Ένα αυτοσχεδιαστικό session για πολύ εκπαιδευμένα αυτιά παρουσίασαν επί της Καλλιρόης, στο Underflow, οι Dwarfs Οf East Agouza. Το οποίο όχι μόνο βρήκε το κοινό του, αλλά κατάφερε και να το κρατήσει συντονισμένο στις obscure μουσικές του συχνότητες για πάνω από μιάμιση ώρα.
Οι Dwarfs Οf East Agouza είναι από τα πιο αλλόκοτα τρίο που μπορεί να συναντήσει κανείς στον χάρτη της εναλλακτικής μουσικής. Μπορείς να τους γκουγκλάρεις, μπορείς να ακούσεις το Bes (2016) ή το Rats Don’t Eat Synthesizers (2018), αλλά δύο πράγματα δεν μπορείς να καταφέρεις: αφενός να τους εντάξεις σε κάποιο είδος, αφετέρου να φανταστείς πώς αυτό το άκουσμα μπορεί να αποδοθεί σε live εκδοχή.
Το τελευταίο το διαπιστώσαμε ωστόσο την Παρασκευή, στο υπόγειο του Underflow. Ένα δισκάδικο εξωστρεφές εξωτερικά, αλλά οικείο μόλις περάσεις τη γυάλινη πόρτα του, του οποίου ο κάτω όροφος λειτουργεί άλλοτε ως εκθεσιακός χώρος κι άλλοτε ως gig space (με την υποδομή του σίγουρα δεν μπορείς εύκολα να τον πεις «συναυλιακό χώρο»). Η μυρωδιά των βινυλίων, τα τοτέμ και οι μάσκες στους τοίχους, τα ζεστά φώτα και η σκάλα που κατεβαίνει κανείς για να πάει στο υπόγειο, είναι όμως τα σημάδια που σε κάνουν να νιώσεις πως αυτό που θα συμβεί εκεί κάτω έχει κάτι το μυστικιστικό· κάτι αβανγκαρντίστικο, που δύσκολα θα βρεις σε άλλους χώρους της Αθήνας.
Αφού λοιπόν ο κόσμος ξεψάχνισε τους καταλόγους του Underflow και πήρε το ποτό του, κατέβηκε γύρω στις 21:30 στο υπόγειο, το οποίο ήταν διαμορφωμένο με μαξιλάρες και καρέκλες (αν και αρκετός κόσμος έκατσε και στο πάτωμα), για να συναντήσει το τρίο από το Κάιρο.
Όλα ήταν στη θέση τους όταν o Maurice Louca άρχισε με προηχογραφημένα percussions, beats και ηλεκτρονικές πινελιές να χτίζει το δια-πολιτισμικό και δια-τυπολογικό οικοδόμημα το οποίο ύψωσαν οι Dwards Οf East Agouza σε εκείνο το υπόγειο. Στο μουσικό πλάνο μπήκε κατόπιν σιγά-σιγά και ο Sam Shalabi με την ηλεκτρική του κιθάρα, ακολουθούμενος από τη «μορφή» που ακούει στο όνομα Alan Bishop.
Σε ένα ντελίριο ανάμεσα σε παραμορφωμένες κιθάρες, slides, διαστημικούς ήχους, απόκοσμα κρουστά, φάλτσες νότες σαξοφώνου, δυτικότροπα riffs και ανατολίτικα μελωδικά μοτίβα, οι Dwards Of East Agouza ξεκίνησαν με το "Rats Don’t Eat Synthesizers" από τον πρόσφατο ομώνυμο δίσκο τους, αλλά σύντομα μας έδωσαν να καταλάβουμε ότι δεν θα παρακολουθούσαμε ένα συμβατικό live που πατά στη λογική της setlist και της καθιερωμένης μουσικοπαρουσίασης.
Η εμφάνισή τους παρέπεμπε περισσότερο στη φόρμα του session, το πρώτο μέρος του οποίου διήρκησε 1 ολόκληρη ώρα, χωρίς παύσεις, διαχωριστικά ή αισθητές γέφυρες. Για 1 ώρα, λοιπόν, μεταπηδούσαν από το ένα θέμα στο άλλο ενώ τα εμπλούτιζαν με αυτοσχεδιασμούς και cross-overs, κάνοντας τον χρόνο να παίρνει μια εντελώς διαφορετική διάσταση, αφού οι ανορθόδοξοι διάλογοι μεταξύ των τριών μουσικών κρατούσαν τα μάτια και τα αυτιά μας προσηλωμένα από την αρχή ως το τέλος. Ένας ηχητικός πανικός, ο οποίος δεν άφηνε την προσοχή σου να ξεστρατίσει για πολύ.
Έτσι, το κοινό που είχε καταλάβει το πάτωμα του Underflow παρέμενε αφοσιωμένο σε κάθε παικτικό και παραστατικό ελιγμό του τρίο. Μάλιστα η παραστατικότητα θίγεται, ακόμα και σε μια πολύ μικρή κλίμακα, χάρη στη χαρακτηριστική σωματικότητα της μουσικής του Alan Bishop, ο οποίος σαν σαμάνος σε έκσταση επιστράτευε κορμί, σαξόφωνο και ακουστικό μπάσο για να στήσει το υπερ-κοσμικό του σκηνικό. Ένα σκηνικό με πρωταγωνιστές τους τρεις οργανοπαίκτες, με τον καθένα στο δικό του σύμπαν, να παραμένει ωστόσο σε δημιουργική επικοινωνία με τους υπόλοιπους.
Σίγουρα το άκουσμα των Dwarfs Οf East Agouza δεν είναι «εύκολο» –και δεν χρειάζεται να είναι. Άλλωστε κοινό στην Ελλάδα διαθέτουν και τα δύσκολα και τα αλλόκοτα και τα «αχαρακτήριστα» (με τα καλούπια που ξέρουμε μέχρι σήμερα)· και, ευτυχώς, υπάρχουν και όμορφοι χώροι να τα φιλοξενούν. Η εμφάνιση του τρίο από την Αγκούζα στο Underflow τίμησε την εναλλακτική σκηνή της Αθήνας, με ένα live-εμπειρία για όσους θέτουν τον μουσικό τους πήχη εκτός ορίων.
{youtube}xCPkbqtjCQ8{/youtube}
