Η Αλεξίου ανοίγει τα ημερολόγιά της και μάς διαβάζει. Δεν είναι η δική της μόνο ιστορία που ξετυλίγεται, είναι η ιστορία και η ψυχοσύνθεση της σύγχρονης γυναίκας: το πώς πόθησε, το πώς κυνήγησε και το πώς πέτυχε. Και πώς όσα κατάφερε δεν την έκαναν άτρωτη, αλλά ούτε και απάνθρωπη...

Άλλοτε ανακαλούσε τις τζαζ καταβολές της, άλλοτε θύμιζε κάτι από Aretha Franklin ή έλεγε ιστορίες με την κιθάρα της σαν την Joan Baez, άλλοτε κοπανιόταν στο κάγκελο της σκηνής του An Club τραγουδώντας με μεταλλική λύσσα. Ό,τι κι αν έκανε η Jennie-Ann Smith, ήταν η αδιαφιλονίκητη βασίλισσα της βραδιάς...

Το πρόγραμμα είναι ...ανάποδο! Ξεκινάει με τη λεγόμενη «λαϊκή ώρα» και συνεχίζει με προσωπικές στιγμές των τριών ερμηνευτριών. Είναι τόσο ωραίο να πηγαίνεις κρατώντας «μεγάλο καλάθι» και φεύγοντας να έχεις βάλει και στις τσέπες...

Γέμισε ασφυκτικά το Ρομάντσο για τα ξυραφιαστά hi hats και τους ambient ωκεανούς του Γερμανού αστέρα της techno, σε μια βραδιά που είχε πάντως «ψωμί» και πέρα από τη δική του, πολυαναμενόμενη εμφάνιση...

Κάπου κούρασε η 4ωρη διάρκεια της βραδιάς και κάπου οι Ελβετοί και Έλληνες πρωταγωνιστές της χάθηκαν (σε αντίθεση με το support) σε στιλιστικές μανούβρες και άλλα περιττά, προσπαθώντας να αποτυπώσουν τη μαγεία της αμερικάνικης κληρονομιάς. Πάντως, το (κάμποσο) κοινό έμεινε χορτασμένο και σε κατάσταση ευφορίας...

Χρώματα, κίνηση και ευφάνταστες, επιτυχημένες σύγχρονες πινελιές σε σκηνικά και κοστούμια τίμησαν τα 200 χρόνια της λαοφιλέστατης όπερας, διατηρώντας στο ακέραιο τον σπινθηροβόλο, «ροσσίνειο» χαρακτήρα της...

Σκανδιναβοί με αστρικές βλέψεις και εγχώριοι ήρωες με μασίφ doom/stoner περιβάλλοντα αναζήτησαν σημεία γειτνίασης μέσω της ψυχεδέλειας το Σάββατο στο Six d.o.g.s., με τους πρώτους να αναδεικνύονται εν τέλει πιο εξερευνητικοί...

O αφηγητικός μονόλογος της εισαγωγής σε ταξίδευε σε κάποιο στενό της γραφικής Βιέννης, το οποίο φάνταζε ακόμη νωπό από τις ψιχάλες μιας δροσερής, φθινοπωρινής βροχής. Το πλακόστρωτο μονοπάτι, βέβαια, εντυπωνόταν ολοένα και πιο γλιστερό όσο τα αργόσυρτα riffs αυξομείωναν την ένταση, ωσάν μια σύντομη μα ορμητική θύελλα...

Στην 1η μέρα του νέου αυτού φεστιβάλ του underground δισκάδικου Sound Effect, οι Σουηδοί πρωταγωνιστές και οι εγχώριοι συμπαραστάτες τους απέδειξαν πόσο ανταποδοτική μπορεί να γίνει η επαφή με τη σύγχρονη μουσική πραγματικότητα στον prog γαλαξία...

Καμιά 500αριά άτομα έδωσαν το παρών στο Πειραιώς 117 Academy και απόλαυσαν το κάθε λεπτό, αφού οι Σουηδοί αποδείχθηκαν σε φόρμα, έστω κι αν έλειψε για λόγους υγείας ο «αρχηγός» Leif Edling...