Με αφορμή την επικείμενη έκδοση της νέας αυτοβιογραφίας του Moby στα ελληνικά από το Οξύ (Κι Έτσι Διαλύθηκαν Όλα, δείτε τις λεπτομέρειες εδώ), επισκεπτόμαστε σήμερα τις «πίσω σελίδες» του αρχείου μας και διαβάζουμε τι έγινε το καλοκαίρι του 2003 στον Λυκαβηττό, όταν έπαιξε με support τον Κ.ΒΗΤΑ στο Algida Adrenaline Festival...

Κόντρα στον φόβο εξαιτίας του κορωνοϊού, ένα μεγάλο πλήθος μαζεύτηκε στο Piraeus Academy και αποθέωσε τους Αμερικανούς, που με τον Jacoby Shaddix σε μεγάλα κέφια παρέδωσαν μετωπικό metal rap fusion και φωνακλάδικο emo punk γεμάτο με κοφτά κιθαριστικά riffs μιλιταριστικής ακρίβειας...

Στη σκηνή ενός αναβράζοντος Gagarin, οι Σουηδοί αποτυπώθηκαν εξαιρετικοί, παίζοντας ολόκληρο το Night Is The New Day (2009), αλλά και μια δεύτερη, χορταστική σε διάρκεια setlist, η οποία κάλυψε την καριέρα τους από το 2003 ως τις μέρες μας...

Άργησαν να πάρουν στροφές στη σκηνή της Death Disco, φανερώνοντας αναίτια αμηχανία, πέτυχαν όμως τελικά να υπερασπιστούν το ιδιαίτερο της εμφάνισής τους, εκπέμποντας σήμα προς όλους όσους αγωνιούν για την «αληθινή» μουσική του κρησφύγετου...

Μια βραδιά-γιορτή για τη σωματική και εγκεφαλική εκτόνωση, με τον The Bug να παραδίδει ένα αποπνικτικό και ισοπεδωτικό set, πριν δώσει τη σκυτάλη στους Giant Swan για να στήσουν τις κονσόλες τους ανάμεσα στο κοινό, οδηγώντας το σε μια παραισθησιογόνα και εκστατική techno εμπειρία...

Η μούρλα του Mike Brandon καθώς όργωνε πέρα-δώθε το σανίδι του Gagarin και ο πηγαίος, γκαραζόπληκτος ηλεκτρισμός έβγαλαν τους Αμερικανούς νικητές κόντρα στο πόσο ασφαλής και δοκιμασμένος δείχνει ο 1960s/1970s ήχος τους...

Ό,τι γκρίνιες κι αν υπήρξαν για το Pitfalls, οι Νορβηγοί τις έσβησαν με έναν συναυλιακό θρίαμβο στο φουλαρισμένο από κόσμο Fuzz, που τους «υποχρέωσε» στο μοναδικό δεύτερο encore της τρέχουσας περιοδείας τους...

Διατηρώντας άθραυστο τον μαγικό κύκλο της μουσικής του, ο Βρετανός παραγωγός μετέτρεψε το Ζάππειο σε speakeasy techno club, με τους τοίχους και τους φεγγίτες να δοκιμάζουν τις αντοχές τους απέναντι στα ντεσιμπέλ του εξοπλισμού του...

Στο χαλαρά γεμάτο Gagarin, το αειθαλές post-punk των Chameleons αποτυπώθηκε σκοτεινό και όσο σκληρό έπρεπε, δείχνοντας γιατί πρέπει να διαγραφούν από σεβασμό και ντροπή όλα τα θριαμβευτικά που έχουν ειπωθεί τα τελευταία χρόνια για διάφορους μέτριους αναβιωτές του είδους...

Αν και οι Βέλγοι The Kids είχαν (δικαίως) οριστεί headliners λόγω ιστορικότητας και χιλιομέτρων, χρειάστηκε να επιστρατεύσουν όλα τα rock 'n' roll όπλα τους ώστε να υπερασπιστούν τον τίτλο κόντρα στον Oi! οδοστρωτήρα των Γάλλων Rixe, που άναψαν μεγάλη πυρκαγιά στην «πλατεία» του An Club...