Ζούμε σε μια καταιγιστική εποχή, κι αυτό το νιώθεις στο δέρμα σου. Κάθε πρωί ξυπνάς σε διαφορετικό πολιτικό πεδίο, με κάποιο καινούριο άτομο στα DM σου, με μία νέα πρόσκληση για συναυλία, ένα ακόμη κομμάτι κυκλοφόρησε, πρέπει να κάνεις catch-up με εκείνη την hyped σειρά.
Θέλω όμως να σταθείς για μια στιγμή στο βράδυ της 7ης Μαρτίου, τότε που σχεδιάστηκε με τα πιο φωτεινά χρώματα ένα μέρος του μέλλοντος της περήφημης «εναλλακτικής ποπ σκηνής». Τότε δηλαδή που ο Oytekan, η Xanthi και οι φίλοι τους ανέβηκαν στη σκηνή της Death Disco και μας παρουσίασαν τα τραγούδια τους που μας έκαναν να τους προσέξουμε, αλλά και -πολύ- νέο υλικό.
Την βραδιά άνοιξε η Savina, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις με την ζεστή, σχεδόν soul χροιά της και τον ραπ τσαμπουκά της. Η μουσική της, ριζωμένη στη hip hop και την indie, κι εμπνεόμενη από τις ποπ ντίβες, έχει σίγουρα πολλά να πει - και σίγουρα κουβαλάει τα βιώματά της με τρόπο που κατάφερε, και εκείνο το βράδυ, να μας κάνει να λικνιστούμε.
Στη συνέχεια τη σκυτάλη πήρε η Xanthi. Το εφυές της χιούμορ και η κοριτσίστικη συστολή δεν την κράτησαν καθόλου πίσω από μία φανταστική εμφάνιση, στην οποία ξεχώρισε το αισθητικό της εύρος και η άρτια ερμηνεία της. Το σετ της ξεκίνησε με κομμάτια από το αγγλόφωνο άλμπουμ της Problems, για να ακολουθήσουν οι απρόσμενες, προτότυπες διασκευή της στα “Κάνε λιγάκι υπομονή” του Τσιτσάνη και “Έχω στενάχωρη καρδιά” του Μίμη Πλέσσα, αλλά και οι πιο πρόσφατες συνεργασίες της - το συναισθηματικό “Σκοτάδια”, που εν απουσία της Καλλιόπης Μητροπούλου, ερμήνευσε επί σκηνής με την CHALLICE, το πολύ διασκεδαστικό “PEFTO!” (το οποίο κυκλοφορεί μαζί τον Ζάχαρη Άχνη), και ανεβάζοντας στο stage τον Deezy των Turboflow 3000, για να τραγουδήσουν μαζί το νέο “Μια θεραπεία” από το επικείμενο άλμπουμ των δεύτερων. Βέβαια, πριν το κλείσιμο, μας έδωσε μια γεύση από την καινούρια της δουλειά, με το “Δεν είσαι τέκνο", προϊδεάζοντας μας για μία στροφή σε περισσότερο ηλεκτρονικά μονοπάτια αλλά ταυτόχρονα, και στην πλήρη εξοικείωση της με τον ελληνικό στίχο.
Ενθουσιασμένοι, ζεσταμένοι και με την καλύτερη διάθεση από την εμφάνιση της Xanthi, υποδεχτήκαμε στη σκηνή τον Oytekan. Καθολικό singalong στα “Άλλωστη”, “Μασίνια” και “Several bars” μπλέχτηκαν με κατά βάση ακυκλοφόρητα νέα κομμάτια. Στη σκηνή βρέθηκαν και οι φίλοι του: ο Lefty και το “Δεν πειράζει”, οι Turbfolow 3000 και το “Είμαστε μαζί” και ο “Κομήτης”, που αναμένουμε με ανυπομονησία, ο Ghetto Rock, η Savina, κι έπειτα όλοι μαζί στο κολλητικό, καινούριο “Μπέλλα Μπάξτερ”. Δικαίως το κοινό ζήτησε λίγο ακόμη, με τον Oytekan να παίζει για άλλη μια φορά τα “Μασίνια”, πριν μας καληνυχτίσει, αφήνοντας μας με την αίσθηση πως αυτό που κάνει είναι πραγματικά πολύ φρέσκο, πολύ ενδιαφέρον, και δεν μοιάζει σε τίποτα από αυτά που κυκλοφορούν εκεί έξω, ακόμη κι αν εντάσσεται στα πλαίσια μιας ευρύτερης σκηνής. Είναι ο αέρας ροκ σταρ που έχει όταν πιάνει την κιθάρα, το σέξυ spoken word του, ο δυναμισμός του και οι ευάλωτοι στίχοι του, που δημιουργούν ένα πρωτότυπο μείγμα, που «έδεσε», τελικά, εκείνη τη βραδιά στη Death Disco.
Φεύγοντας, αισθανόμουν ανάλαφρη. Αισθανόμουν ποτισμένη με τη δημιουργικότητα αυτών των νέων ανθρώπων, που το κάνουν όλο με πολλή δουλειά, αλλά κυρίως με χαρά, φέρνοντας τους φίλους και τις φίλες τους σε αυτό, σε μία ουσιαστική σύμπραξη (έμφαση στο συν-). Κι αν θέλεις να πάρεις κι εσύ μια γεύση από αυτό, ο Oytekan και η Xanthi θα βρίσκονται στις 29 Μαρτίου στο Gagarin 205, στο μεγάλο πάρτυ των Turboflow 3000. Τότε, μπορείς να επιβεβαιώσεις κι εσύ πως υπάρχει σκηνή, κι είναι ολοζώντανη.
