερωτικά και για άλλους ισιωτικά. Αυτό ήθελε φαντάζομαι και ο «ποιητής» να επιτύχει.
Μέσα λοιπόν από αμέτρητα bleeps και bloops και κάθε λογιών ατμόσφαιρες και ρυθμούς, το AZD καταφέρνει να προστεθεί θαυμάσια στη δισκογραφία του Actress. Αποτελώντας ένα άξιο λόγου κράμα φουτουριστικών και καλλιτεχνικών επιρροών, επιστημονικής φαντασίας, ψυχαναλυτικών θεωριών και λοιπών αναφορών, μα πάνω απ' όλα έξυπνα δομημένων και απολαυστικών μουσικών.
{youtube}Mg1Pw0y-x8Q{/youtube}
