Ουκ ολίγες οι εκπλήξεις στο διπλό, sold-out, ραντεβού των Last Drive με τους πολυάριθμους φίλους τους το Παρασκευοσάββατο στο Gagarin, καθώς η παρουσία των πολλών (και ξεχωριστών) καλεσμένων είχε ως αποτέλεσμα μια ιδιαίτερη ρευστότητα στη διάθεση κατά την εξέλιξη του προγραμματισμένου σετ. Στη δεύτερη μέρα αυτής της ξεχωριστής γιορτής μπορεί να έλειψε η αρτιότητα μιας καθαρά επαγγελματικής εμφάνισης, αλλά κάτι τέτοιο δεν υπήρξε ποτέ ζητούμενο. Αντιθέτως, στόχος ήταν ένα μεγάλο πάρτυ, στο οποίο όλοι οι συμμετέχοντες θα είχαν το δικαίωμα να βιώσουν –μέσω ενός οικείου και αγνού κώδικα επικοινωνίας– την αληθινή αγάπη με την οποία έχει σφυρηλατηθεί μέσα στα χρόνια η σχέση μεταξύ μπάντας και κοινού.
Η μεγάλη γιορτή ξεκίνησε ένα εικοσάλεπτο μετά τις 22:00, με τους Αλέξη Καλοφωλιά, Γιώργο Καρανικόλα & Χρήστο Μιχαλάτο να παίρνουν τις γνώριμες επί σκηνής θέσεις τους (σε μπάσο, κιθάρα και τύμπανα αντίστοιχα) και τον Στέφανο Φλώτσιο να τους συνοδεύει ως δεύτερη κιθάρα. Μπάσιμο σε χαλαρούς ρυθμούς με τα "Overloaded", "Glass Of Broken Dreams", "Devil May Care" & "Magdalene" να ζεσταίνουν την ατμόσφαιρα, με τους πρώτους καλεσμένους να κάνουν έπειτα την εμφάνισή τους προκειμένου να ανακατευτεί η τράπουλα.
Την αρχή έκαναν οι Earthbound, με τους οποίους οι Drive απέδωσαν το "Butterfly 69" μα κι ένα ιδιαιτέρως αγριεμένο "Black Limo", στο πρώτο highlight της βραδιάς. Στη συνέχεια, δίπλα στο πρωταγωνιστικό κουαρτέτο βρέθηκαν μέλη των 700 Machines (G. Wackee & George P.) φέρνοντας έναν έντονα 1970s αέρα, ενώ ξεχωριστή νότα έδωσε η παρουσία της Φλώρας Ιωαννίδη και του Τάσου Νικογιάννη των Make Believe. Εμβόλιμα προσέφερε λίγη (απαραίτητη κατ' εμέ) νεανική πνοή ο Harry G των Ducky Boyz στο "Chain Train", ενώ ο πρώην Deus Ex Machina Νίκος Χαραλαμπόπουλος –γνωστός και ως «Τσουλούφης»– έκλεισε το πρώτο μέρος του λάιβ ανάβοντας τα αίματα στα "Blood From A Stone" και "Jailbird".
Αλλά το κλου της βραδιάς του Σαββάτου ήταν το καθήμενο, ηλεκτρακουστικό σετ του πρωταγωνιστικού ζεύγους των Dead Moon/Pierced Arrows, των Fred & ToodyCole. Ξεκίνησαν ασπαζόμενοι ο ένας τα ακροδάχτυλα του άλλου, αφού πρώτα είχαν κουρδίσει με την ησυχία τους τις κιθάρες, συνέχισαν δε προσφέροντας ένα απολαυστικό flash-back στις γκαραζοπάνκ απαρχές τους, που τόσο δείχνουν να εκτιμούν (δικαίως) και οι ίδιοι οι Last Drive. Τα "Let It Rain", "Johnny's Got A Gun", "Running Out Of Time", "I Want You", "I Was Free", "Clouds Of Dawn", "We Won't Break", "Wrath Of Fury", "Down The Road", "Can't Help Falling In Love", "It's OK" και "54-40 Or Fight" πρόσφεραν αυτόν ακριβώς τον αέρα νοσταλγίας, με τα δύο τελευταία να εκτελούνται παρέα με τους εορτάζοντες, σε σχεδόν οικογενειακό κλίμα.
Επανερχόμενοι για το δεύτερο μέρος της γιορτής, οι Last Drive έφεραν στη σκηνή πρώτα τους Rockin' Bones και στη συνέχεια τους Deus Ex Machina, οπότε και το πράγμα σοβάρεψε, με τις δυνατές κιθάρες να πολλαπλασιάζονται και μ' ένα αντισυστημικό vibe να εξαπλώνεται στο Gagarin. Την τιμητική τους είχαν εδώ τα "We Are The Road Crew", "I Love Cindy" και "Russian Rulette" με τους πρώτους και τα "Execute", "Valley Of Death", "Human Fly" και "Blue Moon" με τους δεύτερους. Το κοχλάζον κοινό της εμπροσθοφυλακής δέχθηκε μάλιστα δύο απανωτά stage dives, με τον Σταύρο Χατζόπουλο να οδηγεί και τον Αλέξη Καλοφωλιά να ακολουθεί κατά πόδας, στην πιο πανκ στιγμή του διημέρου.
Νίκος & Βασίλης Σπυρόπουλος (Σπυριδούλα), παρέα με τον εμβληματικό Δημήτρη Πουλικάκο και την Εύη Χασαπίδου-Watson (Echo Tattoo) συνόδευσαν στη συνέχεια τους Drive στο προγραμματισμένο κλείσιμο του λάιβ, παίζοντας με εγκάρδια μεν διάθεση, μα και με μια ξεπερασμένη, παλαιοροκάδικη λογική τα "Sweet Nothing", "I'm Not Your Man Any More", "Knocking On Heaven's Door" και "Gimme Shelter". Δεν αρκούσε πάντως κάτι τέτοιο για να πτοηθούν τα πνεύματα, αφού, όπως αποδείχθηκε, οι Last Drive επεφύλασσαν μία ακόμα, τελευταία, επίθεση στις αισθήσεις. Επανήλθαν έτσι στις επάλξεις για ένα εντυπωσιακό encore, γενόμενοι όλο και πιο εκρηκτικοί στην απόδοσή τους και επιβεβαιώνοντας τον θρύλο γύρω από το όνομά τους.
Αλλά ούτε το encore έμελλε να βάλει την τελεία της επικής αυτής ρετρο-ρησπεκτίβας. Υπαίτιος ο Δημήτρης Πουλικάκος, ο οποίος και δεν άφησε περιθώρια στους υπόλοιπους παρά να τον ακολουθήσουν, όταν πήρε θέση πίσω από τα τύμπανα κι έδωσε το έναυσμα για ένα εκτεταμένο τζαμάρισμα, το οποίο και εξελίχθηκε σε ένα εγκάρδιο πέσιμο της αυλαίας γύρω στις 02:30, με τον Χρήστο Μιχαλάτο να προσδοκά τον εορτασμό των επόμενων 30...
{youtube}mnXM62fPp9k{/youtube}
