Ενας από τους πιο επιδραστικούς Άγγλους καλλιτέχνες ever είναι ο Ray Davies (frontman των Kinks και πλέον με σολο καριέρα). Ο Ray ανήκει σ' αυτούς που δεν έχουν τίποτα να αποδείξουν και τίποτα να περιμένουν (άλλο) από τη μουσική βιομηχανία -και στην παρούσα φάση της οι πραγματικά επαναστατικές ενέργειες μπορούν να λάβουν αυτό το χαρακτήρα και την έκταση μόνο από τέτοιες προσωπικότητες. Για κάθε 100.000 μπάντες που κάνουν την ατομική τους επανάσταση από τα ευέλικτα δικτυακά κανάλια, υπάρχει μία (ή ένας, αν μιλάμε για καλλιτέχνη) που χωρίς να κάνει κάτι που δεν έχει σκεφτεί κανείς, θα θεωρηθεί επαναστατική-ός, κυρίως λόγω του εκτοπίσματός της/του.
Τον Ιούλιο ο Prince κυκλοφόρησε ένα νέο άλμπουμ από εφημερίδα, η Madonna άφησε τη Warner για τη συναυλιακή Live Nation Inc, οι Radiohead έχουν πλέον το δίσκο τους για download έναντι όποιου τιμήματος κρίνει ο ακροατής ως "δίκαιο" και τώρα ο Ray Davies δίνει το νέο του σόλο LP δωρεάν με κάθε κόπια των Sunday Times. Φυσικά όλοι αυτοί χρησιμοποιούν και τα παραδοσιακά κανάλια για ασφάλεια, εννοείται ότι όλο αυτό είναι παράλληλα κι ένα μαρκετινίστικο κόλπο που δεν κοστίζει (αντιθέτως, αποδίδει), όλα αυτά είναι δεκτά. Από την άλλη, ποιος μπορεί να κατηγορήσει ένα καλλιτέχνη που είτε καλλιτεχνικά, είτε εμπορικά δεν έχει να περιμένει τίποτα από το παρόν σύστημα των δισκογραφικών εταιριών; Κάπως έτσι σκέφτηκε και ο Ray Davies, επαναλαμβάνοντας σε συνεντεύξεις του ότι έβαλε τη μουσική του σε εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια χωρίς ιδιαίτερο κόπο και... σ' όποιον αρέσει (η μουσική).
Στο γράφοντα πάντως μια χαρά "έκατσε" το νέο του άλμπουμ. Ευάκουστη βρετανική, πνευματώδης, εγκεφαλική ποπ που δεν αφήνει κάποιο ιδιαίτερο στίγμα, δεν σε παρασύρει στους αιθέρες, αλλά κουβαλάει αρκετά hook στην αγκαλιά της. Το φορτσάρισμα, βέβαια, γίνεται στην αρχή με το uptempo "Vietnam Cowboys" και δύο κομμάτια που μας γυρίζουν πίσω στην εποχή του Ziggy Stardust αισθητικά, το ομώνυμο και το "You're Asking Me". Από εκεί και πέρα δύο-τρία κομμάτια ακούγονται ευχάριστα -το "In A Moment" με τη λουστραρισμένη, ολοστρόγγυλη ποπ του, το "Imaginary Man" που θα ήθελε πολύ να είχε γράψει ο απόγονός του (Damon Albarn) την εποχή του "Parklife"- χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις, μα ούτε και απογοητεύσεις. Δεν είναι και μικρός ο απολογισμός...
