Στις 29 Δεκέμβρη, λοιπόν, μαζευτήκαμε στο γνωστό στενό της Αναξαγόρα. Και ήμασταν πολλοί, τόσοι που κάποιοι χρειάστηκε να περιμένουν υπομονετικά στην ουρά, μόνο για να ακούσουν πως τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί. Πράγμα που δεν τους πτόησε, βέβαια, γιατί μέσα και έξω από το Ρομάντσο ο κόσμος παρέμενε πιστός στις δύο αυτές σημαντικές εκπροσώπους της ελληνικής εναλλακτικής ποπ.
Στις δέκα ακριβώς ανέβηκε στη σκηνή η Μελεντίνη, συνοδευόμενη από τον Χρήστο Βίγγο στα κρουστά και την αδελφή της, Κατερίνα Τόιλα, στο βιολί. «Και δεν πειράζει που οι Κυριακές με τυραννούν», μελωδικό, και η ατμόσφαιρα ηλεκτρίστηκε ακαριαία. Το εναρκτήριο “Ραντεβού” διαδέχθηκαν τα κομμάτια “Οι κάμερες πεθαίνουν”, “Σκοτοδίνη” και “Σεμπάστιαν” σε τόνο 80s νοσταλγικό, με το κοινό να ακολουθεί τις λαχανιασμένες χορευτικές φιγούρες της καλλιτέχνιδας - η οποία, οπωσδήποτε, έδειχνε πολύ πιο άνετη πίσω από τα πλήκτρα, όπου η παρουσία της γέμιζε με τη δημιουργική της υπόσταση.
Στη συνέχεια παρουσίασε το καινούριο “Κέλλυ 33”, από τον επικείμενο δίσκο της Μικρά Διαμερίσματα, ένα κομμάτι για την Κέλλυ μα περισσότερο για το άτομο εκείνο που προτίμησε την Κέλλυ αντί για εκείνη. Ανοιχτό σε ερμηνείες, βεβαίως, αλλά ενδιαφέρον δείγμα της νέας αυτής δουλειάς. Όπως και το ομώνυμο “Μικρά Διαμερίσματα”, ένα δύσκολο, όπως το χαρακτήρισε, κομμάτι, που όμως το κοινό χειροκρότησε θερμά. Η Μελεντίνη, κλείνοντας με την “Ηλιαχτίδα” και έχοντας περάσει από παλιότερα και νεότερα τραγούδια της, με τη συνεσταλμένη παρουσία της με έκανε να σκέφτομαι πως εκείνο το βράδυ ίσως δεν ήμασταν εκεί «για να τα σπάσουμε», αλλά φέρναμε μαζί μας αυτό το κάτι σπασμένο εντός μας, για να συμφιλιωθούμε μαζί του ακριβώς εκεί, στην εκπνοή του χρόνου.
Μία ώρα μετά, τη σκυτάλη πήρε η Nalyssa Green, με τους φίλους της Tsolimon και Δεσποινίς Τρίχρωμη (αλλά και τη Λαμπρινή Γκόλια για το “Φίδια στα μαλλιά μου”) μαζί της επί σκηνής. “Παπαρούνα”, “Κρεμ Καραμελέ” και “Διάφορα Πουλιά” μας μετέφεραν στον γλυκό, γυαλιστερό της κόσμο. Σε όλα τα κομμάτια το κοινό δεν σταμάτησε να τραγουδά μαζί της, ως άλλη χορωδία, ακόμη και όταν έδωσε το μικρόφωνο στον Tsolimon για να μας πει την ολοκαίνουργια “Αμβέρσα” του, από τον επερχόμενο δίσκο του που αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 10 Ιανουαρίου, αλλά και στη Δεσποινίς Τρίχρωμη με την οποία ερμήνευσαν τις “Πληγές”. Όσον αφορά τον Νίκο Τσώλη, τραβούσε τα βλέμματα με την έντονη σωματικότητά του, χαρακτηριστική του όταν ανεβαίνει στη σκηνή.
Στις πιο ξεχωριστές στιγμές της βραδιάς, εκείνη που η Μελεντίνη και η Nalyssa Green τραγούδησαν μαζί το πρόσφατο ντουέτο τους “Ντισκομπάλα” - που γράφω εδώ σκόπιμα στα ελληνικά, μολονότι το βρίσκετε εκεί έξω ως “Discobala”. Κι αυτό γιατί η Nalyssa τάχθηκε υπέρ αυτών που λένε ντισκομπάλα κι όχι ντισκόμπαλα - προσωπικά παραμένω διχασμένη. “Discobala” λοιπόν, και οι δύο καλλιτέχνιδες μεταμορφώθηκαν για λίγο σε δύο κορίτσια, ξυπόλητα, ανέμελα, που τραγουδούσαν σαν σε καραόκε, με το βίντεοκλιπ του Στέλιου Χριστοφόρου να φωτίζει τα πρόσωπά τους που, ούτως ή άλλως, έλαμπαν από χαρά.
Ξεχωριστή ήταν και η στιγμή που η Nalyssa Green, με τις μαγικές κινήσεις των δαχτύλων της στο θέρεμιν, ερμήνευσε το “Κοκτέιλ”, λίγο πριν μας αποχαιρετίσει και, για πολλούς, κλείσει τη συναυλιακή χρονιά.
Εις το επανιδείν, λοιπόν!
