Μια ροζ κόμη, ένα ξυλόφωνο και ιστορίες για μοναχικά κορίτσια, τα οποία θα ερωτευτούν αγόρια και θα θέλουν να κάνουν μαζί τους παιδιά ζώντας σ' ένα πακέτο Camel, ήταν η αίσθηση που έμεινε από τον πρώτο της ερχομό στην Ελλάδα, για ένα live που δεν αφορούσε ωστόσο και πολύ κόσμο...

Live-εμπειρία στο υπόγειο του δισκοπωλείου Underflow, με πρωταγωνιστή τη χαρακτηριστική σωματικότητα της μουσικής του Alan Bishop, ο οποίος σαν σαμάνος σε έκσταση επιστράτευε κορμί, σαξόφωνο και ακουστικό μπάσο για να στήσει ένα υπερ-κοσμικό σκηνικό...

Περίπου 150 νοματαίοι έδωσαν το παρών στο Temple για τον μαγικό χορό των Χρονομηχανών, βιώνοντας μια ψυχοσωματική εμπειρία 10 φορές ισχυρότερη από ό,τι περιέχει ο δίσκος εκείνος του 1998...

Με μια ένταση που δεν επιβαλλόταν, αλλά σαγήνευε και παρέσυρε, ο Βρετανός μουσικός μάζεψε κάμποσο κόσμο στον πρώτο του ερχομό στην Ελλάδα, δείχνοντας ότι έχει βρει το δικό του σημείο στον χάρτη εξέλιξης της σύγχρονης τζαζ...

Έναρξη νέας συναυλιακής σαιζόν στις πάντα ανήσυχες Χίμαιρες, με το ιταλικό δίδυμο να επιστρέφει στην Αθήνα προσκεκλημένο του fanzine Εμβοές για ένα σύντομο μα ξεσηκωτικό set πάνω σε ό,τι λέμε «πειραματισμό»

Τα δοξασμένα χρόνια της house και techho έξαρσης ξανάζησαν στο Gazi Music Hall, με Richie Hawtin, Solomun και τη Nina Kraviz να έρχεται απευθείας από το Reworks της Θεσσαλονίκης για να κρατήσει τον χορό μέχρι τις 9 το πρωί...

Μια μελετημένη συναυλία με καλές ισορροπίες και θαυμάσια παιξίματα (ειδικά από τον Billy Sheehan), με μικρή ωστόσο προσέλευση για τα «κυβικά» ενός τέτοιου supergroup...

Παρά τις διαστημικές στολές και τα βιονικά μάτια, οι Αμερικανοί απογοήτευσαν. Ήταν μάλιστα μία από εκείνες τις συναυλίες όπου το «δικό μας» opening act έκλεψε την παράσταση, κάνοντας τους πρωταγωνιστές να μοιάζουν λίγοι...

Μπροστά σε ένα Piraeus 117 Academy μισογεμάτο με ηλικίες 18-20 ετών, απέδειξε μεν γιατί μπόρεσε να καβαλήσει τόσο έξυπνα το πολύχρωμο συννεφάκι του SoundCloud rap, όμως το flow του παραμένει άγαρμπο και μασημένο και η μουσική του στερείται βάθους και ουσίας...

Επέστρεψαν στην Αθήνα καταχειροκροτούμενοι, προσφέροντας 1,5 ώρα μιας μουσικής που συμβαίνει τώρα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, χωρίς όμως να είναι χιπ χοπ, με στίχους που διηγούνται μικρές ιστορίες της ζωής μας...