Υποσχέθηκαν πάρτυ και αυτό ακριβώς παρέδωσαν στο κοινό που τους τίμησε στο Gagarin, παρασέρνοντας τους πάντες σχεδόν σε χορό με πόδια και με χέρια, όσο η εκθαμβωτική Juanita Euka μάγευε επί σκηνής με τους ακούραστους γοφούς και τα φωνητικά της...

Με τη Jo Bevan να συγκινεί, θυμίζοντας με τα φωνητικά της τη Dolores O'Riordan, η βραδιά στη Death Disco κύλησε ευχάριστα...

Τραγουδώντας για το άλγος της ζωής σε έναν κόσμο δομημένο πάνω στην ταξική πάλη και στην επιβολή ισχύος, οι Αμερικανοί παρέσυραν το Temple σε έναν επαναστατικό, αρχέγονο χορό, που άφησε άπαντες ξοδεμένους, μα ξόρκισε για λίγο το τέρας της καταπίεσης...

Έφερε το ανυποχώρητο σκοτάδι της μουσικής του στην κατάμεστη Αγγλικανική Εκκλησία, όπου πρόσφερε μια τελετουργία της άρνησης, δοσμένη με το είδος της υποβλητικότητας την οποία νιώθει κανείς μπροστά σε μια απέραντη συναισθηματική έρημο...

Εμφατικό sold-out για τη νυν παρέα του Dirk Polak, ο οποίος έφερε στη Death Disco κάτι από το αυθεντικό post-punk πνεύμα της δεκαετίας του 1980, δίνοντας μία ακόμα εξαιρετική συναυλία στα μέρη μας...

Αρκετός κόσμος μαζεύτηκε στη Death Disco για τους post-punk βετεράνους και χάρη στον frontman Peter Slabbynck χόρεψε και πέρασε καλά. Ταυτόχρονα, όμως, έγινε φανερό πόσο παρωχημένο και ακίνδυνο ακούγεται πια αυτό που παίζουν...

Η καλύτερη εμφάνιση των Αμερικανών στην Ελλάδα, με τη μεγαλύτερη setlist που έχουν εκτελέσει επί σκηνής στη μέχρι τώρα καριέρα τους, αλλά και μία από τις καλύτερες συναυλίες (από την άποψη του ηχητικού αποτελέσματος) που έχουν πραγματοποιηθεί στη χώρα μας...

Κάπου χάθηκε η ευκαιρία να αποτελέσει η παράσταση ένα θέαμα υπερβατικό, όμως η Τσέλια Κοστέα απέδωσε μια εξαιρετική Τόσκα, με το κοινό να επευφημεί θερμώς στην άρια “Vissi D’Arte, Vissi D’Amore”...

Έφυγαν καταχειροκροτούμενοι από το γεμάτο Temple, παρουσιάζοντας έναν ευφυή, ανήσυχο και πολυδιάστατο ήχο, ο οποίος δεν θέλει να περιορίζεται στις τυπικές ροκ φόρμες, ακόμα κι αν σε στιγμές ντύνεται στα πλουμιστά χρώματα της ψυχεδέλειας...

Σε άψογη φόρμα, οι Αμερικανοί έπαιξαν με μανιασμένη ενέργεια, βάζοντας χωρίς δυσκολία φωτιά στο γεμάτο Fuzz, που τραγουδούσε κάθε στίχο, ακόμα και από το τελευταίο άλμπουμ...