Την Παρασκευή (και 13) είπαμε να τιμήσουμε την τοπική σκηνή της πόλης μας.

1. Το μεγαλύτερο ίσως ταλέντο που έχει αναδείξει τα τελευταία χρόνια η χώρα μας σε επίπεδο σοπράνο παραμένει δυστυχώς άγνωστο στο ντόπιο κοινό!

Μπράβο στους Madredeus, απέδειξαν πως επάξια έχουν γίνει διεθνές όνομα με υπολογίσιμο μέγεθος, όντας γκρουπ με βάθος, ρεπερτόριο και δική του προσωπικότητα.

Μπορεί κανείς εύκολα να υποθέσει ότι το Σαββατόβραδο θα είχε κυλήσει αρκετά διαφορετικά αν δεν είχε συμβεί η ιστορία με τη φωτογραφία του Καιάδα.

Η μουσική της οικογένειας Strauss (πατέρα και υιού) φέρει για μένα ένα ειδικό συναισθηματικό φορτίο. Είναι ένα άκουσμα πολύ οικείο και αγαπητό, χαμένο στην άχλη των πιο ανέμελων παιδικών χρόνων.

Στα αυτιά μου ερχόταν ένα σούσουρο για την τελευταία μέρα του 3ου Πανοράματος Ελληνικής Τζαζ που έδειχνε να την αναδεικνύει στην πλέον ενδιαφέρουσα του φετινού φεστιβάλ.

Δεύτερη ημέρα των τζαζ συνευρέσεων το Σάββατο και ήταν η σειρά του Σάμι Αμίρη να φιλοξενήσει στη σκηνή της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών τον δικό του καλεσμένο, τον Αμερικανό τρομπετίστα Rex Richardson.