Τα φώτα του Temple, οι καπνοί, αλλά και η θήκη του 24χορδου λαούτου που έμεινε ανοιχτή δίπλα του, δημιούργησαν μια κατανυκτική ατμόσφαιρα γύρω από τη φυσική παρουσία του πανύψηλου Ολλανδού με τα μαύρα ρούχα και τα μακριά μαλλιά...

Αν και δίχως την Irene Parshina, οι Ρώσοι post-punkers τράβηξαν πολύ κόσμο προς τη Death Disco για μια casual indie βραδιά με «σκοτεινές» αποχρώσεις, από την οποία δεν έλειψε πάντως και μια αίσθηση επιπεδότητας...

Παρότι η 2η βραδιά στο Gagarin φάνηκε να χρειάζεται μια διεύθυνση που θα εξασφάλιζε ένα πιο δεμένο αφήγημα, ο Άγγλος δημιουργός φώναξε ή ψιθύρισε αλήθειες βαθιά προσωπικές, βρίσκοντας ακατάπαυστα θερμή αποδοχή από το κοινό...

Ο Σαββόπουλος τόλμησε να στήσει μια διαφορετική Τσικνοπέμπτη στο Άλσος, δίνοντας τη σκηνή σε ένα μεγάλο μα από αρκετούς περιφρονημένο λαϊκό είδωλο, που καθήλωσε με τις επιδόσεις της φωνής του, θυμίζοντας γιατί τραγούδια σαν το "Προσκλητήριο" και τα "Στέφανα" άγγιξαν ακόμα και ανθρώπους που δεν ασχολούνται με το είδος...

Μετατρέποντας το Κρεμλίνο σε σαλόνι, μας καθίζει σε παχιά χαλιά και τροφαντά μαξιλάρια για μια θαρραλέα βραδιά, στην οποία αφήνει τη ζώνη ασφαλείας των δικών της επιτυχιών, για να αναμετρηθεί με τραγούδια που δεν έχουν συνδεθεί με τη φωνή της...

Κατάμεστο το An Club από παλιούς μα και πολλούς νεότερους, που έζησαν μια υπέροχη βραδιά, γεμάτη μελωδίες βγαλμένες από τα alternative 1980s...

Χάρμα οφθαλμών και ώτων, είναι ένα έργο μεγαλόπνοο, πλούσιο, βαθύ, σε διάλογο με τις ρίζες του τόπου μας μα συνάμα και σύγχρονο, με μουσικό ορίζοντα διεθνή –σε έναν δίκαιο κόσμο, θα πρέπει να καταστεί ορόσημο αναφοράς...

Έχοντας ως άριστο συνοδό τον Χρήστο Κουμούση (πιάνο), γέμισε χαλαρά την εναλλακτική σκηνή της Λυρικής για ένα αναπάντεχο πρόγραμμα, στο οποίο τραγούδησε σε γαλλικά, ισπανικά και ρώσικα, στάθηκε στον Bob Dylan και διασκεύασε Loreena McKennitt, αφήνοντάς μας καρφωμένους στη θέση μας να την κοιτάμε...

Έδωσαν μια απολύτως συναρπαστική συναυλία στο κατάμεστο Piraeus 117 Academy, έχοντας ως κυρίως όπλο τους τα ασήκωτα, κατατονικά riffs, αλλά και το σκοτάδι που εκλύουν, κατά τρόπο μαγνητικό...

Το βιωματικό, το σπαρταριστό μα και το καίρια αιχμηρό έβγαλαν sold-out το Gagarin και έγιναν για ακόμα μία φορά σώμα ένα, για να μας κοινωνηθούν με εκείνη την άμεση λαϊκότητα, που υπονομεύει ταυτόχρονα εαυτόν. Είναι μια συνταγή που κοντεύει πια να γίνει 40 χρονών και όμως δεν έχει όμοιά της στο εγχώριο τοπίο...