Ο Mercan Dede ήταν, υποτίθεται, το μεγάλο όνομα στο κλείσιμο του φετινού φεστιβάλ, αλλά την παράσταση έκλεψε τελικά το πολυπολιτισμικό κουαρτέτο των Hijaz...

Αισθητά μεγαλύτερη η προσέλευση το Σάββατο στον Ελληνικό Κόσμο, αισθητή όμως και η απουσία ενός πρωταγωνιστικού ονόματος: Mogwai, Electric Wizard και Andy Stott «μονομάχησαν» για τα πρωτεία, εμείς τα δώσαμε πάντως στον τελευταίο... 

Δεν μαζεύτηκε και λίγος κόσμος στην πρώτη μέρα του φετινού Plisskën, αν και ήταν μάλλον κατώτερος της αναμενόμενης προσέλευσης. Οι περισσότεροι αδημονούσαν για τις Savages και αποδείχθηκαν ολόσωστοι: η Jehnny Bath και η παρέα της σάρωσαν... 

Δύο μέρη είχε η βραδιά της Παρασκευής στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών (με Emily Dickinson και Καρυωτάκη), διχασμένος βγήκα κι εγώ έπειτα στον δροσερό αέρα της Συγγρού...

Με το An sold-out για χάρη τους, έδειξαν πόσο απλό και φλογισμένο μπορεί να γίνει αυτό το ρημάδι το ροκ εν ρολ, όταν είσαι διατεθειμένος να πιαστείς από το πνεύμα του και να μην εγκλωβιστείς στο γράμμα του...

Ήρθαν, έκαναν το (γεμάτο) Κύτταρο... Κούγκι και έφυγαν μέσα σε ιαχές αποθέωσης

Σχεδόν sold-out η Death Disco, με αρκετούς 20άρηδες στο κοινό να επευφημούν τον αναχρονιστικό ήχο ενός πάλαι ποτέ γενναίου underground, αλλά και τους σουρεαλιστικούς στίχους του Νίκου Αγγελή...

God is love, but Satan does that thing with his tongue that you love...

Όλα τα είχε στις αποσκευές της η Γερμανίδα ντίβα: το Βερολίνο των αρχών του 20ού αιώνα, τον Kurt Weill με τον Bertold Brecht, τον Neruda και τον Bukowski, τα highlights του γαλλικού chanson...

Αυτό είναι, κυρίες και κύριοι, το heavy metal το αυθεντικόν: ιδρώτας και γροθιές στον αέρα, Flying V στα κάρβουνα και νταλικέρικες φωνές να σκίζουν τα απαλά τύμπανα όσων δεν νιώθουν…