Κανείς δεν έχει υπάρξει πιο επιδραστικός για τον σύγχρονο stoner/doom ήχο, όσο οι Sleep. Η μπάντα από το San Jose της Καλιφόρνια έχει διαμορφώσει τον ήχο της σκηνής ήδη από τα 1990s και είναι αυτό ακριβώς το αρχικό μουσικό αποτύπωμα που συνεχίζει να αντηχεί μέσα σε σημερινές συνθέσεις.
Προσμετρώντας στις φάλαγγές τους τρία από τα πιο ταλαντούχα και δημιουργικά ονόματα του χώρου –τον Al Cisneros των αγαπημένων OM στο μπάσο, τον Matt Pike των High Οn Fire στην κιθάρα και (πλέον) τον Jason Roeder των Neurosis στα ντραμς– οι Sleep καταφέρνουν και φτιάχνουν μουσική που, ενώ έχει σαφείς αναφορές, είναι παράλληλα φρέσκια και βαθιά επιδραστική. Προσθέτοντας σε αυτό και τον εξαιρετικό δίσκο του 2018 The Sciences, γίνεται κατανοητό ότι έχουμε να κάνουμε με μεγαθήρια του αργού, χαμηλοκουρδισμένου ήχου. Η εμφάνισή τους σε αθηναϊκό έδαφος θα αποτελούσε λοιπόν ξεχωριστή εμπειρία για όποιον εφάπτεται έστω και λίγο στους επίκαιρους «σκληρούς» ήχους (και, γενικότερα, στο metal).
Συνεπέστατοι στο ραντεβού τους, οι Sleep ανέβηκαν στη σκηνή του Piraeus 117 Academy λίγο μετά τις 9. Αυτό που επακολούθησε, μπορεί να περιγραφεί μόνο ως μία καθηλωτική, υπερφυσική εμπειρία. Ισορροπώντας άψογα τη setlist μεταξύ παρελθόντος και παρόντος, οι Καλιφορνέζοι ξεκίνησαν με το «άδισκο» "Leagues Beneath", μετέβησαν στο έπος "Marijuanaut’s Theme" (από το The Sciences), για να φτάσουν κατόπιν στο πλέον θρυλικό "Holy Mountain".
Aπό τις πρώτες κιόλας νότες, μία ευλαβική σιγή απλώθηκε στο ακροατήριο· και τα μυαλά μας γέμισαν εικόνες από ερημωμένα τοπία, ασθμαίνοντα όντα και θάλασσες από άμμο, όσο τα riffs του Pike προσπαθούσαν να μας δείξουν τον δρόμο ανάμεσα στους τιτάνιους ήχους που έχτιζε το συγκρότημα. Ακριβώς έναν χρόνο από την κυκλοφορία του The Sciences, οι Sleep απέδειξαν ότι βρίσκονται σε καταπληκτική φόρμα, με κάθε μέλος να φέρει τον καλύτερο εαυτό του επί σκηνής και τη Smoke Τhe Fuzz να προσμετρά μία τεράστια επιτυχία στο ρόστερ όσων ονομάτων έχουν κοσμήσει τις αφίσες της.
Με τις καταιγιστικές ρυθμικές δομές του Roeder να χτίζουν και να γκρεμίζουν τις προσμονές μας, οι Sleep μας θύμισαν ακριβώς ποιες είναι οι αναφορές τους: κομμάτια σαν το "Sonic Titan" ούρλιαζαν δηλαδή Black Sabbath, με τα riffs του Pike να δείχνουν (αναλόγως) τα δόντια τους.
Η βραδιά προχώρησε με τους (μυρωδάτους) καπνούς της αίθουσας να γίνονται αμμοθύελλες και τους Sleep να επιδίδονται σε μία ανάπτυξη του ήχου του τελευταίου δίσκου, για να καταλήξουν –χωρίς περιστροφές– στο πιο επικό τελείωμα συναυλίας με το αριστουργηματικό "Dragonaut". Έναν πυλώνα του stoner ήχου, που ακολουθήθηκε από μέρος του "Dopesmoker", δίνοντας έτσι την εντύπωση ότι το συγκρότημα δεν τελείωσε μία συναυλία, αλλά συνεχίζει ακόμα και τώρα να παίζει την αβάσταχτη ψυχεδέλειά του. Σαν καραβάνι που χάνεται με παγετώδεις ρυθμούς μέσα στην έρημο των ήχων του.
{youtube}bWAC4AmsDls{/youtube}
