Περίπου 40 εκλεκτοί παραβρεθήκαμε στο κατανυκτικό live των Wrekmeister Harmonies στο Temple. Το οποίο, μέσα στη σχεδόν 1 ώρα διάρκειάς του, επιτέλεσε ένα ψυχαναλυτικό λειτούργημα.
Το συναυλιακό λάκτισμα πραγματοποιήθηκε στις 21:30 με την εγχώρια post-black metal τριάδα των Drako Gigant, η οποία έπαιξε μπροστά σε 10-15 άτομα. Αρχικά ο ήχος ήταν κάκιστος, αδικώντας τις πολύπλευρες συνθέσεις τους, αλλά σταδιακά διορθώθηκε και ανέδειξε τις αρετές τους. Αυτές αφορούν τον ευφάνταστο συνδυασμό επιρροών μεταξύ Wolves In The Throne Room, Deafheaven και Godspeed You! Black Emperor, με διάθεση εξερευνητική, μα και τη μεθοδική δόμηση των κομματιών. Στη μισάωρη, χορταστική εμφάνισή τους, οι Drako Gigant κατασκεύασαν τον δικό τους κόσμο και απέδειξαν πόσο καλοδουλεμένο σχήμα είναι.
Δεύτεροι στη σειρά εμφανίστηκαν οι επίσης γηγενείς doom sludgers Amniac, οι οποίοι δεν κατάφεραν να παρουσιάσουν κάτι το πραγματικά ξεχωριστό. Τα φωνητικά αποδείχθηκαν ελαφρώς ανεπαρκή για τις απαιτήσεις του είδους που υπηρετούν, οι συνθέσεις δεν διέθεταν κάποια ειδοποιό διαφορά –τόσο μεταξύ τους, όσο και με την πλειονότητα των τραγουδιών του συγκεκριμένου ήχου– ενώ γενικότερα έλειψαν οι στιγμές που θα ξεχώριζαν το γκρουπ από το οποιοδήποτε ανάλογο της «διπλανής πόρτας». Προσαρμόζοντας πάντως ορισμένες λεπτομέρειες, έχουν τα εφόδια να αναδειχθούν.
«Things change, just like life»
Με αυτήν τη ρήση ολοκλήρωσε τον εναρκτήριο λόγο του o J.R. Robinson, αυτή η τόσο ευγενής και συνάμα υπερβατική φυσιογνωμία, στην προσπάθειά του να μας εξηγήσει το μέλλει γενέσθαι της εμφάνισής τους στο Temple. Στην υπόλοιπη 1 ώρα που ακολούθησε, η κολεκτίβα των Wrekmeister Harmonies, εκπροσωπούμενη τη βραδιά αυτή από τα 3 βασικά της μέλη, μας βύθισε βαθιά στην άβυσσό της, μέσα από ένα ιδιαίτερα μελετημένο και μυσταγωγικό live.
Στην ιερατική doom metal βάση των Αμερικανών συγκατοικεί μία post κοσμοθεωρία δόμησης συνθέσεων, αλλά και ένα μακάβριο, θρησκευτικό στοιχείο, με τον συνδυασμό να ευλογείται από τη larger-than-life παρουσία του γκριζογέννη frontman, ο οποίος στις κορυφώσεις διπλώνει το σώμα του και γρυλίζει για να εξορκίσει το δικό του «κακό». Ο ρόλος της Esther Saw είναι επίσης καταλυτικός: τα σαν στοιχειωμένα πλήκτρα πλάθουν απειλητική ατμόσφαιρα, ενώ οι επικές δοξαριές της στο βιολί προσδίδουν κάτι το ποιητικό στο τελικό συνονθύλευμα. Ο συναισθηματικός χείμαρρος που προκύπτει, είναι ικανός να παρασύρει στο διάβα του κάθε συμμέτοχο.
Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, πως το set δομήθηκε γύρω από το τραγούδι "Forgive Yourself And Let Go", το οποίο θυμήθηκε ο J.R. Robinson ενώ θαύμαζε τα μνημεία της Αθήνας στο παρόν καλοκαιρινό σκηνικό. H μουσική των Wrekmeister Harmonies κοινωνεί το πνεύμα της (αυτο)συγχώρεσης και της ελευθερίας. Η κάθαρση έρχεται έτσι στο τέλος, σαν επιβράβευση μίας επίπονης διαδικασίας και μίας καταπληκτικής συναυλίας.
{youtube}xZrwOKjJpSk{/youtube}
