Ανάμεικτα τα συναισθήματα από την 1η ημέρα του φετινού Release Athens, με ένα line-up λιγότερο χορευτικό και καλοκαιρινό από όσα μας υπόσχονται οι υπόλοιπες ημέρες, το οποίο δυστυχώς δεν κατάφερε να απογειώσει το συναυλιακό κλίμα στην Πλατεία Νερού, παρά μόνο να χαρίσει μερικά φωτεινά highlights σε όσους παρευρέθηκαν.
Με τους Lip Forensics να εμφανίζονται σύμφωνα με το ανακοινωμένο πρόγραμμα στις 17:45, μα με τις πόρτες να μην έχουν ανοίξει μέχρι και τις 18:00, τα πράγματα έγιναν άβολα στην είσοδο· ωστόσο πολύ λίγος κόσμος είχε καταφθάσει για το πρώτο όνομα της ημέρας (ήταν άλλωστε και καθημερινή). Αλλά οι Lip Forensics, έχοντας μόλις κυκλοφορήσει το ντεμπούτο EP τους Cheiloscopy, χόρεψαν και παρέδωσαν αιχμηρά ηλεκτρονικά beats, σα να μην είχε σημασία που η Πλατεία Νερού ήταν άδεια ακόμη από κοινό και λουσμένη στον ήλιο.
Αμέσως μετά ακολούθησαν οι Sworr., μία από τις πιο ενδιαφέρουσες αυτή τη στιγμή παρουσίες στην εγχώρια downtempo σκηνή. Αλλά κι εκείνοι αδικήθηκαν και σε κάτι τέτοιο συνέβαλαν αρκετοί παράγοντες. Αφενός πρόκειται για νέα μπάντα, που ακόμα αναζητά τα δικά της πατήματα και το δικό της στυλ στην performance, στοιχεία που τους καθιστούν αρκετά μίνιμαλ σε μια ζωντανή εμφάνιση. Αφετέρου ο ήλιος, η ζέστη και η απουσία αφοσιωμένου κοινού συνέβαλαν ακόμη περισσότερο στο να μη λάβουν την ανταπόκριση που τους άξιζε. Το πολύ δυνατό, ομώνυμο ντεμπούτο το οποίο είχαν στις αποσκευές τους, και κομμάτια όπως το "Colder" και το "Fluorescence pt. 2", χρειάζονται περισσότερο σκοτάδι και λιγότερη περαντζάδα.
Δυστυχώς η θολωμένη αυτή φεστιβαλίζουσα κατάσταση, επικράτησε και στην εμφάνιση της Kid Moxie. Η κατά κόσμον Έλενα Χαρμπίλα ανέβηκε στη σκηνή γύρω στις 19:30 με το "Lacuna". Ερχόμενη από το Λος Άντζελες, έφερε στο Release Athens 2018 τις pop μελωδίες της και τα κινηματογραφικά της synths, με κομμάτια όπως το "Still High" από το Perfect Shadow (2017) και το "Ghost Town" από το 1888 (2014). Τα οποία όμως, όπως παραδέχθηκε και η ίδια από μικροφώνου, ακούγονται πολύ καλύτερα με λιγότερο φως.
Γενικότερα, η 1η ημέρα του Release Athens 2018 αντιμετωπίστηκε δυστυχώς από το κοινό περισσότερο ως υπόθεση των δύο μεγάλων headliners, παρά ως φεστιβάλ: μέχρι και λίγο πριν τις 21:00, οπότε εμφανίστηκε ο πολυαναμενόμενος Rag’n’Bone Man, η Πλατεία Νερού είχε αισθητά μικρή προσέλευση.
Ο Rag’n’Bone Man υπήρξε πράγματι ένα από τα φωτεινά highlights της βραδιάς. Ο ταλαντούχος αυτός Άγγλος ερμηνευτής, που κατάφερε να αγγίξει χιλιάδες κόσμου ανεξαρτήτως ηλικίας, πεποιθήσεων και μουσικών προτιμήσεων σε όλον τον κόσμο με ένα και μοναδικό κομμάτι, το "Human", εμφανίστηκε στη σκηνή γύρω στις 21:05, όταν ο ήλιος είχε πέσει και όλη η Πλατεία είχε πια γεμίσει. Και δικαίως άλλωστε, αφού ο Ray Charles Graham δεν διαθέτει απλά μοναδική φωνή, αλλά και μια συγκινητική ταπεινοφροσύνη και πραότητα, που σε κερδίζει από το πρώτο λεπτό.
Έχοντας κυκλοφορήσει μόλις έναν δίσκο, στάθηκε άξια στη σκηνή του Release Athens για περίπου 1 ώρα και ένα τέταρτο, με τις ζωντανές ερμηνείες των "Fire", "Lay My Body Down", "Odetta" και "Grace" να ξεπερνούν ακόμη και τις ηχογραφημένες εκτελέσεις σε ένταση, συναίσθημα και αυθεντικότητα. Κρατώντας μια απόσταση από το κοινό, αλλά πάντα απευθυνόμενος με ευγένεια και ευγνωμοσύνη, περίμενε ως το τέλος για να χαρίσει στους ακόλουθούς του όχι μόνο μια εκτέλεση του "Human", αλλά και ένα νέο remix του, το οποίο ακολούθησε αμέσως μετά –μια εκδοχή με έντονα χιπ χοπ χαρακτήρα, που απέδειξε πως μάλλον δεν σκοπεύει να επαναπαυτεί στην επιτυχία του. Σε κάθε περίπτωση, το φαινόμενο Rag’n’Bone Man είναι ομολογουμένως εντυπωσιακό και αξίζει την άκρη του ματιού μας για όσα θα ακολουθήσουν.
Έπειτα από ένα αδικαιολόγητα μεγάλο διάλειμμα 45 λεπτών, στη σκηνή ανέβηκε ο rock star της βραδιάς –και με αυτό ακριβώς το attitude παρουσίασε και ο ίδιος τον εαυτό του, με τα μαύρα γυαλιά και το χακί τζάκετ να στήνουν τη χαρακτηριστική του φιγούρα για τη συνέχεια της βραδιάς. Το φεστιβάλ ανήκε πλέον στον Richard Ashcroft, τη φωνή των Verve, που αποτελούσε και το μεγάλο όνομα της βραδιάς, παρά το γεγονός ότι πολύς κόσμος άρχισε να αποχωρεί μετά την εμφάνιση του Rag’n’Bone Man.
Ο Ashcroft χαιρέτησε λοιπόν το αθηναϊκό κοινό με το "Sonnet", φέρνοντας τη γλυκιά μελαγχολία του βρετανικού rock των 1990s, η οποία θα διαχεόταν σε όλο το υπόλοιπο πρόγραμμα. Το τελευταίο περιείχε τόσο τραγούδια από την προσωπική του πορεία όπως τα "This Is How It Feels", "Break Τhe Night Ιn Colour", "A Song For The Lovers" και "Music Is Power", όσο και στιγμές από τη δισκογραφία-αναφορά των Verve, όπως το "Velvet Morning", το "Space Αnd Time", το "Lucky Man" και το "The Drugs Don’t Work" για όλους εκείνους που πολύ θα θέλαμε να ήταν εκεί, αλλά δεν τα κατάφεραν. Για το τέλος φύλαγε φυσικά τη γλυκόπικρη συμφωνία της καρδιάς μας, η οποία τον συνόδεψε μέχρι και την έξοδό του από τη σκηνή.
Ο Richard Ashcroft ξαναζωντάνεψε με τη φωνή του τις ημέρες των Verve, ωστόσο δεν κατάφερε να δώσει εκείνο το στίγμα που θα χαρακτήριζε τη συναυλία στο Release Athens ιστορική. Το πρόγραμμα αυτής της μάλλον «εφηβικής» εμφάνισης δεν έκρυβε ιδιαίτερες εκπλήξεις, ούτε στο επίπεδο της σκηνικής παρουσίας, ούτε και στην απόδοση των κομματιών. Φερ’ ειπείν, τα προηχογραφημένα βιολιά και τα default σολαρίσματα των μουσικών στο πλάι του Ashcroft στο "Bittersweet Symphony", σα να στέρησαν τη λάμψη ακόμα κι από τη μεγαλύτερη στιγμή της βραδιάς.
Δυστυχώς η 1η ημέρα του Release Athens 2018 στάθηκε κατώτερη των προσδοκιών, τόσο στο επίπεδο των μουσικών επιλογών και της έναρξης του προγράμματος, όσο και στο επίπεδο της απόδοσής του. Το 2016 έθεσε πολύ ψηλά τον πήχη και το 2017 τα πήγε εξίσου περίφημα, κάνοντας τα περιθώρια αστοχιών όλο και πιο στενά για κάθε περαιτέρω διοργάνωση.
{youtube}BtxMh2rnyZM{/youtube}
