Οι black metal συναυλίες σπανίζουν πια στα εκάστοτε αθηναϊκά δρώμενα. Δίχως να προσμετρώνται οι αντίστοιχες εμφανίσεις των συγγενών ελληνικών συγκροτημάτων, οι επισκέψεις εκπροσώπων από χώρες του εξωτερικού μοιάζουν να λιγοστεύουν, δεδομένης της ισχνής αγοραστικής στήριξης. Καλώς ή κακώς, η μεγαλύτερη μερίδα του κοινού αρκείται πια περισσότερο σε διαδικτυακές ακροάσεις και ποστάρισμα τραγουδιών στο Facebook, αντί να βιώσει τις σκηνικές πτυχές της άβατης μαυρομεταλλικής τέχνης.
Οι Αθηναίοι black metallers Akrotheism αποτέλεσαν το μοναδικό opening act του event, παρουσιάζοντας –συν τοις άλλοις– υλικό από το επερχόμενο The Law Of 7 Deaths. Φέροντας στις τάξεις τους ένα επιπρόσθετο μέλος στον ρόλο των ειδικών εφέ, κατόρθωσαν να σμιλεύσουν μια εξωτική ατμόσφαιρα, πάνω στην οποία οικοδόμησαν με περισσή μαεστρία τις καλογραμμένες τους κιθαριστικές δομές. Διαγράφοντας παράλληλα μια παρουσία καθόλα στιβαρή, μα και μαγνητική συνάμα για την περιέργεια ενός προσηλωμένου ακροατηρίου, απέδειξαν πως έχουν ξεφύγει από τα στεγανά της ελληνικής σκηνής, καθώς δεν θυμίζουν επ' ουδενί εγχώρια μπάντα. Το μόνο που απομένει είναι να διαπιστώσουμε πότε θα λάβει χώρα το επόμενο δισκογραφικό τους βήμα, το οποίο και μοιάζει πολλά υποσχόμενο βάσει της σκηνικής τους προετοιμασίας.
Δεδομένης της απήχησης που γνώρισε πρόσφατα η αντίστοιχη τελετουργική προσέγγιση των Batushka, θα νόμιζε κανείς πως πλήθος κόσμου θα κατέκλυζε από άκρη σε άκρη το Temple, καθόλα πανέτοιμο να βιώσει τη μυσταγωγία αρχέγονων μύθων του παρελθόντος. Παρόλα αυτά, μήτε η προσέλευση άγγιξε τα αναμενόμενα επίπεδα, μήτε και οι ίδιοι οι Cult Οf Fire φέρουν τελικά ιδιαίτερη σχέση με τους Πολωνούς, αναφορικά με τη σκιερή μετουσίωση της κάλλιστα ιδιόμορφης ταυτότητάς τους. Προφανώς, η όλη μυστικιστική αισθητική δημιουργεί ορισμένους ευνόητους συνειρμούς σε συγκρίσεις. Πέραν ωστόσο των γλαφυρών κηροπηγίων (αλλά και του γενικότερου stage setting), το ηχητικό αποτύπωμα καταλήγει ανέλπιστα διαφορετικό στον πυρήνα της ίδιας της γεννεσιουργού του δύναμης.
Με λίγα λόγια, τα γραφικά άμφια, τα δρεπάνια που κοσμούσαν το μικρόφωνο, όπως και η επιβλητικά στατική περσόνα των μελών ήρθαν σε πλήρη αντίθεση με τη βαθύτερη αίσθηση που προκαλούσε η ανάμεικτη μεταλλική τους περσόνα. Εκεί που άλλοι εκπρόσωποι θα αύξαναν το ποντάρισμά τους σε θεατρικά τρικ υπό νωχελικά σκιερές τελετουργικές μεθόδους, οι Cult Οf Fire επένδυσαν σε άκρατη πυγμή, η οποία ώθησε εμβρόντητους παρευρισκόμενους στις μπροστινές σειρές σε αντιδράσεις ακατάπαυστου headbanging. Δίχως αμφιβολία, η επικότητα μιας αρχαϊκής μεγαλοπρέπειας αποτελεί ουσιώδες στοιχείο της εστιασμένης σκηνικής τους προσήλωσης, αλλά η ίδια η θεατρικότητα δεν παρεμποδίζει στο ελάχιστο ένα ατόφια σφριγηλό σθένος να εκρέει ασύδοτες δέσμες καθαρής ενέργειας.
Παρόλα αυτά, η ευρύτερη ουσία των Cult Οf Fire δεν αποτελείται από καθαρόαιμα μαυρομεταλλικά συστατικά, όπως αποδεικνύει η αύρα της υποδόριας επικότητάς τους. Η επιβλητικότητα των πιο πιασάρικων μελωδικών τους στιγμών άγγιζε τη μεταξένια υφή ενός ηχοχρώματος συγγενούς προς το post-black, δίχως όμως να προσχωρεί σε πεδία ξένα προς το υπόβαθρο των μελών. Αντιθέτως, οι εξευμενισμένες πινελιές έδεναν πάνω στη κοφτερά νοσηρή αίσθηση κάθε υπερηχητικού χτυπήματος, δίχως να νοθεύουν έναν πυρήνα πυρακτωμένο στο εσωτερικό του από τα ξόρκια μιας εποχής ξεχασμένης στον ανθρώπινο νου. Η συμπαγής έγχορδη παρουσία τους φρόντισε δεόντως για τα παραπάνω, συνθέτοντας ένα κυκλικό τείχος απροσπέλαστο για το κοινό, το οποίο απέμενε να παρακολουθεί σαστιμένο την άριστη κατάρτιση που προέβλεπε μια παράσταση μελετημένη στην κάθε της λεπτομέρεια.
Όπως αντιλαμβάνεστε, η παρθενική επίσκεψη των ritualistic black metallers Cult Οf Fire στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, έστω και αν δεν επιδέχθηκε μιας ανάλογης οπαδικής ανταπόκρισης. Ενδεχομένως, το γεγονός πως στέκονται ακριβώς καταμεσής των επιρροών τους να διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο, μιας και φαντάζουν ιδιαίτερα καινοτόμοι για τους πιουρίστες, όπως και υπερβολικά αμαυρωμένοι για τους εκάστοτε περαστικούς του είδους. Ως μόνο βέβαιο απομένει το γεγονός ότι η απήχηση που συχνά ανακτά μια μπάντα οφείλεται πολλάκις στις κατάλληλες χρονικές συγκυρίες και όχι απαραίτητα στη διαδραστική ποιότητα του κάλλους της ίδιας της μουσικής της. Έστω λοιπόν κι αν οι αγαπητοί Τσέχοι μετρούν ήδη υπολογίσιμο fanbase σε χώρες του εξωτερικού, θα απαιτηθεί πιθανότατα ένας ακόμη δίσκος, όπως και το κατάλληλο timing, ώσπου να αδράξουν τους πολυπόθητους καρπούς που δικαιωματικά τους αναλογούν.
{youtube}Wm7W5XY_mQ8{/youtube}
