Η νύχτα της Παρασκευής φάνταζε ζόρικη σε συναυλιακές επιλογές: οι Cirith Ungol εμφανίζονταν ξανά στην Αθήνα κι έμοιαζαν ικανοί να προσελκύσουν σημαντική μερίδα των γηραιότερων οπαδών· αλλά και το δεκάευρω της προπώλησης των Warrior Soul έμοιαζε εξίσου δελεαστικό, ειδικά σε μια περίοδο άνυδρη για τα οικονομικά του μέσου Έλληνα. Δεδομένα, λοιπόν, και οι 2 συναυλίες έχασαν κοινό –θα ήταν σοφότερο από πλευράς διοργανωτών να είχαν κατανεμηθεί διαφορετικά οι ημερομηνίες.
Οι Λαρισαίοι heavy metallers Dreamrites έμελλε να έχουν τον πιο άχαρο ρόλο, μιας και εμφανίστηκαν ενώπιον φίλων και μετρημένων συγγενών. Δεδομένης της ώρας έναρξης του event, η πλειονότητα του ακροατηρίου διαμόρφωσε το πρόγραμμά της σύμφωνα με το αντίστοιχο των headliners, καθώς ούτε το ύφος των εναρκτήριων σχημάτων φάνταζε κοντινό, μήτε και η κούραση μιας εργάσιμης ημέρας υποβοηθούσε την πρόωρη άφιξη στο An Club.
Οι ίδιοι οι Dreamrites, πάντως, δεν πτοήθηκαν· αντιθέτως, παρέδωσαν μαθήματα λεπτοσμιλευμένου heavy metal. Οι Iron Maiden επιρροές φάνταζαν άσβεστα ζωηρές, τόσο στα πιασάρικα riffs, όσο και στη Bruce Dickinson παρουσία του frontman τους. Η άρτια επίσης σκηνική προετοιμασία επέδειξε μια μπάντα με σαφή θέληση και ενέργεια: ήταν λες και έπαιζαν σε στάδιο και όχι στο υπόγειο κάποιου underground club. Η διασκευή στο "Forever" των Nevermore στάθηκε απλά ως επισφράγιση των παραπάνω, με την αφιέρωση στον εκλιπόντα Warrel Dane να δίνει bonus στο συναίσθημα της εκτέλεσης.
Οι Restless Ocean, από την άλλη, φάνταζαν πιο συμβατοί με τον χαρακτήρα του event, χάρη στις rock 'n' roll, garage και blues επιρροές τους. Έστω λοιπόν κι αν την παράσταση έκλεψαν τελικά (για μένα προσωπικά) οι εύηχοι καλπασμοί των Dreamrites, στάθηκαν παραπάνω από άξια στο ύψος των περιστάσεων, προσφέροντας απλόχερα γουστόζικες πενιές σε mid-tempo καλούπια. Το ηχηρό άλλωστε χειροκρότημα που δέχθηκαν, στάθηκε ακράδαντη απόδειξη για το μεράκι που εμφυσούν στη μουσική τους, έστω κι αν η ανυπομονησία για την επανένοδο των Warrior Soul μεγάλωνε με κάθε λεπτό της ώρας.
Εν συγκρίσει με προγενέστερες εμπειρίες, η 4η κατά σειρά επίσκεψη των Warrior Soul στην Αθήνα εμφάνισε διακριτές διαφορές τόσο σε σχεδιασμό, όσο και σε μετουσίωση του συναυλιακού τους πλάνου. Καταρχήν, η προσέλευση στο An Club φάνταζε απογοητευτική, ελέω προφανώς της ταυτόχρονης παρουσίας των Cirith Ungol στην πόλη: πολλοί σεσημασμένοι οπαδοί απουσίασαν εμφανώς και για πρώτη φορά στα χρονικά των επισκέψεων της μπάντας. Κατά δεύτερον, οι αντιδράσεις της μεγαλύτερης μερίδας του κοινού καταγράφηκαν κάπως χλιαρές, δείχνοντας ότι αρκετοί παρευρισκόμενοι κατέφθασαν χάριν του χαμηλού εισιτηρίου και όχι λόγω της βιωματικής τους σχέσης με το γκρουπ.
Οι αντιδράσεις ήσαν λοιπόν ανάμεικτες, μεταξύ του ύψους και του βάθους, ανάμεσα στους νεότερους, πιο άπειρους θεατές, και στους γερόλυκους fans, όσους τραγουδούσαν έως και ...το θρόισμα του απόηχου από τα πιατίνια του ντράμερ. Το ανέφερε άλλωστε και ο ίδιος ο Kory Clarke, παρατηρώντας το κενό που σχηματίστηκε στην αρένα, καθώς τμήμα του ακροατηρίου παρακολουθούσε από απόσταση, ωσάν να διανύαμε ακόμη τις παρουσιάσεις των εναρκτήριων σχημάτων.
Όπως όμως έχω ξαναδηλώσει, οι Warrior Soul είναι μία από τις πιο σθεναρές live μπάντες. Ένα κράμα μουσικών που γεννήθηκαν για να παίζουν ζωντανά, αλλά και να συνθέτουν τραγούδια με στόχο την αρτιότερη δυνατή συναυλιακή απόδοση. Έτσι, ο παλμός του ακροατηρίου διαστελλόταν όλο και περισσότερο κατά τη διάρκεια της εμφάνισης, χάρη στην ακατάπαυστη ενέργεια των μελών, αλλά και χάρη σε μια παλλόμενη επί σκηνής άνεση, απορρίπτοντας τα όποια νευρωτικά ίχνη. Οι Αμερικανοί γνώριζαν εις βάθος ότι, για να κερδίσουν τον κόσμο, έπρεπε να παρουσιάσουν κάτι το διαφορετικό –γι' αυτό και οι νέες επιλογές επουδενί επισκίασαν το παλαιότερο υλικό στη setlist.
Η συναυλία ξεκίνησε με 6 τραγούδια από τον ολοκαίνουργιο δίσκο Back On The Lash, για να μεταβούμε σταδιακά σε όλο και παλαιότερα άσματα. Αν και τα κλασικά τους hits "Downtown", "The Wastland", "The Loosers" και "Love Destruction" έσπειραν ρίγη συγκίνησης, ήταν οι πιο ασυνήθιστες επιλογές των "Bad News (Rock 'Ν' Roll Boyfriend)" και "Ghetto Nation" που κέρδισαν την παρτίδα για μένα. Γιατί, πολύ απλά, οι Warrior Soul απέδειξαν έτσι πως αποτελούν περίπτωση μπάντας η οποία παίζει για κάθε πιθανό ενδιαφερόμενο: από τον πιο νέο ως τον πιο παλιό, από τον πιο επιδερμικό έως τον πιο μηυμένο. Μέχρι και τη διασκευή στο "Moonage Daydream" του David Bowie από το (Love Is) The Drug EP (1995) ακούσαμε, μιας και κανένας σταθμός του γκρουπ δεν μένει αναδρομικά ξεχασμένος.
Μπροστάρης σε όλα αυτά στάθηκε όπως πάντα ο Kory Clarke: ένας πολυμήχανος performer, αντάξιος του οποίου δεν φαντάζει κανείς πια στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα. Όντας το μπάσταρδο πνευματικό τέκνο της στόφας των «ιερών» Robert Plant και Iggy Pop, δεν σταματούσε λεπτό να στριφογυρνά επί σκηνής, αφήνοντας την εντύπωση ότι ανά πάσα στιγμή θα πηδήξει να σου δαγκώσει το λαρύγγι. Τόσο επικίνδυνα πεινασμένο, όσο και ατέρμονα ψυχαγωγικό, το σκαρί που κουβαλά πια ασύδοτες δόσεις ενέργειας ανανέωνε τον παλμό, σύμφωνα με την πυγμή που καθοδηγεί τον βηματισμό της ριφολογίας του γκρουπ.
Κάπως έτσι, η 4η κατά σειρά επίσκεψη των Warrior Soul στην Αθήνα στάθηκε ως «must watch»: και για όσους δεν είχαν βιώσει πρωτύτερα το σχήμα live, αλλά και για εκείνους που επιλέγουν να τους τιμούν με κάθε πιθανή ευκαιρία. Ενδεχομένως, η πρώτη τους συναυλία στο An Club –επί Destroy The War Machine περιόδου (2008)– να διατηρεί μια συγκίνηση σε αναμνήσεις. Όσον αφορά όμως τη διάρκεια της setlist, τα πλαίσια του ήχου, όπως και την κατάσταση της φωνής του Kory Clarke, η επίσκεψη της Παρασκευής κρίνεται ως η καλύτερη από όσες έχω προσωπικά παρακολουθήσει. Η πλήρης setlist ακολουθεί παρακάτω, με 21 παρακαλώ επιλογές. Και αν με ρωτούσατε, μακάρι περισσότεροι να ακολουθούσαν παρόμοια οδό και να μην επισκίαζαν την παλαιότερη μουσική τους χάριν της προώθησης του νέου υλικού.
Setlist
American Idol
I Get Fucked Up
Back On The Lash
Black Out
I Got The Rock
Further Decay
Burning Bridges
Bad News (Rock N' Roll Boyfriend)
Rocket Engines
Generation Graveyard
Ass Kickin'
Love Destruction
Ghetto Nation
The Wasteland
Punk And Belligerent
Downtown
The Losers
Jump For Joy
Moonage Daydream
Rotten Soul
Payback's A Bitch
{youtube}d1UzLSsXh1A{/youtube}
