“Metal” (?) από τελείως άσχετα εγγλεζάκια.
Τρία tracks με τίτλους την χρονική διάρκεια του καθενός. Ενα αργό, πολύ αργό, μα βασανιστικά αργό μπάσο προσπαθεί να πάρει μπρός, ενώ ταυτόχρονα ένας εκνευριστικός βόμβος βγαίνει από τα ηχεία και τέσσερα λεπτά αργότερα έχεις και τα “φωνητικά” να βγαίνουν βαθιά μέσ’απ’το βόθρο. Οκτώ λεπτά αργότερα εμφανίζεται μιά ιδέα μελωδίας και μετά από ένα λεπτό ανεβαίνουν οι ταχύτητες, μόνο για να επιστρέψουν τα πράγματα στην “κανονική” τους κατάσταση λίγο αργότερα και πάει λέγοντας.
Ανέβα – κατέβα οι ταχύτητες, η υπομονή μας και τα νεύρα μας, μέχρι να τελειώσουν τα τριανταένα λεπτά και τριανταοκτώ δευτερόλεπτα του πρώτου track με τον ευφάνταστο τίτλο “31: 38” και ακολουθούν άλλα δύο, όχι έλεος!
Στο εσώφυλλο οι Atavist ευχαριστούν την Doombro Pharmaceuticals (προφανώς γιατί έγιναν σπόνσορες προκειμένου να θεραπεύουν όσους πονοκεφαλιάζουν από το άκουσμα του album τους) και τις οικογένειές τους που πετάξανε τα λεφτά τους για να κυκλοφορήσει άλλο ένα άχρηστο κομμάτι αλουμινίου, αντί να τα δώσουν σε κάποιο άσυλο Ανίατων Καλομαθημένων Τσογλανιών στο οποίο, έτσι κι’αλλιώς, θα καταλήξουν τα χαμένα τους.
