Σάββατο βράδυ, Ψυρρή, ακριβώς στο -για πολλούς- κέντρο της Αθηναϊκής νύχτας. Ανατολίτικη ποπ, χριστουγεννιάτικα λαμπάκια που μοιάζουν να έχουν ξεχαστεί, υγρασία, στο βάθος μπατσάτα. Από το στενό της Ωγγύγου ακούγονται ρυθμικά τύμπανα, οι λίγοι εναπομείναντες στο πεζοδρόμιο μπαίνουμε βιαστικά στο ολόμαυρο dancefloor της Death Disco, για να στιμωχτούμε μπροστά στην μικρή σκηνή. Εκεί, ο Bhukhurah, μαζί με τον drummer Παντελή Καρασεβδά, μόλις έχουν ανοίξει μία βραδιά από την οποία σίγουρα δεν περίμενα να φύγω λιγάκι ιδρωμένη και με κατακκόκινα μάγουλα.
Το σετ του, με διάρκεια λίγο περισσότερης της μισής ώρας, περιλάμβανε το σύνολο της δισκογραφίας του, συμπεριλαμβανομένου του EP Hello my name is αλλά και το καινούριο “More”, με προηχογραφημένα μέρη και samples να σηκώνουν ένα μεγάλο μέρος του σόου. Το μεγαλύτερο, όμως, κομμάτι, βασιζόταν στην παρουσία των δύο επί σκηνής μουσικών και των μεθυστικών τους ήχων που θύμιζαν άλλοτε Tame Impala και άλλοτε Mac DeMarco, κάνοντας με να αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που αποτρέπει, τελικά, τους εγχώριους καλλιτέχνες από το να καταφέρουν καριέρες αντίστοιχου βεληνεκούς. Ο ίδιος ο Bhukhurah έμοιαζε να μπαίνει ολοένα βαθύτερα στη μουσική του, με αποκορύφωμα τη στιγμή που «κατέβασε» την κιθάρα από τη σκηνή, δίνοντας στην στο κοινό για να παίξει, σε μία πραγματικά ροκσταρική στιγμή.
Με αυτή την διάθεση υποδεχτήκαμε, στη συνέχεια, τους Budgerigar. Παραταγμένοι στη σειρά, μας καλησπέρισαν και χειροκρότησαν μαζί μας θερμά τον Bhukhurah. Από τα πρώτα κιόλας μέτρα του εναρκτήριου “Beautiful Friend”, ένιωσα να μεταφέρομαι στο στούντιο της Naiads productions, σε ένα από τα τζαμαρίσματά τους. Μεγάλα χαμόγελα, οικειότητα και ειλικρινής ενθουσιασμός για την παρουσία τους επί σκηνής, έφταναν και κάτω από αυτή, μεταδίδοντας και την γενικότερη μουσική τους φιλοσοφία. Η οποία, εκτός από πηγαία αγάπη, έχει και μπόλικη ένταση, δανεισμένη από μπάντες όπως οι King Gizzard and the Lizard Wizard που αγαπούν, φαντασία και, οπωσδήποτε, αρτιότητα στο παίξιμο. Χρειάστηκε, δε, να περάσουν μόνο τα “Falling”, “My Game” και “What makes sense?”, πριν από μία διασκευή στο “Da Funk” των Daft Punk, στη συνέχεια της οποίας ο χορός ήταν μονόδρομος, με μία επίσης δική τους εκδοχή του “Antitaxi” των La Femme με λίγο από το “Κάτω στην πόλη” των Μωρά στη Φωτιά, σε μία σίγουρα ανατρεπτική επιλογή. Με πρόσωπα που έλαμπαν και κορμιά που χαλάρωναν κομμάτι στο κομμάτι, η τετράδα παρουσίασε τα καινούρια “We dance” και “Faith”, με το κοινό να ανταποκρίνεται πολύ θετικά - όπως επίσης και στα κάπως κρύα λογοπαίγνια του Χρήστου Φουσέκη, που στην πραγματικότητα έδιναν ακόμη παραπάνω την αίσθηση πως εκείνο το βράδυ οι Budgerigar μας είχαν καλέσει στο πάρτυ τους, μας έκαναν μέρος της παρέας τους. Και αυτή την παρέα θα την έχουμε οπωσδήποτε στο ραντάρ μας το επόμενο διάστημα.
