Δεν ήταν έκπληξη το γεμάτο Κύτταρο, μετά τα περσινά κατορθώματα των Cirith Ungol στο Up The Hammers: όσοι τους χάρηκαν τότε στο Gagarin (εδώ θα βρείτε τι έγραψε σε μας ο Γιάννης Καγκελάρης) ήθελαν σίγουρα να τους δουν ξανά, ενώ όσοι δεν πήγαν ήρθαν να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι τι έχασαν.
Αλλά η βραδιά ξεκίνησε αρκετά νωρίτερα, με τη χορταστική support εμφάνιση των Dexter Ward. Οι οποίοι (σημειώστε άλλες διοργανώσεις) βγήκαν στην ανακοινωμένη τους ώρα, έστω κι αν εκείνη τη στιγμή το Κύτταρο ακόμα γέμιζε, έστω κι αν όσοι είχαν έρθει από νωρίς χάζευαν ακόμα στους πάγκους των δισκοπωλείων που ήταν στημένοι εντός χώρου, όταν έπεσε η πρώτη νότα.
Οι Dexter Ward έπαιξαν ένα 50λεπτο set, ίσως μεγάλο με βάση το πόσο συνήθως παίζουν τα support. Από την άλλη, έγινε πολύ γρήγορα φανερό και σε όσους δεν τους γνώριζαν ότι δεν είχαν μπροστά τους την τυπική μπάντα που ανοίγει μια διεθνή συναυλία προκειμένου να κερδίσει χιλιόμετρα: εδώ είχαμε ένα σχήμα δεμένο, με ωραίο δικό του υλικό, που πάντρευε metal ταχύτητες και μελωδίες και κέρδιζε περαιτέρω πόντους από την εξαιρετική παρουσία του Ιταλού τραγουδιστή Marco Concoreggi. Το θερμό χειροκρότημα με το οποίο τους ξεπροβόδισε ο κόσμος, κρίνεται δικαιότατο.
Σκυτάλη κατόπιν στους Night Demon, που πολλοί από όσους έδωσαν το παρών στο Κύτταρο έδειξαν να περιμένουν το ίδιο ανυπόμονα με τους headliners. Οι Αμερικανοί (που επίσης είχαν παίξει στο περσινό Up The Hammers) θεωρούνται άλλωστε ως ένα από τα πιο hot νέα ονόματα στον σκληρό ήχο. Και η αλήθεια είναι ότι, όσες ενστάσεις κι αν έχει κανείς για τον ρετρό ήχο ή για τον κάπως επίπεδο τρόπο με τον οποίον τραγουδάει ο frontman/μπασίστας Jarvis Leatherby, επί σκηνής βρίσκονται σε φυσικό χώρο, λειτουργώντας ως καλολαδωμένη metal μηχανή και δίνοντας ένα σόου με ακατάπαυστη ενέργεια, που μεταδίδει αγνή πώρωση στην πλατεία.
Στο Κύτταρο έδωσαν ασφαλώς χρόνο στον νέο τους δίσκο Darkness Remains, στο επίσης 50λεπτο set τους. Και είναι προς τιμήν του σπινταριστού metal τους με τις 1980s αναφορές (Riot, Jaguar, Tokyo Blade κτλ.) ότι ακόμα κι εγώ που δεν δηλώνω fan, ούτε που κατάλαβα πότε πέρασε η ώρα. Στο δε "Chalice", από το πρώτο-πρώτο ΕΡ τους που τα ξεκίνησε όλα το 2012, χαρήκαμε και τη σκηνική εμφάνιση μιας φιγούρας ντυμένης με μανδύες και νεκροκεφαλή, που κέρναγε τα μέλη από το σατανικό δισκοπότηρο το οποίο κρατούσε στα χέρια του!
Οι Cirith Ungol βγήκαν έτσι μπροστά σε ένα ήδη φτιαγμένο κοινό, που όμως δεν παρέλειψε να καταστήσει σαφές ότι, όσο κι αν είχε διασκεδάσει πριν, ήταν εκεί για εκείνους: ρυθμικές αναφορές του ονόματός τους, χειροκροτήματα και ιαχές συνόδευσαν λοιπόν την παράταξή τους επί σκηνής, με το Κύτταρο να παίρνει στη συνέχεια φωτιά μόλις ξεκίνησαν να παίζουν το "I'm Alive". Εμφανώς χαρούμενος με την υποδοχή, ο θρυλικός Tim Baker απάντησε λίγο μετά χαμογελώντας στα συνεχή «Cirith Ungol - Cirith Ungol» του κόσμου ότι «yes, we are Cirith Ungol and we're bringing you Blood and Iron», με το σχετικό βέβαια κομμάτι από το One Foot In Hell του 1986 να ακολουθεί.
Μπασίστας έπαιξε βέβαια ο Leatherby των Night Demon (επισήμως και μέλος, ήδη από το 2016), ενώ από την αυθεντική σύνθεση, που έστησε το γκρουπ στην παραλιακή Καλιφόρνια στις αρχές των 1970s, ήταν παρόντες ο Greg Lindstrom στην κιθάρα και ο Robert Garven στα τύμπανα –με τον Jim Barraza (επίσης στην κιθάρα), να συμπληρώνει την πεντάδα. Η μπάντα πέταγε σπίθες και ευτύχησε να έχει καλό ήχο, με αποτέλεσμα να αποτυπωθεί εκρηκτική στα ξεσπάσματά της, αλλά και να νιώσουμε σε όλο το μεγαλείο τις σχεδόν doom μπασογραμμές με τους σαμπαθικούς απόηχους, που συχνά μας έβαζαν με τον καλύτερο τρόπο στο σκοτεινό τους fantasy βασίλειο.
Ο Tim Baker, βέβαια, σε στιγμές χανόταν από το ραντάρ: το πέρασμα των χρόνων δεν έχει σταθεί ευνοϊκό και ο ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίον ερμήνευε δεν ευνοείται σε ζωντανές συνθήκες. Σε άλλες ωστόσο στιγμές στάθηκε πραγματικά αειθαλής και απίθανος –ενώ, έτσι κι αλλιώς, ό,τι χανόταν σε λέξεις αναπληρωνόταν είτε από τις επικές, «χαλφορδικές» του τσιρίδες, είτε από τον ίδιο τον κόσμο, που τραγουδούσε εν χορώ ξέροντας το ρεπερτόριο απέξω κι ανακατωτά. Άλλωστε 4 δίσκους έβγαλαν όλους κι όλους στην καριέρα τους οι Cirith Ungol και στο Κύτταρο ήρθαν με όλα τα αναμενόμενα "Frost And Fire", "Black Machine", "Join The Legion" και τα σχετικά, συν το "Fire" (διασκευή εξαιρετική σε Crazy World Of Arthur Brown).
Προς το φινάλε πια της συνολικά 1,5 ώρας που διήρκεσε η συναυλία, οι Cirith Ungol δεν έπαιξαν το γνωστό παιχνιδάκι με το encore: έμειναν απλά πάνω στη σκηνή, μας χάρισαν εξαιρετικές εκτελέσεις στα "Fallen Idols" και "Finger Of Scorn", κορύφωσαν ασφαλώς τη βραδιά με "King Of The Dead" –με σύσσωμη πλατεία και εξώστη του Κυττάρου να τραγουδούν μαζί τους «Crown upon His head, King of the Dead»– και έσβησαν με "Cirith Ungol" και βαθιά, ομαδική υπόκλιση σε ένα κοινό που (ξέρουν ότι) τους λατρεύει. Θα μας ξανάρθουν σύντομα, ήμασταν όλοι σίγουροι γι' αυτό βγαίνοντας στο στενό της Ηπείρου.
{youtube}8LZPGDqaGf4{/youtube}
