Τρεισήμισι ώρες κράτησε το πρόγραμμα των Γιώργου Νταλάρα, Μίλτου Πασχαλίδη, Εστουδιαντίνας και Πέλας Νικολαΐδου στην πρεμιέρα τους στο PassPort Κεραμεικός. Kαι λίγες ήταν. Όπως βέβαια αναμενόταν, δεν χώρεσαν πολλά αγαπημένα τραγούδια. Και, εντάξει, ο Νταλάρας έχει πάντοτε «ελλείψεις» ή «παραλείψεις» στα προγράμματά του –λογικό και αναμενόμενο, δεδομένου του όγκου του ρεπερτορίου– αλλά πλέον τέτοιες εμφανίζονται και στα αντίστοιχα του Πασχαλίδη. Δεν είναι άλλωστε λίγα τα χρόνια που έχει πια στο τραγούδι (20, τα γιορτάσαμε το καλοκαίρι στο Βράχων).
Όποια πάντως αγαπημένα (ή και απωθημένα) τραγούδια κι αν απουσίασαν την Παρασκευή, καθόλου δεν εμπόδισαν το κοινό να περάσει καλά και να το ευχαριστηθεί. Οι όποιες επιφυλάξεις υπήρχαν για το «πάντρεμα» Νταλάρα και Πασχαλίδη ή για την παρουσία της ξεχωριστής αυτής ορχήστρας, της Εστουδιαντίνας Νέας Ιωνίας Βόλου –η οποία εμφανίζει ιδιαιτερότητες τόσο ως προς τη σύνθεσή της (δεν έχει τύμπανα για παράδειγμα), όσο και ως προς την ποικιλία των ηχοχρωμάτων της– ήρθησαν από τα πρώτα κιόλας τραγούδια της βραδιάς: Νταλάρας και Πασχαλίδης «κόλλησαν» με ωραίο τρόπο, μέσω επιτυχημένων επιλογών.
Κι αν μερικά από τα τραγούδια του Μίλτου Πασχαλίδη έβγαλαν από τα νερά του τον Γιώργο Νταλάρα (π.χ. "Ακροβάτης", "Παραμύθι Με Λυπημένο Τέλος", "Ξημερώματα"), δεν συνέβη και το ανάποδο: ο Καλαματιανός τραγουδοποιός είπε εξαιρετικά, σα να βρισκόταν «στο σπίτι του», αγαπημένες επιλογές από το ρεπερτόριο του σπουδαίου ερμηνευτή. Τόσο το "Έχω Έναν Καφενέ" (μουσική: Μάνος Λοΐζος/στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος), όσο και τα "Ένας Κόμπος Η Χαρά Μου" (μουσική/στίχοι: Σταύρος Κουγιουμτζής) και "Ανεμολόγιο" (μουσική: Θάνος Μικρούτσικος/στίχοι: Κώστας Τριπολίτης), αλλά και όσα ακόμα κλήθηκε να ερμηνεύσει ο Πασχαλίδης, έπεσαν σε καλά χέρια.
Ο Γιώργος Νταλάρας, στην 7η δεκαετία της ζωής του, εντυπωσίασε για ακόμα μία φορά, τόσο με τις φωνητικές του ικανότητες, όσο και με τις δεξιοτεχνικές του αρετές πάνω στα τάστα της κιθάρας. Εσχάτως, ειδικά στα latin που ερμηνεύει, αποκτά μάλιστα και ένα χαμόγελο μικρού παιδιού και μια παιχνιδιάρικη διάθεση που δεν εμφανιζόταν παλαιότερα και που, μάλλον, έχει να κάνει με την απόλαυση την οποία του παρέχει η μουσική καθεαυτή, όπως και με το ότι δεν έχει τίποτα πια να αποδείξει και σε κανέναν. Μερικοί χαρακτηρισμοί που μου έρχονται στο μυαλό για εκείνον: παρών, δημιουργικός, ακούραστος. Παράλληλα, στο μοίρασμα των τραγουδιών του προγράμματος, φαίνεται ότι είναι και γενναιόδωρος και δίκαιος, δίνοντας χώρο στον διπλανό του.
Και σε αυτό το πρόγραμμα, ο Μίλτος Πασχαλίδης απέδειξε ότι είναι σημαντικός τραγουδοποιός, μα και ένας προικισμένος ερμηνευτής. Και τούτο ουδόλως σχετίζεται με τα τεχνικά χαρακτηριστικά της φωνής του (που είναι παρόντα και ξεχωριστά), αλλά μόνο και μόνο με τη συναισθηματικότητα των ερμηνειών του και τη δυναμική που αυτές εμφανίζουν κάθε φορά. Ταυτόχρονα, έχει προικίσει το ελληνικό τραγούδι με σημαντικές δημιουργίες, οι οποίες ήρθαν για να μείνουν. Τραγούδια δηλαδή όπως το "Αγύριστο Κεφάλι" με τους ανατριχιαστικούς στίχους του Άλκη Αλκαίου ή το "Φωτιά Μου" (σε στίχους δικούς του), εύκολα πια προκαλούν ανατριχίλες και εξαρτήσεις στα ακροατήρια.
Ξεχωριστή αναφορά αξίζουν οι σπουδαίοι οργανοπαίχτες της Εστουδιαντίνας, αυτής της ορχήστρας με τη μοναδική ικανότητα να σε κάνει να μένεις με το στόμα ανοιχτό όταν παίζει, κρατώντας σε κολλημένο στην καρέκλα σου ακόμα και στα αμιγώς ορχηστρικά μέρη. Αποτελούμενη από κορυφαίους μουσικούς, εξελίσσεται διαρκώς και έχει πλέον εδραιωθεί σαν σημαντικό κεφάλαιο για τα εγχώρια πράγματα.
Το στίγμα της έδωσε όμως και η νεαρή (και εμφανώς «τρακαρισμένη») ερμηνεύτρια Πέλα Νικολαΐδου, λέγοντας ένα ποντιακό τραγούδι, αλλά και το "Ξημερώνει" του Αντώνη Βαρδή και της Χαρούλας Αλεξίου.
Αν μετά από όλα αυτά αναρωτιέστε αν αξίζει να επισκεφτείτε το PassPort Κεραμεικός σε κάποια από τις επόμενες εμφανίσεις του σχήματος (12/2 και 13/2), θα σας το πω ευθέως: αξίζει.
{youtube}he_YU9qsyVg{/youtube}
