Κατά ...παγκόσμια ομολογία, οι Avatarium διανύουν τις καλύτερες μέρες της μέχρι τώρα καριέρας τους κι αυτός είναι από μόνος του ένας καλός λόγος να τους δεις. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ο μόνος, καθώς μιλάμε για μια μπάντα που βάζει διαρκώς στοιχήματα και τα κερδίζει.
Κέρδισαν λ.χ. το στοίχημα του απογαλακτισμού από τον «πατέρα» Leif Edling, που αρχικά τους σύστησε στο κοινό σαν ένα ακόμα side project του. Κέρδισαν επίσης το στοίχημα της καινοτομίας, μιας και τόλμησαν να παντρέψουν το κλασικό doom με τα ηχοχρώματα της μαύρης μουσικής, βρίσκοντας τον ιδανικό εκφραστή στο πρόσωπο της υπέροχης Jennie-Ann Smith, η οποία καμία σχέση δεν έχει με τα στερεότυπα των female-fronted metal συγκροτημάτων. Τέλος, φαίνεται να νικούν το τέρας της επανάληψης και της επανάπαυσης, καθώς μετά τον πρώτο πολύ καλό ομώνυμο δίσκο επέλεξαν διαφορετικούς μουσικούς δρόμους για να φτάσουν στο πολύ επιτυχημένο The Girl WithThe Raven Mask (2015).
Αν σε όλα αυτά συνυπολογίσεις και την παρουσία των νεοπαγών Slayerking του Ευθύμη Καραδήμα (των πολυαγαπημένων Nightfall) ως support σχήματος της βραδιάς, τότε οι προσδοκίες για τη συγκεκριμένη συναυλία δεν θα μπορούσαν παρά να είναι υψηλές. Για καλή τύχη των όσων –αρκετών– βρέθηκαν τελικά το Σάββατο στο An Club, η πραγματικότητα ήρθε να τις επιβεβαιώσει και μάλιστα προς το καλύτερο.
Ξεκίνημα λοιπόν με Slayerking, των παλιών Ευθύμη Καραδήμα (φωνή/μπάσο) και Κώστα Κυριακόπουλου (κιθάρα), τους οποίους συμπληρώνει στα τύμπανα η Άννα Ελευθέρου. Το τρίο, έχοντας βγάλει πρόσφατα το πολύ καλό Sanatana Dharma, πάτησε με μεγάλη σιγουριά στη σκηνή και κέρδισε εύκολα το αβίαστο χειροκρότημα. Οι 6 συνθέσεις του δίσκου έδειξαν να αναπνέουν καλύτερα πάνω στη σκηνή από ότι στο στούντιο, πατάνε δε κυρίως στο κλασικό, βαρύ και ασήκωτο doom, ωστόσο μέσα τους υπάρχουν διάσπαρτα ψήγματα από την τόσο χαρακτηριστική αίσθηση μελωδικότητας που έχουν όλες οι δουλειές με την υπογραφή του Καραδήμα, τα οποία και τις ομορφαίνουν. Ωραία προσθήκη στην ελληνική σκηνή, αναμένεται με ενδιαφέρον η εξέλιξή τους.
Setlist
1. She Is My Lazarus
2. Black Mother of the Lord of Light
3. Sargon of Akkad
4. Magnificent Desolation
5. The Man That Never Was
6. Southern Gate of the Sun
Η ώρα για τους Σουηδούς πρωταγωνιστές της βραδιάς είχε φτάσει και η είσοδος της μπάντας στη σκηνή έγινε συνοδεία παρατεταμένου προκαταβολικού χειροκροτήματος, από ένα κοινό που έδειχνε απολύτως σίγουρο για την επιτυχημένη συνέχεια. Οπωσδήποτε, στο πίσω μέρος του μυαλού των περισσότερων, υπήρχε μια μικρή απογοήτευση για την απουσία του Edling, ωστόσο η εμφάνιση των Avatarium υπήρξε τόσο πειστική και τόσο καθηλωτική σε κάποιες στιγμές, ώστε δεν άφησε χώρο για άλλες σκέψεις.
Δεδομένου μάλιστα ότι η επιλογή των τραγουδιών δεν ευνοούσε τα παράπονα, το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπιζες ήταν το πού θα εστιάσεις την προσοχή σου. Από τη μία, δηλαδή, είχες μπροστά σου τον Marcus Jidell: έναν από τους καλύτερους κιθαρίστες του prog-power, το παίξιμο του οποίου ισορροπεί ιδανικά ανάμεσα στο περίτεχνο, στην ακρίβεια και στη λιτότητα. Πλάι έστεκε αγέρωχος ο Carl Westholm, ένας πραγματικός μάγος των πλήκτρων και των ...μαγνητικών πεδίων, τα οποία και υπέτασσε με εντυπωσιακό τρόπο, για τις ανάγκες «χρωματισμού» των τραγουδιών. Πίσω τους η rhythm section του Lars Skold και του προσωρινού(;) Mats Rydstrom, έμοιαζε βγαλμένη από τις χρυσές doom μέρες των Candlemass και των Trouble.
Όμως, μη γελιόμαστε. Μπροστά, στην κορυφή, μέσα στα μάτια και στην καρδιά μας, βασίλισσα της βραδιάς ήταν η Jennie-Ann Smith, η οποία αφού αρχικά μας εντυπωσίασε με την ομορφιά της, στη συνέχεια μας αποτελείωσε με το ταμπεραμέντο και με τη συγκλονιστική της φωνή. Άλλοτε ανακαλούσε τις τζαζ καταβολές της, άλλοτε θύμιζε κάτι από Aretha Franklin, άλλοτε κοπανιόταν στο κάγκελο της σκηνής τραγουδώντας με λύσσα. Λίγο παρακάτω, έχοντας αγκαλιά την κιθάρα της, μας αφηγήθηκε ιστορίες ως άλλη Joan Baez, προτού ...εξαγριωθεί και πάλι, μεταμορφωνόμενη σε ιέρεια κάποιας τελετής μακρινών ιθαγενών πληθυσμών. Υπήρξαν στιγμές που σου έδινε την εντύπωση ότι τραγουδάει μόνη, αποκομμένη από το κοινό, λίγα όμως μόλις δευτερόλεπτα μετά κατάφερνε να μετατρέψει το ίδιο κοινό σε χορωδία, που διευθυνόταν με ένα της νεύμα. Μοναδική εμφάνιση, από μία μοναδική καλλιτέχνιδα, με όλα τα γράμματα της λέξης κεφαλαία.
Μετά από όλα αυτά, γκρίνιες για προβλήματα στον ήχο και στα φώτα ή για τον συνωστισμό που παραδοσιακά προκαλείται όταν στη σκηνή του An παρευρίσκονται περισσότεροι από 3 μουσικοί με τα όργανά τους, εδώ δεν έχουν θέση. Όταν μια συναυλία σου προκαλεί τόσο έντονα συναισθήματα και τέτοια πληρότητα, τίποτα άλλο δεν έχει σημασία.
Setlist
1. Ghostlight
2. Girl With the Raven Mask
3. Bird of Prey
4. The January Sea
5. All I Want
6. Pearls and Coffins
7. The Master Thief
8. Run Killer Run
9. Deep Well
10.Moonhorse
Encore
11.Avatarium
{youtube}kt3BUFVutW0{/youtube}
