Από τις σημαντικότερες Ελληνίδες δημιουργούς η Αρλέτα, με 18 άλμπουμ και συνεργασίες με εξέχουσες φυσιογνωμίες της εγχώριας σκηνής, επιστρέφει δισκογραφικά με ένα άλμπουμ αγγλόφωνων τραγουδιών, προορισμένο να κυκλοφορήσει 36 χρόνια πριν. Αξίζει να διαβάσετε την επιστολή της –η οποία περιλαμβάνεται στο βιβλιαράκι του CD αλλά είναι διαθέσιμη και στο διαδίκτυο– όπου εξιστορεί τα απρόβλεπτα μουσικά της ταξίδια στο Παρίσι και στην Αγγλία κατά τη διάρκεια της Χούντας, τη δημιουργία και τις φιλοδοξίες του Demo, αλλά και τους λόγους για τους οποίους θάφτηκε στα αρχεία της Lyra.
«Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, άρχισα να ολοκληρώνω το Ταξιδεύοντας και παράλληλα προέκυψαν και τα τραγούδια του Demo».
Στο άλμπουμ θα ακούσει κανείς άγνωστες αλλά και γνωστές μελωδίες του Ανέστου Τριανταφύλλου από το Ταξιδεύοντας, όπως τον “Λάκη”, το “Σαν Τι Γυρεύει” και το “Πέρα Κάστρο” με αγγλικούς στίχους, τίτλους αλλά και ενορχήστρωση (βλέπε “Duchess Of Nobody”, “Cities”, και “Fortress” αντίστοιχα). Επιπλέον, η ίδια η Αρλέτα έγραψε μουσική για δύο τραγούδια, από τα οποία το “Dragonfly” συγκαταλέγεται στα καλύτερα του άλμπουμ –μαζί με το “Blank Blues”, το οποίο θα γινόταν εξαιρετική twee pop διασκευή.
«Η πρόθεση ήταν να γίνει μια απόπειρα για το εξωτερικό –η εποχή ήταν πολύ πρόσφορη».
Τα τραγούδια αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα του Νέου Κύματος. Η ερμηνεία της Αρλέτας είναι αξιοσημείωτη –και γίνεται ακόμα περισσότερο αν αναλογιστεί κανείς πως το Demo ηχογραφήθηκε μέσα σε μία μόλις μέρα στα στούντιο της Columbia. Η φωνή της κινείται σε ευρύ φάσμα χαμηλών και υψηλών ρετζίστρων (όπως συνηθίζει άλλωστε και στις υπόλοιπες κυκλοφορίες της), ενώ η κιθάρα παίζει συνοδευτικό ρόλο, δίνοντας το ρυθμικό μοτίβο αλλά και ορισμένους μουσικούς εξωραϊσμούς. Από κάθε άποψη, το Demo είναι ένα άλμπουμ μέσα στο κλίμα των καιρών της δεκαετίας του 1970. Γιατί δεν κυκλοφόρησε όμως τότε;
«Ωστόσο ο Αλέκος Πατσιφάς, ιδιοκτήτης και διευθυντής της Lyra, ήταν απολύτως αντίθετος με το εξωτερικό, για άγνωστους, δικούς του λόγους, και δεν έκανε τίποτα».
Μια εμπεριστατωμένη εξήγηση θα μπορούσε να δώσει ίσως κάποιος μουσικολόγος/κοινωνιολόγος-ιστορικός της μουσικής με έμφαση στην περίοδο της Χούντας και της Μεταπολίτευσης, ή ίσως κάποιος που γνώριζε προσωπικά τον Αλέκο Πατσιφά. Δυστυχώς σε εμένα φαίνεται περισσότερο ως εσωτερικό σαμποτάζ λόγω κάποιας εμμονής για εγχώρια (και μόνο) παραγωγή και κατανάλωση.
Τελικά το Demo της Αρλέτας κυκλοφόρησε αργοπορημένο και είναι διαθέσιμο και στο εξωτερικό μέσω της Warner: διασταυρωμένο, καθώς μένω στην Αγγλία και μπορώ να το αγοράσω στο Tesco, μία από τις μεγαλύτερες αλυσίδες καταστημάτων στη χώρα. Προς λύπη μου, όμως, δεν είναι διαθέσιμο στην ιστοσελίδα της Lyra και δεν υπάρχει καμία πληροφορία για αυτό.
Ευτυχώς πάντως που η ανασκαφή στο αρχείο της Lyra έφερε στην επιφάνεια αυτήν την εγκαταλελειμμένη ηχογράφηση, που έγινε τόσα χρόνια πριν στην εγκαταλελειμμένη Columbia (επίκαιρη ξανά, καθώς συζητείται αυτές τις μέρες η διάσωση και αξιοποίηση του χώρου). Δικαιώθηκαν έτσι τόσο η στιχουργός Sasha Brewis όσο και η Αρλέτα (η οποία στην αρχή ήταν, σημειωτέον, αντίθετη για την κυκλοφορία του), ενώ στους υπόλοιπους από μας αποκαλύφθηκε ένα σημαντικό ιστορικό κομμάτι της ελληνικής δισκογραφίας, μα κι ένα θαυμάσιο άλμπουμ.
