Ο καλύτερος οιωνός για την ελληνική μουσική παραγωγή της νέας χρονιάς. 

Ένα urban balearic μουσικό ταξίδι, από την Κέρκυρα στον κόσμο.

Ένα καλειδοσκοπικό bedroom project που έχει να διηγηθεί μια πολύ δυνατή, προσωπική ιστορία αφύπνισης. 

Συνθετική και ενορχηστρωτική οπτική μιας άλλης εποχής, με τις ευλογίες μιας τράπουλας Ταρώ.

 Οι ΜΕΝΤΑ επέστρεψαν με ένα ακόμα Τελεφερίκ, με πολλές σημαντικές συνεργασίες και έναν από τους καλύτερους εγχώριους δίσκους της χρονιάς.

Ειλικρίνεια, μουσική δημοκρατία και tracks που αξίζουν στο όμορφο, προσωπικό ντεμπούτο του INNER.D. στην Bashment Records. 

Ακούσαμε πρώτοι το πανέμορφο, solo ντεμπούτο  του Θανάση Τζίνγκοβιτς, με το ελληνικό ροκ των 90s να καθογηδεί, ακόμη και σήμερα, μαγικές, ηχητικές εκπλήξεις. 

Ακούσαμε πρώτοι Το Κάλεσμα στον Θάνατο των Agnes Vein και παρουσιάζουμε σε πρώτη μετάδοση την κυρίαρχη ποιότητα που καταγράφει τον τρίτο θρίαμβο της καριέρας τους.

Ταξίδι στον χωροχρόνο, θραύσματα από Suicide και ένας φανταστικός ήρωας που θέλουμε να ξαναδούμε. 

 Καλή 80s pop που σε παίρνει μαζί της με μικρές συνταγές επιτυχίας για κάθε φιλμ που σέβεται τον εαυτό του.

 Στην τροχιά της δεύτερης δουλειάς του παραγωγού, οι εννέα του πλανήτες γίνονται ένα άξιο trip hop και downtempo soundtrack του σύγχρονου ελληνικού καλοκαιριού.

Στο afrobeat, ο Γιάννης Αγγελόπουλος απαντάει με το «ελληνομπίτ», στο οποίο jazz και πανηγύρια γίνονται ένα.

19 συνθέσεις από τη δεκαετία του '80 που ο Περικλής Μπουλουχτσής (Κεφάλαιο 24) άφησε τώρα να πετάξουν ελεύθερες -κι αυτές ψάχνουν τον δρόμο τους.

Καθώς η βελόνα πέφτει, αποτυπώνει φωτογραφικά μία εκφραστική διάθεση του τώρα: ενδιαφέρουσα, περιπετειώδη, εξερευνητική.

Με σεβασμό προς τις παραδόσεις της jazz, ο πιανίστας προσεγγίζει προσωπικά το είδος και οδηγεί σε νέους δρόμους παλαιότερες συνθέσεις του.

 Ένα ντεμπούτο από το Ηράκλειο της Κρήτης, που δεν κρύβει τα millennial alternative rock μυστικά του, αλλά σερβίρει τον μουσικό και συναισθηματικό του κόσμο στο πιάτο.

Στον πρώτο της δίσκο, η μούσα του Φοίβου Δεληβοριά αφήνει τη φωνή της να μας συστήσει σε έναν κόσμο που παραμένει αέναος αλλά δεν έχει βρει το λιμάνι του.

 Η μπάντα συνεχίζει να (εξ)ελίσσεται ανάμεσα στις επιρροές της και προσθέτει καλοδεχούμενα στοιχεία όπου το black metal της το έχει ανάγκη.

 Στην εγχώρια nu jazztronica λέμε ναι.

 O γλυκός ρομαντισμός που λείπει από τη θεότρελη εποχή μας, μέσα από χαλαρές και ευχάριστες μελωδίες.