Παρασκευή βράδυ, το ημερολόγιο είχε σημαδευτεί από τη live παρουσίαση της νέας κυκλοφορίας των ΓΙΑΝ ΒΑΝ, σε συνεργασία με τον Παύλο Παυλίδη.
Από τη Λαδόκολλα του 2013 και τις διασκευές σε Γιάννη Παπαϊωάννου, μέχρι στίχους διαβασμένους από τον Αχιλλέα Κυριακίδη και την αιώνια θλιμμένη ομορφιά του Παύλου Παυλίδη, ο κατά κόσμον Γιάννης Αγγελόπουλος (Jan van de Engel) και η υπόλοιπη ΓΙΑΝ ΒΑΝ παρέα έδωσαν μια μεταβατική συναυλία μπροστά στα περίπου 200 άτομα που βρέθηκαν στο Gagarin. Αποχαιρέτησαν έτσι με τον δικό τους τρόπο την περίοδο του αποδομητικού πειραματισμού πάνω στην παράδοση, συστήνοντας παράλληλα τους καρπούς των βημάτων τους σε ένα πιο ποικιλόμορφο ηχητικό τοπίο.
Η σοδειά αυτή –καρπός, με τη σειρά της, μιας συνεργασίας του Jan van de Engel με τον Ευθύμη Φιλίππου– απλώνεται στα 6 τραγούδια που συνθέτουν το ΕΡ Κακό Ποίημα με τον Παυλίδη· της δουλειάς δηλαδή που πρωταγωνίστησε σε αυτήν την εμφάνιση στο Gagarin. Πρόκειται για φιλόδοξο πόνημα, εναρμονισμένο με το πολυσυλλεκτικό μουσικό πνεύμα των τελευταίων χρόνων που επηρεάστηκε από τις πολλαπλές εκρήξεις της electronica, περιλαμβάνοντας από synth εξερευνήσεις και spoken word, μέχρι το τζαζ τζαμάρισμα στο οποίο τόσο καλά κολυμπάει η συντροφιά των ΓΙΑΝ ΒΑΝ.
Οι εξαιρετικοί μουσικοί που απαρτίζουν την τελευταία –πέραν του Γιάννη Αγγελόπουλου, συμμετέχουν ο Φώτης Σιώτας, ο Βαγγέλης Στεφανόπουλος και ο Παρασκευάς Κίτσος– παρατάχθηκαν λοιπόν επί σκηνής, καλώντας μας να ρίξουμε τις πίκρες μας στον Γιάγκο. Στη μέση, άφησαν να δεσπόζει το κεντρικό μικρόφωνο, το οποίο περίμενε τον Παύλο Παυλίδη στο δεύτερο μισό της βραδιάς. Στο πρώτο, την παράσταση έκλεψε καθαρά και τίμια (όπως σε τόσα και τόσα live όπου εμβόλιμα εμφανίζεται) ο Σιώτας. Ο οποίος, με το βιολί του και τη φωνή του, μας έκλεισε για μία ακόμη φορά εισιτήριο για όμορφο ταξίδι· με τερματικό σταθμό το λυγμικό τσάμικο που έγραψε ο Jan van de Engel για τις ανάγκες του προηγούμενου δίσκου του, το οποίο αποδόθηκε με βαθιά συγκινητικό τρόπο, ως κάτι σαν νανούρισμα.
Μετά κι από αυτό είχε φτάσει πια η ώρα του Παύλου Παυλίδη. Εμφανίστηκε αθόρυβα, και, με τα χέρια στις τσέπες, ερμήνευσε την "Κλωστή" και τα υπόλοιπα 4 τραγούδια που έχει πει στο ΕΡ Κακό Ποίημα, για να περάσει μετά στα δικά του νερά. Τα οποία εκβάλανε σε μια διαφοροποιημένη εκδοχή του περίφημου "Λιωμένου Παγωτού". Οι λίγοι λοιπόν που βρέθηκαν σε αυτήν την παρουσίαση δίσκου στο Gagarin, είχαν την ευκαιρία να βιώσουν έναν Παυλίδη αλλιώτικο από τον συνήθη αρχηγό των B-Movies: έναν Παυλίδη αμήχανο (όπως δήλωσε και ο ίδιος), χωρίς την κιθάρα του, αλλά πάντα εξαιρετικά γοητευτικό εκεί πίσω από το μικρόφωνο.
Αυτή ήταν και η πιο σημαντική συνεισφορά στην κάβα της βραδιάς –μαζί με κάποια εξαιρετικά παιξίματα από το πρώτο μέρος. Με το Κακό Ποίημα ο Jan van de Engel βρίσκεται λοιπόν ξανά σε πιο γνώριμα μονοπάτια, στα οποία μάλλον μπορεί να περπατήσει πιο αποτελεσματικά, σε σύγκριση με τις προηγούμενες περιπλανήσεις στις παραδοσιακές μουσικές της Ελλάδας και του κόσμου. Το αποτύπωμα του ΕΡ μένει βέβαια υπό διαμόρφωση και θα χρειαστούν μερικές ακροάσεις ακόμα για να γείρει οριστικά η ζυγαριά. Ωστόσο τα πρώτα δείγματα είναι ενθαρρυντικά και η όλη σύλληψη υπηρετήθηκε επάξια στη σκηνική της έκφανση στο Gagarin.
{youtube}KP6NtJdnck8{/youtube}
