Ιάπωνες μύστες και Γερμανοί πιονέροι του metal έφτιαξαν μαζί, στη σκηνή του Fuzz, μια συναυλία-εμπειρία ζωής. Μουσική που πάει τον κόσμο μπροστά...

Το εμφατικό και ηχηρό sold-out στην Αρχιτεκτονική, ήταν το καλύτερο δώρο γενεθλίων του κοινού στον δημοφιλή ράπερ, ο οποίος ξανάπε μάλιστα και το "Δε Μπορώ Να Ξεφύγω" μετά από μια δεκαετία...  

Μosh pits, κιθάρες στον αέρα, ασημένιοι προβολείς, παραισθήσεις, αδρεναλίνη. Στο ραντεβού του Σαββάτου στο Gagarin, οι Νεοϋορκέζοι απέδειξαν για ακόμη μία φορά πως live, δεν αστειεύονται ποτέ...

Με ατού τη μουσική παρακαταθήκη των ABBA, είναι μια παράσταση που φτιάχνει τη διάθεση χωρίς να υποτιμά τη νοημοσύνη του θεατή ή να απευθύνεται σε ευτελή συναισθήματα...

Ένα πρόγραμμα που θα ικανοποιήσει όλους όσους αγαπούν το καλό ελληνικό τραγούδι των περασμένων δεκαετιών και λογαριάζουν τη συγκίνηση, την ανάμνηση και τη φόρτιση σαν σημαντικά συστατικά μιας επιτυχημένης ψυχαγωγίας...

Δεν δίσταζε, ανά διαστήματα, να ξεγυμνώνει τα κομμάτια που είχε επιλέξει, αφήνοντας μονάχα τη μελωδία ως ιντερλούδιο στο ασταμάτητο σφυροκόπημα...

Πραγματικά, δεν μπορούσες να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της: ήταν όμορφη και απειλητική στη σκηνή του Fuzz, μια hipster darling-εκκολαπτόμενη σταρ, που της λείπει για την ώρα το crossover τραγούδι...

Και στο encore, μετά από ένα φρενήρες "Bad", εμφανίστηκε η Patti Smith, για να μοιραστεί μαζί τους το "People Have The Power". Ήταν το απόλυτο ξεπροβόδισμα στον υγρό, νυχτερινό ουρανό του Λονδίνου... 

Αν και Άγγλος, έφερε βερολινέζικο αέρα στο Six d.o.g.s., με ένα techno χαρμάνι απόλυτα εναρμονισμένο με τις εξελίξεις του σήμερα...

Παρά την αρχικώς απαράδεκτη συμπεριφορά του κοινού, το σχήμα στάθηκε με αξιώσεις κάπου μεταξύ της σύγχρονης τζαζ και του ανοιχτόμυαλου φανκ, ξανοιγόμενο με άνεση τόσο προς Δυτική Αφρική, όσο και προς Καραϊβική...