Ακόμα και τους εξώστες του χρειάστηκε να ανοίξει το Κύτταρο για να υποδεχθεί το ενθουσιώδες πλήθος, σε ένα εμφατικό sold-out. Στη μέση της σκηνής, ο μεγάλος Νορβηγός έμοιαζε με το ανδρικό ανάλογο της Μαύρης Αίγας –κι εμείς με τα Χίλια Νεογνά της...

Πάντα θα εκτιμούμε την αμεσότητα και την ειλικρίνεια, ειδικότερα από καλλιτέχνες που δεν κουβαλάνε επιτήδευση και τολμάνε τους μικρούς χώρους. Θα έχουμε και αντιρρήσεις, όμως, όταν αυτά τα συναισθήματα επικοινωνούνται στο ρελαντί...

Αν και κυρίως απολαύσαμε την ...πλάτη του την Παρασκευή στο Fuzz, να κουνιέται και να λυγιέται στον ρυθμό, η συναυλία αυτή ήταν ΟΚ. Ο ίδιος, χαμένος στους καπνούς και στα φώτα, φάνηκε μάλιστα να βρίσκεται σε κέφια...

Οι μαζικές «Nightstalker, ολέ-ολέ» ιαχές έμοιαζαν να ωθούν ενεργά μέχρι και τον πιο δύστροπο παρευρισκόμενο στο Eightball της Θεσσαλονίκης στον παλμό μιας ατμόσφαιρας καθόλα γηπεδικής. Σαν να προηγείται στην Τούμπα ο ΠΑΟΚ του Άρη με 4-0 στο ημίχρονο...

Η εσωστρέφεια που εκπέμπει η μπάντα της Φλώρας Ιωαννίδη και το ωμό rock του σχήματος του Γιώργου Καρανικόλα «συγκατοίκησαν» μια χαρά στο An Club, ωθώντας τους περίπου 300 παριστάμενους να βάλουν στην άκρη το κρύο του Σαββατόβραδου και την κίνηση στους δρόμους...

Με σεβασμό και αγάπη απέναντι στα αμέτρητα εξωτικά υπο-ρεύματα που έχει γεννήσει η Βραζιλία, επιχείρησαν να απομονώσουν τον γονιδιακό κώδικα όλων αυτών, να τον μπασταρδέψουν και να τον παραδώσουν με πειραματική διάθεση και φουτουριστικό πνεύμα, μέσω μίας κατά κύριο λόγο τζαζ φόρμας...

Χλιαρή η προσέλευση στο An Club, πάντως οι Σουηδοί headliners Saturnalia Temple απέδειξαν ότι δεν μπορείς ποτέ να κάνεις λάθος με τη συνταγή ενός δεμένου, «ασφαλούς» ήχου, παιγμένου από καλούς μουσικούς...

Με 4 εντυπωσιακά φορέματα και δίχως να πατήσει ούτε μία λάθος νότα επί 3 ώρες, κούνησε περήφανα τη στρασάτη σημαία της αυθεντικότητας, επανατοποθετώντας την ψυχή στην καρδιά του λαϊκού θεάματος

Μην τον χάσεις. Θα βρει τα κουμπιά της ψυχής, τα κενά της ζωής σου και θα τα καλύψει με τον καλύτερο τρόπο, αυτόν που χρόνια τώρα ξέρει. Στο τέλος θα καληνυχτίσει τα «πουλάκια» του και θα φύγει όπως κι εσύ, χαμογελαστός...

Οι ρόλοι άλλαζαν, όπως άλλαζαν και οι αναφορές ή οι διαθέσεις, με τους μετρημένους αυτοσχεδιασμούς να χαρίζουν στα κομμάτια μια ζωντάνια που δεν μπορεί ποτέ να γίνει πλήρως αντιληπτή στο CD. Πάνω στη σκηνή του Half Note, το όλο πράγμα ήταν σχεδόν χειροπιαστό...