Η 1η μέρα του νέου φεστιβάλ πέτυχε πλήρως τους στόχους της, με τα τραγούδια του Γιάννη Αγγελάκα να κορυφώνουν τη βραδιά παίρνοντας υπέροχο σχήμα καθώς απευθύνονταν στους πάντες: στους εστέτ, στους πνευματώδεις, στους σαρκαστικούς χιουμορίστες, στα wannabe φρικιά, σε όσους έζησαν (έστω ξώφαλτσα) τις Τρύπες...

Με πολλή ενέργεια, χιούμορ και αυτοσαρκασμό, κέντησε κλίμα χαρμολύπης στο κατάμεστο club του Σταυρού Του Νότου, όπου ο κόσμος ζητούσε «κι άλλο» μέχρι περασμένα μεσάνυχτα...

Με τη στεντόρεια και χειμαρρώδη φωνή της σε πρώτο πλάνο, λάμπει κάθε Δευτέρα στη σκηνή του El Convento Del Arte ως ερμηνεύτρια, γυναίκα, μάνα, νοικοκυρά, femme fatale, αλλά και ως μόρτισσα, μπερμπάντισσα, γλεντζού...

Η αναλογική γοητεία του Φοίβου Δεληβοριά, η καλά δεμένη μπάντα που τον συνοδεύει και η φυσικότητα στην πρόζα έμειναν από καύσιμα τη στιγμή της εμφάνισης της Μαρίνας Σάττι, καθώς το δικό της πρόγραμμα απευθυνόταν σε εκείνους τους πολίτες του κόσμου στους οποίους κατά βάθος λείπει το χωριό...

Ίσως το ηλεκτρονικό μέρος του set να ήταν καλύτερο του κιθαριστικού, εκείνο όμως είχε την πιο προσωπική διάσταση και τις απολαυστικές επεξηγηματικές παύσεις. Δυστυχώς, το όλο κάλεσμα μάζεψε όλες κι όλες 40 ψυχές στο Six dogs...

Στη sold-out εμφάνισή του στην Αγγλικανική Εκκλησία, το alter ego αυτό του Coti K. θύμισε ότι, μερικές φορές, όλο το νόημα της μουσικής τέχνης κρύβεται στα τραγούδια...

Σκοτεινή 1980s electrpop με techno beats, από 2 φρέσκα ονόματα που μοίρασαν βάσιμες υποσχέσεις για το μέλλον, επιδεικνύοντας αισθητική που θα ταίριαζε άψογα στο Roadhouse της τελευταίας σεζόν του Twin Peaks...

Συγκεχυμένη συναυλία, που προσπάθησε να χωρέσει σε μια βραδιά το πολύπτυχο έργο του αναγνωρισμένου τραγουδοποιού. Το οποίο μπορεί να ξεκίνησε στα γκαράζ της Νέας Πεντέλης με τους Υπνοβάτες, όμως έκτοτε έχει γνωρίσει και άλλα μονοπάτια, μάλλον αταίριαστα με αυτά των νεανικών «χαμένων διαδρομών»...

Ενδιαφέρον πάντρεμα της θρακιώτικης παράδοσης με τη σύγχρονη αστική αισθητική του Six d.o.g.s., που έπεισε τον κόσμο στην Αβραμιώτου να αρχίσει ζερβούς, ζωναράδικους, συγκαθιστούς και μαντηλάτους χορούς...

Μία ακόμα όμορφη βραδιά στο υπόγειο του Underflow, με ένα τρίο που δεν επιδιώκει να πει πολλά, αλλά λίγα και ουσιαστικά –και σε γενικές γραμμές, το κατάφερε...