Δέκα δισκογραφικά κεράκια για τον Ταφ Λάθος το βράδυ της Παρασκευής, σε ένα επετειακό live όπου η προσέλευση ξεπέρασε ακόμα και τις δικές του προσδοκίες –αν κρίνουμε από την επί σκηνής αντίδρασή του μόλις βγήκε, με το γεμάτο έκπληξη, αλλά και ευγνωμοσύνη βλέμμα του. Λίγο μετά τη μέση της συναυλίας, μάλιστα, δήλωσε και από μικροφώνου πως έβρισκε υπέροχο αυτό το κλίμα που δημιούργησαν οι φίλοι και οπαδοί του στην Αρχιτεκτονική, στην οποία ο κόσμος έφτανε πια ακόμα και πίσω-πίσω, στην είσοδο του μαγαζιού, έχοντας ήδη καταλάβει και τον εξώστη, ακόμα και τις σκάλες. Ήταν λοιπόν ένα sold-out εμφατικό και ηχηρό, το καλύτερο δώρο για τα δεκάχρονα γενέθλιά του.
Ξεκίνημα με “Διηγήματα Χαμένης Νιότης”, το “Καλημέρα” μας γύρισε έπειτα 4 χρόνια πίσω, ενώ λίγο μετά υψώθηκε “Λευκή Σημαία”, από τον πρόσφατο δίσκο του, Ελπίδα. Οι θεατές συνόδευσαν με ρυθμικά παλαμάκια και τραγούδι, δείχνοντας έτσι από νωρίς πως, από πλευράς τους, θα υπήρχε παρεμβατικότητα καθ’ όλο το μήκος της βραδιάς. Στα μετόπισθεν, στο μεταξύ, συναντάγαμε DJ Micro & Β-Digital να χειρίζονται τα instrumentals, αλλά και μουσικούς που δίνανε μια πιο οργανική αίσθηση στα κομμάτια. Από το 2015 ο Ταφ Λάθος αποφάσισε ύστερα να μας μεταφέρει στο 2005 και στα ξεκινήματά του. Το είπε άλλωστε και ο ίδιος, πως το “Δε Μπορώ Να Ξεφύγω” είχε να το παίξει ζωντανά 10 ολόκληρα χρόνια, κάτι που έδωσε έναν ιδιαίτερα συναισθηματικό τόνο στην απόδοση του κομματιού.
Αν όμως τα τραγούδια που ερχόντουσαν το ένα μετά το άλλο, από κάθε γωνιά της προσωπικής του πορείας (και δισκογραφίας), έφτιαξαν μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα –σε συνδυασμό και με την ενεργή συμμετοχή του κόσμου– υπήρχε εντούτοις και μια παραφωνία: εκείνος ο αναθεματισμένος βόμβος από τα ηχεία στο πρώτο μισό της εμφάνισης, που τελικά άρχισε να υποχωρεί μετά τη μουσική παρένθεση που έκαναν τα μέλη της Bashment Records, κάπου στο μισό της βραδιάς.
Η επάνοδος στο μικρόφωνο για τον Ταφ Λάθος έγινε με τα “Στο Πλήθος Χαμένος” και “Έχω”, στο οποίο το κοινό δημιούργησε αποθεωτικό κλίμα, με χαμό και ασταμάτητο τραγούδι, που ακουγόταν εξίσου δυνατά με τη φωνή του ράπερ. Στο “Γυρνάω Γης Σφαίρα”, πάλι, το μικρόφωνο έγινε πάσα στους μπροστινούς, ώστε να τραγουδήσουν εκείνοι το ρεφρέν του, ενώ ύστερα από το “Μ.Μ.Ε.” ακολούθησε μικρή διακοπή για ανάσες και ανασυγκρότηση δυνάμεων –επιστροφή λίγο μετά με “Όταν Σε Είδα Ξανά”, που αποδείχθηκε (αναμενόμενα) crowd pleaser. Όταν βέβαια έφτασε η Ψυχόδραμα ενότητα της βραδιάς, ο κόσμος έδωσε ρέστα. Η οποία παρένθεση ήρθε μάλιστα και στην κατάλληλη στιγμή, μιας και οι ρυθμοί είχαν αρχίσει να πέφτουν αισθητά σε εκείνο το σημείο.
Αυτό βέβαια διορθώθηκε ακαριαία όταν επί σκηνής ανέβηκαν οι Ασύμφορος Όρος, Αλλοπρόσαλλος, Άϋλος & Άγνωστος Χειμώνας, που μαζί με τον Ταφ Λάθος βάλανε φωτιά στην Αρχιτεκτονική. Ιδιαίτερα με στιγμές σαν τα “Σκληρή Ζωή Χαμένα Χρόνια”, “Σανατόριο”, “Το Ξεχασμένο Βασίλειο”, αλλά και το “Η Ψυχή Των Ψυχό”, το οποίο ο Άγνωστος Χειμώνας προλόγισε με την προτροπή «γκρεμίστε το το μαγαζί!»· και σίγουρα οι αντιδράσεις από κάτω πλησίασαν αρκετά σε κάτι τέτοιο.
Η συνέχεια, μετά την κάθοδο των υπόλοιπων Ψυχόδραμα από το σανίδι, έφερε και μια αραίωση στις τάξεις του κοινού, χωρίς βέβαια κάτι τέτοιο να σημαίνει πως δεν έμεινε σεβαστός αριθμός ανθρώπων κάτω από τη σκηνή. Το “Συναισθήματα” αποτέλεσε highlight αυτής της φάσης της συναυλίας, όπως άλλωστε και το “Ξέρω Πια Πόσο Διαρκεί”, πριν το οποίο ο Ταφ Λάθος ρώτησε ρητορικά τους θεατές: «ποιος το ξέρει»; Ακολούθησε το “Εγώ Συγγνώμη”, ενώ το κλείσιμο έγινε με το “Εσύ Ξανά”. Ολοκληρώνοντας έτσι μια βραδιά που αποδείχθηκε και θριαμβευτική, εκτός από επετειακή.
{youtube}0LlP4iK4wEo{/youtube}
