Αν οι Radiohead είναι από τις γκαραντί περιπτώσεις που το κούνημα ακόμα και μιας τρίχας από τα μαλλιά τους είναι ικανό να προκαλέσει ισχυρές συγκινησιακές δονήσεις στην indie πτέρυγα, είναι πασιφανές το πόσο αυτές οι δονήσεις πολλαπλασιάζονται όταν έχουμε να κάνουμε με ένα νέο πρότζεκτ τους που ανακοινώνεται λίγες μόλις ώρες πριν τη live πρεμιέρα του στο Live At Worthy Farm ή αλλιώς, το live streaming event του Glastonbury, που έπαιξαν μεταξύ των Idles, Coldplay, Michael Kiwanuka, Jorja Smith, Damon Albarn, HAIM, Roisin Murphy, George Ezra, KANO, Wolf Alice, Honey Dijon.
Σάββατο 22/5, 1:00, κάπου ανάμεσα στους τελικούς Κυπέλλου και Eurovision (ή κάποια άλλη ώρα της Κυριακής, μιας και τεχνικά προβλήματα της μετάδοσης, οδήγησαν τη διοργάνωση να «ανοίξει» την επόμενη μέρα δωρεάν το streaming event για όλους). Μια αλεπού που γεννήθηκε στο σύμπαν του Wes Anderson αλλά κατέληξε σε αυτό το David Lynch εμφανίζεται στην οθόνη κι αφήνει την κάμερα να οδηγήσει μέσα σε μια τέντα που κρύβει το «ααα!».
«Κυρίες και κύριοι, λεγόμαστε The Smile (μτφρ. "χαμόγελο"). Όχι χαμόγελο όπως κάνουμε "ααα!", αλλά περισσότερο το χαμόγελο που έχει κάποιος που ψεύδεται καθημερινά», θα πει αντί εισαγωγής κάπου στη μέση της 30λεπτης+ εμφάνισής τους ο Thom Yorke, το 1/3 των Smile, που συναπαρτίζουν ο Jonny Greenwood και ο Tom Skinner των Sons of Kemet. Όλα αυτά με μια χείρα βοηθείας από τον Nigel Godrich και «νονό» του ονόματός τους τον ποιητή Ted Hughes.
Στα 8 νέα κομμάτια αυτής της βραδιάς κι όσο ο Thom Yorke κινείται μεταξύ κιθάρας, Rhodes και Moog, ο Jonny Greenwood εναλλάσσεται σε κιθάρα και μπάσο και τα φώτα προκαλούν μπλε, φούξια, πράσινη και κόκκινη «επιληψία», ο ήχος των Smile ελίσσεται με άνεση μεταξύ του γνώριμου και του απροσδόκητου. Μετά το «συντηρητικό» ζέσταμα των "Skating On The Surface" και "The Smoke", η προστακτική του "You Will Never Work In Television Again" φέρνει μαζί της post punk νεύρο που ψάχναμε από πού μας ήρθε, αλλά κι ένα από τα πιο «στρογγυλά» κομμάτια που έχουμε ακούσει από το Radiohead-verse (sic) τα τελευταία χρόνια. Αν πρέπει να ευχαριστούμε κάποιον λίγο παραπάνω, τότε αυτός είναι ο Greenwood που παρέδωσε καθ' όλη τη διάρκεια τα χέρια του στο groove.
"We Don't Know What Tomorrow Brings" τραγούδησε ο Yorke στο πιο δυνατό κομμάτι (και με τα περισσότερα hit φόντα) που ακούστηκε σε αυτή την τέντα κάπου μέσα στη φάρμα του Glastonbury. Όντως, δεν ξέρουμε τίποτα περισσότερο για τους Smile, παραδοσιακή μυστηριακή τακτική των συντελεστών τους. Πάντως, αν το «αύριο» τους σημαίνει τους πιο rock (αλλά όχι rawwk), δυναμικούς και προσιτούς Thom Yorke και Jonny Greenwood που έχουμε ακούσει εδώ και καιρό, τότε το μόνο που μένει να προσθέσουμε είναι «ααα!».
.jpg)
