Έχω παρακολουθήσει τους Therion 3 φορές στο παρελθόν (2007, 2010, 2012) και πάντα η αίσθηση που μου άφηναν ήταν αυτή μιας χορταστικής συναυλίας, και λόγω της διάρκειας που έπαιζαν (σταθερά πάνω από 2 ώρες), αλλά και για τα καλά support τα οποία είχαν, όπως για παράδειγμα τους Elyose (2010) και τους Leprous (2012). H φετινή συναυλία, εκτός από τους Σουηδούς, περιελάμβανε 3 επιπλέον συγκροτήματα: τους Ρώσους symphonic metallers Imperial Age, τους female-fronted Null Positiv από τη Γερμανία και τους Άγγλους The Devil, οι οποίοι παίζουν λέει «cinematic metal».
Για να προλάβουν να παίξουν όλοι, το μίνι αυτό φεστιβάλ έπρεπε να ξεκινήσει από νωρίς και έτσι κι έγινε: 19.00 ακριβώς, βγήκαν οι Devil. Δεν είχα προλάβει να τους ακούσω για να έχω μια ιδέα για το πού κινούνται. Όταν όμως μπήκα στο Piraeus 117 Academy, πέτυχα στη σκηνή 6 μασκοφορεμένα άτομα και από πίσω τους 2 οθόνες, στις οποίες εναλλάσσονταν σκηνές από σημαντικά ιστορικά και πολιτικά γεγονότα, που στιγμάτισαν τον πλανήτη μας. Κατά τη διάρκεια έτσι της εμφάνισής τους είδαμε και ακούσαμε αναφορές για τις ατομικές βόμβες, για εξωγήινους, για τα ταξίδια στο Διάστημα· γενικότερα, η ατμόσφαιρα μου θύμισε αρκετά τα X-Files. Στο Δελτίο Τύπου της συναυλίας αναφέρει ότι «πρόκειται για ένα σχήμα, που, αν συνεχίσει έτσι, θα μεγαλουργήσει». Εάν θα μεγαλουργήσει δεν μπορώ να το πω, αλλά σίγουρα προκαλούν το ενδιαφέρον.
Για τη συνέχεια είχαμε τους Null Positiv, με την εντυπωσιακή παρουσία της Elli Berlin στα φωνητικά. Η μουσική τους έχει κάποια στοιχεία από Rammstein και Die Krupps, ίσως και λόγω γλώσσας (τραγουδάνε στα γερμανικά), ενώ λόγω των «βόθρικων» φωνητικών της Berlin θύμισαν και Arch Enemy.
Όταν πάντως χρησιμοποιούσαν τα «βόθρικα», δεν μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση· αλλά και όταν κατέφευγαν σε καθαρά φωνητικά, πάλι δεν μου φάνηκαν να διαθέτουν το κάτι ιδιαίτερο, εκείνο που θα τους έκανε να ξεχωρίσουν. Σε κάθε περίπτωση το έλαβαν το χειροκρότημά τους, αρκετοί μάλιστα οπαδοί δεν έχασαν την ευκαιρία στο τέλος του set να βγάλουν φωτογραφία με την πανύψηλη Elli Berlin.
Επόμενοι στη σειρά, οι Imperial Age. Και πάλι το Δελτίο Τύπου τα έλεγε όλα για αυτούς: έχουν περιοδεύσει ξανά μαζί με τους Therion και φέτος κυκλοφόρησαν τη metal όπερα The Legacy Of Atlantis μέσω της νεοσύστατης Adulruna Records, που ανήκει στον Christofer Johnsson (η πρώτη κυκλοφορία της εταιρίας). Νομίζω έτσι ότι είναι περιττό να αναφέρω πώς ακούγονται.
Ξεκίνησαν με το “The Awakening” και αμέσως μας έδωσαν να καταλάβουμε ότι τόσο ο Alexander "Aor" Osipov, όσο και η Jane Odintsova με την Anna Kiara (που εναλλάσσονται στα φωνητικά) διαθέτουν φωνάρες –με τα οπερετικά τους μάλιστα σημεία να ακούγονται και αρκετά καθαρά. Στη συνέχεια διαπιστώσαμε ότι έχουν και τον «αέρα» της σκηνής καθώς τα τελευταία χρόνια περιοδεύουν συνεχώς, αλλά ότι υπάρχει και το κατάλληλο μουσικό υλικό για να πάνε μπροστά. Η setlist ήταν αναμενόμενα βασισμένη στο The Legacy Of Atlantis, ενώ ακούσαμε και το “Death Guard” και το “Anthem Οf Valour” από την πρώτη τους κυκλοφορία Turn The Sun Off! (2012). Στο τέλος δεν παρέλειψαν να περάσουν από το merchandise για φωτογραφίες, αφήνοντας τη σκηνή να ετοιμαστεί για τους Therion.
Setlist
The Awakening
The Legacy Οf Atlantis
The Escape
Domini Canes (March Οf Τhe Holy Inquisition)
The Monastery
Death Guard
Aryavarta
Anthem Οf Valour
And I Shall Find My Home
Οι Therion ήρθαν φέτος στην Ελλάδα για την προώθηση της τελευταίας τους κυκλοφορίας Beloved Antichrist (δείτε εδώ). Στα πηγαδάκια, εντωμεταξύ, οι οπαδοί τους –περίπου 900 άτομα– έλεγαν ότι έχουν ακούσει ελάχιστα το άλμπουμ, ακριβώς λόγω της τρίωρης διάρκειάς του. Μπήκαν με το “Theme Of Antichrist”, με τον Thomas Vikström να είναι πια ο μοναδικός άντρας στα φωνητικά, μαζί με την κόρη του Linnea και την Chiara Malvestiti. Tο “The Blood Of Kingu” μας πήγε κατόπιν σε παλιότερα άλμπουμ, ενώ στο “Din” έκανε ξανά την εμφάνισή της η Elli Berlin των Null Positiv για να αναλάβει τα φωνητικά. Έπειτα, 2 ακόμα τραγούδια στη σειρά από το Beloved Antichrist, για να μας μεταφέρουν μετά σε εποχές Secret Of The Runes (2001) με τα “Nifelheim” και “Ginnungagap” και ύστερα πίσω στα 1990s, με το “Wine Of Aluqah”.
Για ακόμα μία φορά, διαπιστώσαμε ότι ο Thomas Vikström μπορεί να τραγουδήσει οποιοδήποτε κομμάτι των Therion, ειδικά τώρα που έχει πια τον κύριο ρόλο, με τις κοπέλες να είναι βοηθητικές. Το “Cults Of The Shadow” είναι πάντα ικανό να ξεσηκώσει το κοινό, ενώ το “Son Of The Staves Of Time” έκλεισε το βασικό μέρος της συναυλίας. Η οποία φυσικά δεν τελείωσε εκεί: σύντομα βγήκαν ξανά, για να παίξουν το δεύτερο πιο κλασικό τους τραγούδι “The Rise Of Sodom And Gomorrah”. Στη συνέχεια τον λόγο πήρε ο Christopher Johnsson. Περίμενα να κάνει μια αναφορά στην κυκλοφορία του Beloved Antichrist ή έστω να βγάλει ένα λογύδριο για διάφορα θέματα που τον απασχολούν, αλλά εκείνος ανέφερε απλά ότι μόνο στην Αθήνα και στην Πολωνία μύριζε τόσο πολύ ...χόρτο, πριν μας ανακοινώσει ότι θα μας αποχαιρετούσαν με το “Mega Therion”, προξενώντας τον αναμενόμενο χαμό.
Συνήθως δεν κάνω συγκρίσεις με παλιότερες συναυλίες, αλλά αυτή η εμφάνιση των Therion μου φάνηκε ως η λιγότερο καλή. Φταίει ίσως ότι έπαιξαν «μόνο» 100 λεπτά, ενώ παλιότερα έφταναν και τις 2:30 ώρες; Φταίει ότι μου φάνηκαν περισσότερο επαγγελματίες σε σύγκριση με το παρελθόν; Δεν μπορώ πάντως να πω ότι τους χόρτασα. Για κάποιον βέβαια που τους είδε για πρώτη φορά, σίγουρα ήταν μια αρκετά καλή συναυλία. Αλλά, καθώς ο μέσος όρος των θεατών ήταν από 35 χρονών και πάνω και με δεδομένο το πιστό κοινό που έχουν οι Σουηδοί στη χώρα μας, τέτοιοι θεατές δεν πρέπει να αποτελούσαν την πλειονότητα στο Piraeus 117 Academy. Και νομίζω ότι οι «παλιοί», όπως κι εγώ, δεν έφυγαν πολύ ικανοποιημένοι.
Setlist
Theme Οf Antichrist
The Blood Οf Kingu
Din (with Elli Berlin)
Bring Her Home
Night Reborn
Nifelheim
Ginnungagap
Typhon
Temple Οf New Jerusalem
An Arrow From The Sun
Wine Of Aluqah
Lemuria
Cults Of The Shadow
The Khlysti Evangelist
My Voyage Carries On
The Invincible
Der Mitternachtslöwe
Son Of The Staves Of Time
encore
The Rise Of Sodom And Gomorrah
To Mega Therion
{youtube}tEoQlb7p8ck{/youtube}
