Travis, Coldplay, Keane, Starsailor, Delays, Turin Brakes, James Blunt, Will Young (!) και δε μπορεί κάποιοι θα μου ξέφυγαν. Του μισούς από δαύτους δεν τους είχαμε καν ανάγκη, γιατί να θέλουμε ένα ακόμη κλώνο-αφομοιοτή αυτών, και μάλιστα σε κακή εκδοχή;
Ο βρετανός Robert Post ως ένας πιο ποπ (πόσο “πιο” δηλαδή;) και ευδιάθετος (είπε κανείς “φλώρος”;) ενσαρκωτής των προαναφερθέντων, μας δίνει δέκα αρκούντως βαρετές συνθέσεις, με στίχους και μουσική ολόδικά του, στο ομώνυμο ντεμπούτο του. Και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής τα “High tide” και “Ocean & a tear” κάτι πήγαν να πουν αλλά κάηκαν κι αυτά στη λαίλαπα της στιχουργικής ανικανότητας.
Για πολλοστή φορά λοιπόν, θα πω ότι ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη και αντίστοιχα μια φωνή όσο συμπαθητική και να ‘ναι δεν αρκεί από μόνη της. Γι’ αυτό άντε κάνε μας τη χάρη Bobby…
