Στο ντεμπούτο της Κολομβιανής, η electro σωματικότητα και η πολιτική ηχηρότητα είναι μια γροθιά, αλλά όχι τόσο σφιχτή ώστε να αποφευχθεί η ηχητική κοινοτοπία.

Στο τρίτο μέρος της άτυπης τριλογίας του, ο sir Paul McCartney απλώνει μελωδικές ιδέες και δεν επιτρέπει στις φυσικές ρυτίδες του να φανούν στα ολόφρεσκα τραγούδια.

Η δεύτερη δουλειά του supergroup, μας βοηθάει να  ανακαλύψουμε και πάλι τα μέλη αυτού του "heavy metal Avengers ensemble".

Ο Nick Cave μπαίνει μόνος του στο Alexandra Palace και αφήνει τον ποιητικό λόγο να κυριαρχήσει και τις λιτές μελωδίες του πιάνου να ακολουθήσουν.

Στην τρίτη τους δουλειά, οι Αυστραλοί προσπαθούν να συνοψίσουν τη βιοποικιλότητα της pop μουσικής ιστορίας που μας έφερε ως εδώ -και μπορεί να μας πάει ως τα αστέρια.

Πηγαίνοντας πίσω στον 14ο αιώνα αλλά και στο 2004, οπότε και ηχογραφήθηκε αυτό το έργο, οι Ισλανδοί παραδίδουν το δίσκο της δικής τους αποκάλυψης.

Στον δεύτερο δίσκο της έκπληξη για το 2020, η Taylor Swift αντί να επαναπροσδιορίσει τον ποπ εαυτό της, τον επαναλαμβάνει. Και μάλιστα, πριν αυτός προλάβει να μας λείψει.

Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο...στην ακρόαση ενός δίσκου επίπεδου, φλύαρου και εξοντωτικά υπολογισμένου.

Τα στιγμιότυπα από τις εμφανίσεις του μουσικού στο Funkhaus του Βερολίνου κλείνουν το μάτι σε όποιον τον έχει δει live και αφήνουν το πιάνο να επικρατήσει πανηγυρικά του ηλεκτρισμού. 

Το 1/2 των Dead Can Dance τραγουδάει τα ρεμπέτικα.  Πόσο πιστός μένει στο ιδίωμα και πώς ακούγεται σε αυτά η αγγλική γλώσσα;

Τα αντισυμβατικά 90s το ρίχνουν στο συμβατικό thrash metal. Και δεν τα πάνε άσχημα.

H νέα συνεργασία των Νορβηγών εκλύει την αμήχανη αίσθηση της ημιτελούς ακρόασης, με τους παραγωγούς να πετούν αδύναμα βελάκια γύρω από έναν στόχο που δεν έχουν δει καθαρά.

Οι αυστραλοί psych rockers ταξιδεύουν αυτή τη φορά στην Ανατολή, αλλά περισσότερο ως τουρίστες, παρά ως νέοι κάτοικοι.

Έντεκα τραγούδια και δύο ορχηστρικές συνθέσεις από την frontwoman των Big Thief που υπενθυμίζουν πως, καμιά φορά, η δύναμη βρίσκεται στο εύθραυστο.

Άλλη μια ελεγειακή δημιουργία του συνθέτη, που διεκδικεί απαντήσεις από τον δικό της θεό.

Λίγες συμπαθητικές εκλάμψεις ανάμεσα σε...fillers, fillers, fillers; Thank you, next...

Ο Ισλανδός βρίσκει τη δικιά του γαλήνη στο οικείο, σε μια συνεπτυγμένη ανασκόπηση της ηχητικής του πορείας.

Ακόμη και μέσα στην προβλεψιμότητά τους, 45 χρόνια μετά, οι Αυστραλοί έχουν ακόμα το ελιξίριο της νεότητας.

Οι dance αστέρες των 90s χορεύουν ακόμα.

O μουσικός τα κάνει πλέον όλα μόνος του και μπλέκει rock, indie, soul, funk, blues και pop, με τον απόλυτα δικό του τρόπο.