Ίσως χρειάζονταν έναν χώρο πιο χύμα από το Gazarte, και πάλι, όμως, πρόσφεραν μια ολοκληρωμένη εμπειρία, με πλούσιο, ζεστό ήχο και στιγμιότυπα συναρπαστικής αρτιπαιξίας...

Και γέμισε το κλειστό μπάσκετ του Ο.Α.Κ.Α., και κυκλοφοριακό κομφούζιο δημιούργησε για λίγες ώρες στους πέριξ δρόμους, αλλά και μια διασκεδαστική βραδιά πρόσφερε, κάνοντάς σε (θες δεν θες) να τον σπάσεις τον γοφό...

Ήταν ηδονικό το πώς παρουσίασαν σύντομες βινιέτες της metal ιστορίας με συγκολλητική ουσία το sludge και τρομαχτική η έντασή τους –κι ας είναι μόνο 2 άτομα. Ωστόσο δεν σόκαραν, με τον τρόπο που το κάνουν στους δίσκους...

Με την απουσία του Zak Riles να γίνεται αισθητή, οι Αμερικανοί αποτυπώθηκαν μονοκόμματοι στο σχετικώς γεμάτο Κύτταρο, χωρίς τη γνώριμη σπίθα της κιθαριστικής ευφυΐας των δίσκων τους και δίχως να εκθέτουν τα κομμάτια τους σε περιπέτειες και αμφιβολίες...

Έστω κι αν το διήγημα κινδυνεύει πια να γίνει «πολυπαιγμένο», έστω κι αν μεγάλη μερίδα από όσους γέμισαν το Gazi Music Hall ήταν φασαίοι, οι Καναδοί βούτηξαν με το κεφάλι στα κύματα ήχου που σηκώνουν οι ελεγείες τους, αλλά και στις δυστοπικές εικόνες καταναλωτισμού και βιομηχανοποίησης που προβάλλονταν πίσω τους...

Παρά την απογοητευτική προσέλευση στο Temple, οι Αμερικανοί έδωσαν μια θριαμβευτική συναυλία, με την ογκώδη ειδικά πεταλιέρα του Dylan Desmond να απορρέει την αύρα μυριάδων καταδικασμένων ψυχών, παγιδευμένων στα στεγανά ενός καθρέφτη θαμπωμένου από τη λήθη του χρόνου...

Σαρωτική η εμφάνιση της DJ και παραγωγού από τη μακρινή Νότια Κορέα που βρίσκεται πίσω από το μεγάλο εναλλακτικό χιτ “It Makes You Forget (Itgehane)”, έφερε κύμα ενθουσιασμού στο πολυπληθές κοινό που έδωσε το παρών στο Six d.o.g.s...

Οι αθόρυβες μπάντες, τελικά, αυτές που δεν ακούγονται και δεν παίζουν πολύ έξω, είναι ικανές για τα live εκείνα που θα τα κρατάμε ως φυλαχτό για το μέλλον...

Oren Ambarchi & Crys Cole έστησαν την ηχητική αναπαράσταση ενός ήσυχου απογεύματος σε ξενοδοχείου, παίζοντας μάλιστα και μια παρτίδα Uno· στη συνέχεια, Moa Pillar & HELM ξενάγησαν τη γεμάτη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση στη γη της Σιβηρίας, περνώντας από χωριά και από καυσόξυλα στοιβαγμένα για τον μακρύ χειμώνα...

Η χιπ χοπ κολεκτίβα των Babyfather βύθισε το Ρομάντσο στον καπνό, αλλά και σε ένα αφρώδες, μεθυστικό σύμπαν, γεμάτο ευφυείς ρίμες αστικής περιπλάνησης και ερωτικής απόρριψης...