Ποιος θα περίμενε ότι εν έτει 2011 θα κρατούσαμε στα χέρια μας το καινούργιο άλμπουμ του Rory Gallagher; Ακόμα καλύτερα, ποιος θα περίμενε ότι αυτό δεν θα ήταν αποτέλεσμα μιας ακόμα εταιρικής κομπίνας, μα μια ολοκληρωμένη δουλειά του μπλουζίστα από το Κορκ –και μάλιστα μία από τις καλύτερές του;
Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, θα πρέπει να γυρίσουμε το ρολόι αρκετά πίσω, όταν ακόμα ο Rory Gallagher βρισκόταν στην Αμερική (εξ’ ου και ο τίτλος) και η εταιρεία του ζήτησε από τον μάνατζέρ του (και αδερφό του) Donal Gallagher ένα άλμπουμ πιο ραδιοφωνικώς φιλικό, στοχευμένο στο αμερικάνικο ακροατήριο. Παραγωγός ορίστηκε ο Elliot Mazer –με εύσημα από τις δουλειές του με την Janis Joplin (Cheap Thrills) και τον Neil Young (Harvest, Tonight’s The Night)– ο οποίος μόλις είχε τελειώσει το Last Waltz με τους Band. Οι Gallagher και ο Mazer είναι από χρόνια φίλοι και όλα δείχνουν ότι θα είναι μια πετυχημένη συνεργασία. Όμως η εταιρεία τους βιάζει να τελειώσουν και ο Rory, συνηθισμένος να δουλεύει μόνος, αρχίζει να έχει αμφιβολίες. Ταυτόχρονα κάνει το λάθος να πάει σε μια συναυλία των Sex Pistols, όπου διαπιστώνει ότι οι καιροί αλλάζουν και νιώθει έτσι να απειλείται από όλους και όλα. Αρνείται έτσι την κυκλοφορία του δίσκου, απολύει το μέχρι τότε συγκρότημά του και γυρίζει στην Ιρλανδία για να κυκλοφορήσει το Photo-Finish και να επιστρέψει στις μουσικές ρίζες του.
Το Notes From San Francisco περιέχει εννέα τραγούδια, από τα οποία πέντε βρίσκονταν στο Photo-Finish σε διαφορετικό μιξάρισμα (“The Mississippi Sheiks”, “Overnight Bag”, “Cruise On Out”, “Brute Force & Ignorance”, “Fuel To The Fire”) και τρία μας παρέχονται ως bonus –τα “Cut A Dash” και “Out On The Tiles”, μαζί με μια εναλλακτική βερσιόν του “Wheels Within Wheels”. Ακούγοντας το ολοκληρωμένο αποτέλεσμα, δύσκολα αποφεύγεις την απορία τι διάολο έτρωγε τότε τον Gallagher και δεν μπορούσε να καταλάβει τι δισκάρα (και ξανά: δισκάρα) είχε στα χέρια του. Μήπως ήταν τα κρουστά που τον χάλασαν; Μήπως το βιολί του Joe O’Donnell, που πετάει φωτιές; Μην ήταν η ανασφάλεια που δούλευε μακριά από τη χώρα του; Ή μήπως φοβήθηκε τη νέα μουσική που αντιπροσώπευε το πανκ και αποφάσισε να περιχαρακωθεί στα γνωστά του μονοπάτια;
Ό,τι και να του έφταιγε, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο: η λάθος απόφαση που πήρε τότε, του κόστισε τη διεθνή αναγνώριση που του άξιζε. Έτσι, το Notes From San Francisco είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους που ΔΕΝ έβγαλε ο Rory Gallagher. Ένας από τους καλύτερους blues rock (μα και rock ‘n’ roll) δίσκους που κυκλοφόρησαν ποτέ, με έναν Gallagher στην πρίζα για όλη τη διάρκεια του άλμπουμ, με απίστευτα σόλα, με μια φοβερή μπάντα να τον συνοδεύει και να μην αφήνει ούτε χαραμάδα χωρίς να τη γεμίζει. Και καπάκι σ’ όλα αυτά, το άλμπουμ συνοδεύεται κι από ένα CD με ζωντανή μουσική από τέσσερις συναυλίες του Gallagher στο Old Waldorf του Σαν Φρανσίσκο τον Δεκέμβρη του 1979. Εξήντα τρία λεπτά έντασης, εκρηκτικού rock ‘n’ roll και παθιασμένων μπλουζ, τα οποία στέκονται περήφανα δίπλα στα άλλα, ήδη γνωστά, ζωντανά άλμπουμ του Rory Gallagher.
Μ’ άλλα λόγια ακόμα και να μην έχεις ξανακούσει ποιος ήταν ο Rory Gallagher (είτε λόγω ηλικίας, είτε γιατί βρισκόσουν σε κώμα τα τελευταία σαράντα χρόνια) αυτό το διπλό CD πρέπει να το πάρεις. Ακόμη κι αν χρειαστεί να πουλήσεις το μικρό σου αδελφάκι...
